Edytujesz „Jugosławia”

'''Jugosławia ''' – [[państwo-widmo]] i czołowy eksporter [[bieda|biedy]] w [[Afryka|Afryce]]. Mit o Jugosławii nazywa ją „kapitalistyczną utopią”. Stolicą Jugosławii jest [[Belgrad|Tetowo]], a największym miastem [[Belgrad|Białogard]]. Prawo do marki ''Jugosławia'' uzurpuje sobie producent wódki [[Finlandia]] oraz międzymiastowy operator telefonii puszkowej [[Vodafone]].

Wydanie gry, jaką była [[I wojna światowa]] wywołało niezadowolenie ze strony [[Bośnia i Hercegowina|Bośniaków]], [[Bośnia i Hercegowina|Hercegowińczyków]], [[Chorwacja|Chorwatów]], [[Słowenia|Słoweńców]] i [[Macedonia Północna|Fyromczyków]] ze względów oczywistych: byli tam zmuszani do walki po stronie [[Serbia|Serbii]] albo [[Austro-Węgry|Austro-Węgier]]. Niezadowolenie było tak wielkie, że powołano na emigracji własny jugosłowiański klub. Jednak w [[Propaganda|tajemniczy sposób]] udało się przekonać wyżej wymienione ludy, aby podpisały deklarację na wyspie Korfu. W 1917 roku powstało Państwo Słoweńców, Chorwatów i Serbów. Krótko po zakończeniu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] proklamowano Królestwo Jugosławii. Pomimo drobnych problemów, jakimi byli komuniści, chorwacko-macedońscy separatyści i międzyczasowy brak rakii, wszystko dobrze szło. Aż do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]].

Z początku Jugosławia miała w nosie to, co się dzieje w Europie, gdyż była zajęta swoimi problemami. Kiedy w 1939 roku [[Niemcy]] zaatakowały [[Polska|Polskę]], ta od niechcenia ogłosiła neutralność. W [[1941]] roku Niemcy próbowały przekonać Jugosławię, aby dołączyło do nich. Za pierwszym razem Jugosłowianie odpowiadają w bardzo jasny sposób: Nе. Jednakże wojsko serbskobośniackochorwackie było na tyle słabe, że za drugim podejściem Niemcy (grożąc wojskiem) przekonują rząd serbski, aby zjednoczyli się z nimi.

Po wojnie był spokój, spokój, i jeszcze raz [[Komunizm|spokój]]. Spokój i ład ten zaczął się jednak pieprzyć w [[1991]]. Wtedy wszyscy zaczęli iść w swoją stronę. Aby uratować Jugosławię, Milošević zaczął wdrażać instrukcję z książki ''Jak rozpieprzyć kraj i znaleźć się na liście najbardziej kontrowersyjnych postaci w historii'' polskiego wojskowego [[Wojciech Jaruzelski|Wojciecha Jaruzelskiego]]. Nie pomogło to, gdyż postkomuniści w Jugosławii zamiast pomóc swojemu liderowi wynaleźli przeciwieństwo skrajnym ekoterrorysty, będącego zielonym na zewnętrz, a czerwonym w środku – tzw. ''Beogradkriza'' sprawiał, że można być czerwonym na skórze i w legitymacji, a [[Dolar amerykański|zielonym]] w środku. Z tego wszystko Milošević stracił panowanie nad krajem, w 2000 roku usunięto go z urzędu, a w 2003 Jugosławia dokonała rebrandingu na [[Serbia i Czarnogóra|Serbię i Czarnogórę]].

{{Główny artykuł|[[Język serbsko-chorwacki]]}}

Na terenie Jugosławii mówi się po serbsko-chorwacko-bośniacku, chorwacko-serbsko-bośniacku i bośniacko-chorwacko-serbsku. Jeszcze nie znaleziono różnic między tymi językami, ale prace trwają. Coraz szersze uznanie wśród językoznawców zdobywa pogląd, że w rzeczywistości mamy do czynienia z sześcioma zupełnie odrębnymi językami: serbskim, chorwackim, bośniackim, hercegowińskim, czarnskim i górskim. Zdanie to podyktowane jest występowaniem poważnych różnic leksykalnych i gramatycznych między narzeczami Jugosławii, uniemożliwiających wzajemne porozumiewanie się.

* [[język serbsko-chorwacki]]

* [[Josip Broz-Tito]]

* [[panslawizm]]

* [[Rozpad Jugosławii]]

{{stopka}}

[[Kategoria:Jugosławia| ]]

[[Kategoria:Okres międzywojenny]]

[[Kategoria:II wojna światowa]]

[[Kategoria:Historia w latach 1945–1989]]

[[Kategoria:Historia po 1989 roku]]