Tekst źródłowy strony Kabotyn

[[Plik:Pytania_retoryczne_najlepiej_brzmią_niewypowiedziane.jpg|right|250px|thumb|Andrzej Lepper jako przykład polskiego kabotyna]]
{{Cytat|Jak można zgwałcić prostytutkę?|Andrzej Lepper}}
{{Cytat|Wchodzi facet do windy, a tam schody.|Karol Strasburger w czasie Familiady.}}
{{t}}osoba pozbawiona poczucia humoru, która chce jednak rozbawiać ludzi.

== Cechy charakterystyczne ==
Kabotyn śmieje się zawsze ze swoich [[dowcip|żartów]] najgłośniej i zazwyczaj samotnie. Śmieje się tak głośno, że nie jest w stanie usłyszeć ciszy, którą wywołują jego wyszukane żarty. To taka masturbacja na poczuciu humoru w miejscu publicznym, której celem jest ochlapanie jak najwięcej osób. 

Często do znudzenia powtarza te same żarty (np. ''Ale urwał, ale to było dobre!''), zwroty (np. ''Jestem hardkorem!''), słowa (np. ''Wiadro'') lub [[dźwięk]]i (np. pykanie ustne Osła ze Shreka), czyli tzw. tanie efekty. Wierzy on, że są one jeszcze w stanie kogokolwiek rozbawić.

Kabotyn zdając sobie sprawę z własnych niedostatków, wybiera na swojego mentora najzabawniejszą osobę, jaką zna. Stara się na niej wzorować. Oprócz poczucia humoru, brakuje mu jednak także umiejętności aktorskich.

== Występowanie ==
W Polsce do najsłynniejszych kabotynów należą m.in.: [[Andrzej Lepper]] i [[Karol Strasburger]]. Naukowcom jednak ciężko jednoznacznie wskazać brakujące ogniwo, czyli mentora, na którym się wzorują. Być może inspirują siebie nawzajem. Wielu do kabotynów zalicza także: [[Misiek Koterski|Michała Koterskiego]], [[Tomasz Kamel|Tomasza Kammela]] i [[Janusz Palikot|Janusza Palikota]] oraz Aleksander Huk.
Kabotyna łatwo spotkać praktycznie w każdej [[klasa|klasie]]. Są to osoby, którym najczęściej przypisuje się dysleksję, ADHD, zniknięcie mapy z sali geograficznej i śmierć klasowego żółwia.

{{stub|lud}}
{{Ludzie}}
[[Kategoria:Ludzie]]