Edytujesz „Kordian”

{{cytat|- A cóż? To [[Juliusz Słowacki|wielki człowiek]]! Za lud się poświęcił!<br />- To [[Juliusz Słowacki|waryjat]]!...<br />- [[Ocena niedostateczna|Bluźnierstwa]] rzucasz z ustnej procy!<br />- To [[Juliusz Słowacki|waryjaty]] [[Adam Mickiewicz|oba]]! [[Spierdalaj|I tyś sam mózg skręcił]].|Rozmowa ucznia z polonistą}}

'''Kordian''' – satyra [[Dziady (dramat)|Dziadów]] i [[Powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] napisana przez [[Juliusz Słowacki|Juliusza Słowackiego]] podczas pobytu w Szwajcarii w 1833 roku. Dopiero rok później utwór został wydany anonimowo we [[Francja|''paryskim bruku'']]<ref>Ten cytat jest od Mickiewicza, jakby co</ref>. Jest to [[dramat romantyczny]], więc jak sam gatunek wskazuje, czytelnik będzie miał do czynienia z fabułą rodem [[czeski film|czeskiego filmu]], w którym dzieją się bardzo dziwne rzeczy, a miejsce i czas akcji zmieniają się częściej niż nastrój typowego [[Werter|bohatera werterycznego]]. W „Kordianie” nie jest inaczej, gdyż np. papuga mówi po łacinie (patrz: cytaty), a Kordian wraca gadającą chmurą do Polski. Poloniści twierdzą, że cała treść dramatu jest symboliczna, lecz większość czytelników jest innego zdania.

{{Spojler}}

Diabły wraz z czarownicami urządzają sobie imprezę z okazji końca wieku XVIII <ref>A to, że Szatan pomylił się o rok, to szczegół</ref> w chacie Twardowskiego w górach Karpackich. Szatan postanowił potrollować Polaków, więc stworzył wszystkich czterech przywódców powstania listopadowego, [[Julian Ursyn Niemcewicz|jakiegoś poetę]], którego Słowacki nie lubi; [[Joachim Lelewel|członka Rządu Narodowego]] oraz [[Adam Jerzy Czartoryski|prezesa rządu powstańczego]]. Chwilę po tym anioły się wkopały i zepsuły imprezę.

[[Nikogo to nie obchodzi|Można go ominąć. I tak nic nie wnosi do fabuły.]]

Poznajemy Kordiana jako piętnastoletniego nastolatka, który przechodzi [[emo|burzliwy etap dojrzewania]]. Jest nieszczęśliwy z powodu nieudanej miłości, a samobójcza śmierć jego przyjaciela wpędziła go w jeszcze większego doła. Grzegorz, chcąc pocieszyć głównego bohatera, opowiadał o Janku, który potrafił psom buty uszyć oraz o wyprawie Napoleona na Egipt. Te bajki w pewien sposób pomogły, ale Grzegorz chwilę potem z{{cenzura3}}bał znów nastrój Kordiana, gdy wspomniał o śmierci Kazimierza. Laura chciała się dowiedzieć, o co chodzi, lecz nim to zrobiła, to jej ukochany [[Samobójstwo|opuścił ziemski padół]]. Albo i nie.

Akt dzieje się w Londynie roku 1828. Jest to jednocześnie moment, w którym zaczynają się dziać dziwne rzeczy, a związek przyczynowo-skutkowy zanika. Kordian siedzi pod drzewem w James Park, aż nagle przychodzi do niego dozorca, który każe mu płacić za krzesło. Wtedy też główny bohater zrozumiał, że [[oczywistość|pieniądze rządzą światem]]. Potem akcja przenosi się do Włoch. W willi Kordian zrywa z jakąś Wiolettą. Później mężczyzna teleportuje się do Watykanu, gdzie spotyka się z papieżem i papugą mówiącą po łacinie. Akt kończy się improwizacją na szczycie góry Mont Blanc oraz następującym po niej powrotem do Polski na chmurze.

W Warszawie dochodzi do koronowania cara na króla Polski w tle hymnu Wielkiej Brytanii. Spiskowcy z podchorążym (w rzeczywistości to Kordian, ale inni odkrywają to dopiero pod koniec sceny czwartej) na czele chcą go za{{cenzura3}}bać. Prezes i Ksiądz sprzeciwiają się tej decyzji, ale zostają przez to wyśmiani. Niestety główny bohater, zanim zdążył dokonać morderstwa, mdleje przed sypialnią cara i później zostaje wysłany do wariatkowa. Kordiana potem skazano na rozstrzelanie, ale nie wiadomo czy faktycznie ginie, czy też nie, gdyż zakończenie jest urwane.

:Główny i tytułowy bohater dramatu. Karykatura Gustawa i Konrada. Kordian miał życie bogate w przeróżne doświadczenia: próbował się zabić w wieku piętnastu lat, podróżował po Europie, zrozumiał wszechwładzę pieniądza, zdemaskował niewierną kochankę, spotkał papieża oraz papugę mówiącą po łacinie, latał gadającą chmurą, był podchorążym, planował spisek, chciał zabić cara, wylądował w domu wariatów, został skazany na rozstrzelanie i nie wiadomo, co się z nim stało pod koniec utworu. Był [[Trudne słowo|poliglotą]] tj. potrafił mówić po polsku, po angielsku (czytał Szekspira i rozmawiał z dozorcą), po włosku (rozmowa z papieżem i Wiolettą) i po rosyjsku (rozmowa z carem). Jako nastolatek był [[emo|zwolennikiem werteryzmu]], jednak przestał popierać ten kierunek po nieudanym strzeleniu sobie w łeb. Po kilkunastu latach, mimo przemiany, nadal pozostał [[pierdołowatość|sobą]]. Jak rasowy bohater romantyczny był [[pierdołowatość|wiecznie niezdecydowany]], kierował się namiętnościami (czytaj: ma większe huśtawki nastrojów niż kobieta), [[samobójca|nie godził się na zastaną rzeczywistość]], był mściwy, robił coś zanim pomyślał, [[emo|nikt nie rozumiał go ani jego zachowań]] poza samym autorem dramatu, cierpiał na [[emo|ból istnienia]] oraz w{{cenzura3}}ał czytelnika. Nie wiadomo czemu, ale Kordian posiadał też dziwną manierę do mówienia przydługich monologów przepełnionych po brzegi środkami artystycznymi i jarał się [[Arnold Winkelried|jakimś tam szwedem czy innym szwajcarem]].

:Twierdzi, że Polacy powinni czcić cara oraz darować sobie walkę o wolność<ref>Katolik mówiący o czci osoby z religii prawosławnej. [[Bezsens|Pozostawiam do namysłu]]</ref>.

:W świecie rzeczywistym – car. W utworach romantycznych – inkarnacja wszelkiego zła.

==Wymowa dzieła==

===Według czytelników===

*[[Prawda|Kordian jest idiotą.]]

*[[Juliusz Słowacki|Autor]] nie był trzeźwy, gdy to pisał.

*Cały dramat nie ma sensu.

*[[Prawda|Kordian jest kretynem.]]

*[[Prawda|Kordian jest emo.]]

===Według autora===

*[[Mesjanizm polski|Mesjanizm]] jest do dupy.

*[[Poezja]] [[Adam Mickiewicz|tego ciula]] jest usypiająca i szkodzi innym. Moja jest lepsza.

*'''[[Nieprawda|Polska Winkelriedem Narodów!]]'''

*To [[szatan]] i zgraja była przyczyną upadku powstania listopadowego, bo stworzyli jakiś baranów.

*Chłopicki ma „''sprzeczne z naturą nazwisko''”.

*Czartoryjski ma ryj jak Rzymianin i „''sprzeczne z naturą nazwisko''”.

*Skrzynecki porusza się jak rak i chowa nogi do skrzyni.

*Niemcewicz to eunuch.

*Lelewel „''gada hieroglifem stylu''”.

*Krukowiecki to {{cenzura3}} {{cenzura3}} {{cenzura3}} {{cenzura3}} '''ZDRAJCA''' i {{cenzura3}} {{cenzura3}} {{cenzura3}} {{cenzura3}} {{cenzura3}}, który sprzedał Polskę {{cenzura3}} {{cenzura3}} {{cenzura3}} {{cenzura3}} {{cenzura3}} {{cenzura3}} Rosjanom.

*Rosjanie to {{cenzura3}} {{cenzura3}}. Część Polaków z resztą też.

== Zobacz też ==

* [[Adam Mickiewicz]]

* [[Balladyna]]

* [[Juliusz Słowacki]]

* [[Pan Tadeusz]]

{{Lektury}}