Tekst źródłowy strony Naleśnik

== Historia ==
W [[starożytność|1423 p.n.e.]] [[król]] plemienia Siuksów, Wielki Król Żwirek postanowił pójść na polowanie. Polował 9 [[Wiosna|wiosen]], niestety, nic nie upolował. Wkurzony wrócił do swojej [[Wieś|wioski]] i oznajmił, że nastał czas głodu. Tego samego [[Dzień|dnia]] oznajmił, że kto wymyśli sposób aby wyżywić całą wioskę, w ten trudny czas, dostanie 2 kg piachu. Ożywieni propozycją wodza poddani zaczęli wymyślać różnorakie potrawy. Pewnemu wojownikowi wpadł do głowy pomysł, że zrobi wodzowi jajecznicę z mąki, [[Jajko|jajek]], i [[Mleko|mleka]] (akurat nie było niczego innego w magazynie). W ten sposób powstał m.in. Gorący Kubek, Zimna Filiżanka, oraz naleśniki. Wódz był bardzo szczęśliwy, a Nalé Shnik (twórca tejże potrawy), dostał nie 2 kg piachu, lecz jego dożywotni zapas.

Niezwykle zafascynowany perspektywą tego bogactwa postanowił wyjechać nad [[Morze Bałtyckie]] zmienić imię na „[[Lech]]”, zainwestować w browar, założyć gród, zostać nielubianym prezydentem, oraz nie wyjść z grupy na [[Mistrzostwa Europy w piłce nożnej 2008|EURO 2008]]. Ostatnie 2 punkty mu nie wyszły, ale za to udały się jego potomkom.

W pierwszym tygodniu po wkroczeniu [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] do [[Polska|Polski]], [[Rosja]]nie bardzo eksperymentowali z naszą historyczną potrawą. Dodawali do Niej m.in.: proch, bimber, ogórki i spirytus. Naleśniki służyły im również do kamuflażu na tle drzew (w owym czasie naleśniki bardzo przypominały liście). Tym oto sposobem [[Rosjanie]] wymusili na nas nazywanie naleśników potrawą polsko-rosyjską.