Edytujesz „Nonźródła:Juliusz Słowacki – analiza dzieł”

<center><big>'''Analiza dzieł literackich [[Juliusz Słowacki|Juliusza Słowackiego]]'''</big></center>
----


{{cquote|'''„Jeśli”'''<br><br>
''Jeśli jesteś pierdolnięty z nami klaszcz (z nami klaszcz)''<br>
''Jeśli jesteś pierdolnięty z nami klaszcz (z nami klaszcz)''<br>
''Klaśniemy się tak pizdami''<br>
''Znęcimy się nad Żydami''<br>
''Jeśli jesteś pierdolnięty z nami klaszcz''<br>

''Jeśli jesteś pojebany w gówno skacz ( w gówno skacz)''<br>
''Jeśli jesteś pojebany w gówno skacz ( w gówno skacz)''<br>
''Wytarzaj się cały w gównie''<br>
''Potem zrobisz anal kurwie''<br>
''Jeśli jesteś pojebany w gówno skacz''<br>

''Jeśli jebie ci spod cyca daj wąchać (daj wąchać)''<br>
''Jeśli jebie ci spod cyca daj wąchać (daj wąchać)''<br>
''Powącham ci kurwa cyca''<br>
''Ty mi dupę i penisa''<br>
''Jeśli jebie ci spod cyca daj wąchać''<br>

''Jeśli zesrałeś się w łóżko spierdalaj (spierdalaj)''<br>
''Jeśli zesrałeś się w łóżko spierdalaj (spierdalaj)''<br>
''Po co leżeć masz w tym gównie''<br>
''Na śniadanie zjedz je cudnie''<br>
''Jeśli zesrałeś się w łóżko spierdalaj''<br>

''Jeśli [[bąk|spierdziałeś się]] w klasie beton w nos (beton w nos)''<br>
''Jeśli spierdziałeś się w klasie beton w nos (beton w nos)''<br>
''Lepiej zdusić się w betonie''<br>
''Niż ukisić w takim smrodzie''<br>
''Jeśli spierdziałeś się w klasie beton w nos (beton w nos)''<br>

''Jeśli masz ciepłego fiuta mleczko lej (mleczko lej)''<br>
''Jeśli masz ciepłego fiuta mleczko lej (mleczko lej)''<br>
''Potrzymaj kutasa w mleczku''<br>
''tylko nie mów o tym dziecku''<br>
''Jeśli masz ciepłego fiuta mleczko lej''<br>

''Jeśli kutas jest zajęty minetka (minetka)''<br>
''Jeśli kutas jest zajęty minetka (minetka)''<br>
''Po co czekać kazać [[prostytutka|dziwce]]''<br>
''Która ma tak mokro w cipce''<br>
''Jeśli kutas jest zajęty minetka (minetka)''<br>

[Zwrotka dopisana współcześnie]''<br>
''Jeśli zblankowałeś Nonsę zabij się (zabij się)''<br>
''Jeśli zblankowałeś Nonsę zabij się (zabij się)''<br>
''Serio nie masz co już robić''<br>
''Mam ci kurwa [[wpierdol|mordę obić]]''<br>
''Jeśli zblankowałeś Nonsę zabij się''<br>}}

Wiersz stanowi spis porad na różne sytuacje, które mogą nam się przydarzyć. Sam Słowacki opisał 7 incydentów, natomiast współcześnie, gdy powstała Nonsensopedia i realia się zmieniły, powstała dodatkowa zwrotka, która stanowi spójną całość z resztą dzieła.

{{cquote|'''„Beniowski” (fragment)'''<br><br>
''Kłębami dymu niechaj się otoczę''<br>
''Niech o miłości pomarzę półsenny.''<br>
''Czuję jak pachną kochanki warkocze,''<br>
''Widzę, jaki ma w oczach blask promienny;''<br>
''Czuję znów smutki tęskne i prorocze,''<br>
''Wtóruje mi znów szumiąc liść jesienny.''<br>
''Na próżno serce truciznami poim!...''<br>
''Kochanko pierwszych dni! – znów jestem twoim.''}}

Pierwszy wers tego fragmentu poematu wysuwa tezę, jakoby podmiot liryczny z deczka się [[Narkotyki|naćpał]]. W drugim natomiast stawiane są cele naćpanego podmiotu lirycznego, nacechowane romantycznymi emocjami. Następny wers jest nielogiczny – po co wąchać warkocze? Wychodzi na to, że narkotyki użyte w tym tekście były zbyt mocne. Siódmy wers (reszty wersów nie trzeba wyjaśniać) potwierdza wprowadzanie się podmiotu lirycznego w stan upojenia, zatem teza jest potwierdzona.

{{cquote|'''„Wyjdzie stu robotników”'''<br><br>
''Wyjdzie stu robotników,''<br>
''Oborzą miasta grunt,''<br>
''Wyrzucą łokieć – funt.''<br>
''Klatki pełne wróblików''<br>
''Otworzą – i przed tłuszczą''<br>
''Ptaszki na wolność puszczą...''<br>
''Muzyka nieustanna:''<br>
''Wolność! Wolność – Hosanna.''<br><br>
''Święci staną w katedrze''<br>
''Trzej... i zawezwą ducha,''<br>
''Lud księgi praw rozedrze,''<br>
''Próchno kart porozdmucha;''<br>
''Weźmie stare sztandary,''<br>
''Wyprowadzi jak mary''<br>
''Za kościół – na mogiły,''<br>
''Zapali, by świeciły''<br>
''Światu dawnymi dzieły,''<br>
''Błysnęły – i spłonęły.''<br>
''Bije godzina ranna,''<br>
''Masy rzekły: Hosanna!''}}

Wiersz ten jest nadal aktualny, odnosi się do obecnych czasów, gdzie robotnicy rzeczywiście strajkują. Sam wiersz jest głeboko [[anarchia|anarchistyczny]], co dobrze widać w wersie jedenastym. Możemy snuć domysły, iż [[Tomasz Karolak]] mógł czerpać natchnienie do tytułowej piosenki z serialu [[39 i pół]] właśnie poprzez czytanie tego wiersza.


{{cquote|'''„Bo mię matka moja miła”'''<br><br>
''Bo mię matka moja miła''<br>
''Na słowika urodziła,''<br>
''A ja wziąwszy taki głos,''<br>
''Ze słowika jestem kos...''<br>
''A to wszystko są nonsensa,''<br>
''Te moje wierszyki nowe,''<br>
''Gdzie się język mój wałęsa''<br>
''I bawi zęby trzonowe...''}}

Ten krótki wiersz stanowił zapowiedź powstania [[Nonsensopedia|Nonsensopedii]]. Słowacki nie doczekał się go do końca swego życia (połowa XIX wieku), ale pozostawał w nadziei. Przewidział również, kto będzie prezydentem po [[Wojciech Jaruzelski|Jaruzelskim]]. Wyraził to jednak w dosyć dziwny sposób, porównując się do ptaka, urodzonego przez człowieka. Występuje również uosobienie – ptak posiada zęby.


{{cquote|'''W pamiętniku Zofii Bobrówny (fragmenty)'''<br><br>
''Niechaj mię Zośka o wiersze nie prosi,''<br>
''Bo kiedy Zośka do ojczyzny wróci,''<br>
''To każdy kwiatek powie wiersze Zosi,''<br>
''Każda jej gwiazdka piosenkę zanuci.''<br>
''Nim kwiat przekwitnie, nim gwiazdeczka zleci,''<br>
''Słuchaj – bo to są najlepsi poeci.''<br><br>
''Gwiazdy błękitne, kwiateczki czerwone''<br>
''Będą ci całe poemata składać''<br>
''Ja bym to samo powiedział, co one,''<br>
''Bo ja się od nich nauczyłem gadać; [...]''}}

Autor ma dość jakiegokolwiek pisania wierszy i daje do zrozumienia tytułowej Zośce, żeby wracała tam, skąd przybyła. Pod koniec dowiadujemy się, że Słowacki nie radził sobie w przedszkolu z wymową i miał korepetycje.


{{cquote|'''„Los mię już żaden nie może zatrwożyć” (fragment)'''<br><br>
Los mię już żaden nie może zatrwożyć,<br>
Jasną do końca mam wybitą drogę,<br>
Ta droga moja – żyć, cierpieć i tworzyć;<br>
To wszystko czynię – a więcej nie mogę.}}

Wychodzi na to, że podmiot liryczny tutaj zawarty (uosobiony z autorem) ma ciężkie życie, zbłaźnił się na tyle, że wszyscy mają go gdzieś i pozostało mu tylko ryczenie o skołatanym sercu. Poniższa strofa przedstawia autora jako zwykłego grafomana, którego teksty są niespójne i traktują o niczym. Nastawienie do świata pozoruje skłonności [[emo]]tyczne, lecz nie do końca wiadomo, czy to była rzeczywista deprecha.

[[Kategoria:Nonźródła – interpretacje]]