Opera Krakowska

Opera Krakowska – wyrób operopodobny stanowiący negatywną odpowiedź na pytanie zawarte w tytule książki Anny Woźniakowskiej „Czy Kraków zasługuje na Operę?”. Jedyny tego typu obiekt na świecie, w którym nie ma dyskryminujących barier dla osób z niepełnosprawnością słuchową – i tak nikt nic nie słyszy.

Obiekt pozostaje w cieniu krakowskiego Kina Kijów, transmitującego światowe premiery operowe.

Opis gmachu

Duża scena posiada widownię w ilości około 750 miejsc, w tym około 60 miejsc dyskryminujących osoby głuchonieme (patrz wyżej). Spośród wymienionych 60 miejsc połowa zapewnia standard słyszalności zarówno orkiestry, jak i osób śpiewających. Kolejne 30 miejsc zapewnia dobrą słyszalność orkiestry. Nadmienić należy, że każde miejsce w tak zwanej Operze Krakowskiej umożliwia usłyszenie śpiewu pod warunkiem, że śpiewa ktoś z widowni. Proceder taki jest tolerowany, ponieważ koordynator porządku OK znajduje się obok sceny i nie słyszy dźwięków dobiegających z widowni, ponadto ochrona OK nie słyszy głosu koordynatora.

Zabezpieczenia na wypadek katastrof

Gmach posiada zaawansowany, nowoczesny system antypożarowy, instalację oddymiającą i rozbudowany system kanałów ewakuacyjnych.

Ważniejsze katastrofy

W dniu 13 lipca 2001 w Operze Krakowskiej w związku z 100-leciem śmierci Giuseppe Verdiego miała miejsce premiera opery tegoż kompozytora – La Traviata. W roli Violety po raz pierwszy wystąpiła sopranistka Katarzyna Oleś Blacha.

Turystyka

Operę Krakowską licznie odwiedzają turyści z Włoch, głównie z Mediolanu, chcący zobaczyć La Scalę północy. Są kierowani przez Centrum Informacji Turystycznej do Teatru Słowackiego z informacją, że aktualnie z powodu przerwy urlopowej spektakle nie odbywają się.

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny architektury i budownictwa. Jeśli nie spadają na ciebie cegły w drewnianym kościele – rozbuduj go.

To jest tylko zalążek artykułu z dziedziny kultury. Jeśli lecisz z nami w kulki – rozbuduj go.