Edytujesz „Poradnik:Jak chodzić po Karkonoszach”

Najpewniejszym noclegiem dysponują schroniska PTTK, a to z tego powodu, że zobowiązane są przyjąć każdego turystę po zachodzie słońca. Dlatego można jechać w góry na pewniaka, byle tylko nie przyjść do schroniska za wcześnie, bo inaczej z noclegu nici. Czas przed przyjściem do schroniska wykorzystujemy na grę w [[poker]]a w kosodrzewinie, picie piwa i przepakowywanie plecaka. Pamiętajmy jednak, że w razie braku miejsc dostaniemy jedynie materac i umieszczą nas na korytarzu. W sezonie wycieczkowym oznacza to nieustanne budzenie przez hordy bachorów na wycieczkach [[szkoła|szkolnych]], urządzających sobie zieloną noc. Jeśli zaśniesz o drugiej, będzie to już jakiś sukces. W ostateczności można zejść na dół do hotelu Gołębiewski w Karpaczu, obrabowawszy po drodze bank (bankomat może nie starczyć). Jedynym tańszym sposobem na przenocowanie w Karkonoszach jest przespanie się w kosodrzewinie, co jest o tyle niewygodne, że kłuje, dziurawi karimatę, nie chroni przed deszczem no i mogą nas wyhaczyć różne służby.

Milionerzy znajdą posiłki w schroniskach górskich (tańszych opcji nie warto próbować), w ostateczności można spożyć posiłek składający się z piwa i chipsów. Aby zaoszczędzić, robimy zakupy w sklepach w Karpaczu, Szklarskiej Obrębie lub, jeśli mamy czeskie korony, w Harrachowie. Powyżej regli [[Biedronka|Biedronek]] nie ma! Przydatna bywa [[konserwa turystyczna]], oczywiście jeśli się ma otwieracz. Otwieranie puszki przy użyciu dwóch kamieni to dobry pomysł, jeśli ma się do dyspozycji apteczkę i pół kilometra bandażu. Papier toaletowy w razie czego należy mieć ze sobą (w schroniskach czasem też brakuje). Ci, którzy wzięli ze sobą zupki chińskie, muszą poczekać na dojście do schroniska, gdzie kierownictwo ma obowiązek użyczyć nam wrzątku. Próba przygotowania zupki chińskiej na wodzie ze źródełka kończy się niepowodzeniem i biegunką.

Karkonosze to nie Tatry, na turystów nie czekają granie i liczne przepaście (uważajcie na Kotłach!). Niemniej potrafi być naprawdę nieprzyjemnie, zwłaszcza w okolicach [[Śnieżka|Śnieżki]], na którą upierają się akurat ci, którzy po górach nie powinni chodzić. Często dochodzi do scen podobnych do tych z wejścia na [[Giewont]]. Warto pamiętać, że natężenie dźwięku na Śnieżce dochodzi do 90 decybeli, zwłaszcza, gdy na szczycie będzie wycieczka z polskiej podstawówki. Ulubione zabawy szkolnej dziatwy to bieganie bez sensu, pchanie się pod nogi, wytrącanie z rąk kubków z herbatą kupionych za nieziemskie pieniądze i podobne rozrywki. Niewiele ciszej jest na całej trasie od Śląskiego Domu. Jeśli już znajdziemy jakąś spokojną ścieżkę, to za jakiś czas pojawi się na niej wycieczka młodzieży z wyjącym na full regulator boomboxem. Turyści nieprzepadający za wędrówkami górskimi mogą skorzystać z jednego z trzech wyciągów: na Szrenicę, na Kopę i (po [[Czechy|czeskiej]] stronie) na Śnieżkę, oczywiście po odstaniu w kilkugodzinnej kolejce. Warto pamiętać, że Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej jest prawie w całości odsłonięta i nieporośnięta żadnymi lasami, toteż ciężko jest załatwić jakąś potrzebę naturalną. W wersji minimalnej wchodzimy tylko do Świątyni Wang lub pod wodospad Kamieńczyk, a zdjęcia z gór do umieszczenia na Facebooku pobieramy z [[Wikimedia Commons]].

* [[Poradnik:Jak chodzić po Tatrach|jak chodzić po Tatrach]]

* [[Poradnik:Jak podróżować autostopem po Norwegii|jak podróżować autostopem po Norwegii]]

{{Turystyka}}

[[Kategoria:Dolny Śląsk]]