Edytujesz „Poradnik:Jak wyprodukować film katastroficzny”

[[Grafika:ash.jpg|300px|right|thumb|Ludzie spieprzający przed katastrofą]]
'''Jak wyprodukować film katastroficzny''' – poradnik.

== Miejsce akcji ==
Najlepiej jakieś wielkie miasto. [[Nowy Jork]] raczej odpuszczamy, gdyż było tam już tyle katastrof, że jedna więcej nie zrobi żadnego wrażenia, nawet, jeśli będą to cztery wieżowce dwukrotnie wyższe niż [[World Trade Center]]. Niespecjalnie nadaje się też [[Warszawa]], jako że każda katastrofa zostawia mniejszy lub większy burdel, który koniecznie musi kontrastować z wystrzyżonymi trawnikami, skopanymi ogródkami itp. W Warszawie takiego kontrastu nie da się osiągnąć żadną metodą, więc skutki katastrofy mogą być nie za bardzo widoczne. Najlepiej więc wybrać miasto w [[Anglia|Anglii]], zwłaszcza takie w którym życie płynie sennie i utartym tokiem. Odpada więc Exeter, jako że tam grasują polscy gwałciciele, a policja ich wsadza nie mogąc im zbyt wiele udowodnić, a to powoduje nieład, w którym katastrofa nie będzie wyglądała zbyt malowniczo. 

== Rodzaj katastrofy ==
W tej dziedzinie pomysłowość nie zna ograniczeń. Na topie są substancje chemiczne – żrące, duszące i łatwopalne. [[Atom]] dalej w natarciu. Może być zderzenie cysterny z paliwem atomowym z hulajnogą. Ewentualnie można zaplanować jakąś efektowną katastrofę ekologiczną – z ziemi może się wydobywać nieznana substancja, ale koniecznie żółta i obowiązkowo z oparami, od których wszyscy rzygają i tracą wzrok. Najważniejsze, by dojście do źródła zagrożenia było odpowiednio zakamuflowane, by bohaterowie dobierali się do niego przez większość filmu. Drugą część filmu załatwi rozpaczająca żona, najlepiej z dwoma dzieciakami, które już wzbudzają litość. Najstarsze dziecko może w międzyczasie się urwać i pójść szukać tatusia. 

Dobre efekty daje zagrożenie meteorologiczne: super pioruny, cyklony, zima w środku lata. Im bardziej nieprawdopodobne, tym lepiej. Oczywiście wiarygodność katastrofy muszą podważać naukowcy, zawsze mający najnowszą technologię i dane z kilku tysięcy lat. Taki film nie jest o tyle trudno nakręcić, że na ekranach może migać non stop [[niebieski ekran śmierci]] na zmianę z przeźroczystymi ikonkami z [[Microsoft Windows Vista|Windows Vista]]. Tanio nie wyjdzie, ale efektownie.

Moda na potwory typu [[Godzilla]] minęła, nie bawią już mrówki-mutanty czy krwiożercze kurczaki. Można jeszcze nabrać publiczność na wirusy, koniecznie rozprzestrzeniające się w postępie geometrycznym. Najlepiej jednak darować sobie całą tę zoologię. W modzie jest słownictwo chemiczne, koniecznie zawiłe, a przez film przewija się połowa układu okresowego pierwiastków, takich jak [[technet]], ruten czy iterb. W charakterze proszku z technetu można użyć spiłowanej łyżeczki [[glin|aluminiowej]].

Katastrofa musi być efektowna i w miarę dobrze opisana, np. w [[Wikipedia|Wikipedii]], gdyż inaczej w różnych [[telewizja]]ch zaczną się odzywać specjaliści w danej dziedzinie, nękani nocnymi telefonami od kinomanów: ''Panie Zbyszku, czy to aby na pewno prawda, co pokazali w tym filmie?'', zjadą nam nasze wspaniałe dzieło i nikt nie będzie chciał go oglądać. 

== Bohaterowie ==
Jest tylko jeden dobry (najlepiej [[Murzyn]] albo Latynos; [[Chińczycy]] odpadają bo w filmach amerykańskich oni mówią tylko po chińsku) i jeden bardzo zły (no i właśnie tu jest miejsce dla Chińczyka – mówi po chińsku, widzowie nie wiedzą co – powstaje napięcie, nawet gdy zamawia kurczaka w restauracji), a reszta raczej neutralna lub tylko trochę zła. Za dużo dobrych być nie może, ewentualnie mogą się przewijać jako statyści – strażacy, służby ekologiczne, lekarze, no i oczywiście masa policji, która w tym przypadku gra samą siebie, bezradnie biegając po miejscu katastrofy i aresztując tych lepszych, którzy z kryminału wyjdą dopiero, jak już będzie po katastrofie.

== Fabuła ==
Dobry w przeszłości pieprznął się w obliczeniach i teraz nikt mu nie wierzy – a przecież dobrze mówi – że trzeba spieprzać i to szybko. Zły odpowiada mu na to, że jest pojebany i niech sam spieprza. Reszta nie ma zdania lub raczej nie chce spieprzać, obawiając się o domy, ogródki bądź (obowiązkowo!) [[pies domowy|psa]] lub [[kot]]a. Wtedy okazuje się, że trzeba było posłuchać dobrego i spieprzać powoli, a teraz trzeba to robić szybko – i jest dziki pieprznik i stłuczki na drogach. Co ciekawe, spieprzający z miasta utworzyli korek, ale jadą tylko prawym pasem.

W końcu wszyscy uciekają z miasta i czekają na kataklizm w jakimś miejscu, w którym na pewno nie nastąpi. Wtedy okazuje się, że jakaś babka została w domu i trzeba po nią wracać. Robi to Dobry, bo kocha babkę. Przekonuje babkę i zabiera ją, ale w momencie uciezki następuje eksplozja, nie ma szosy i wokół się pali i wywraca. Dobry w końcu się przedziera. Po powrocie Dobrego jest wyluzowanie atmosfery. Bardzo zły i tak nie przyzna się do błędu, a dobry da mu w ryja a i zadenuncjuje policji.

== Wskazówki dla reżysera filmu katastroficznego ==
# Uciekając przed kataklizmem unikaj mostów - most się zawali.
# Każdy samochód w końcu się zapali.
# Fala uderzeniowa w zasadzie jest piekielnie szybka, ale wolniejsza od uciekającego auta.
# Gruz zasypuje ludzi, ale nigdy nie zabija.
# W miejscu na sto procent skażonym zawsze znajdzie się źródełko czystej wody, najczęściej w momencie, gdy wszyscy już konają z pragnienia. Alkoholik zawsze znajdzie w zamęcie butelkę [[wódka|wódki]].
# W kluczowym momencie zawsze znajdzie się jakaś zaginiona dyskietka, zawierająca kilka gigabajtów danych.

== Budżet filmu ==
Nie musi wcale być wysoki. Większość efektów da się osiągnąć w [[Paint Shop Pro]]. Policji nie trzeba specjalnie zatrudniać – i tak przyjedzie na miejsce zdarzenia. Rolę ofiar katastrofy mogą pełnić [[emo (ludzie)|ludzie emo]], niepotrzebne są w tym przypadku nawet pieniądze na charakteryzatora. Korki kręcimy na dowolnej polskiej drodze w godzinach szczytu.

{{medal}}
[[Kategoria:Poradniki|{{PAGENAME}}]]