Postmodernizm (filozofia)

Ten artykuł dotyczy prądu umysłowego w filozofii. Zobacz też Postmodernizm.

Postmodernista przebrany za orangutana

Postmodernizm – prąd umysłowy w filozofii i sztuce, wywodzący się z modernizmu. Mówi o tym, że żyjemy w dobie końca historii i wielkich narracji. Dla postmodernistów oznacza to przede wszystkim tyle, że nie ma wartości absolutnych, wszystko zostało już wymyślone i należy wszystkiemu dodać przedrostek post-. Na przykład: Jesteśmy postludźmi żyjącymi w posthistorycznej post-Polsce, jedzącymi każdego dnia postśniadanie składające się z postjajecznicy i postboczku.

Postmodernizm kieruje się pewną logiką, jednak postronny obserwator nie zrozumie jej, gdyż jest nielogiczna.

Cechy dzieł postmodernizmu

• Zdystansowanie autorów do swojej twórczości
• Zżynanie intertekstualność
• Grafomania indywidualny styl artystów
• Odbrązowianie znanych motywów
• Skandalizowanie inteligentna obrazoburczość
• Mieszanie stylów i gatunków
• Czerpanie przez twórcę perwersyjnej przyjemności z wprowadzania odbiorcy w błąd

Fragment powieści postmodernistycznej

Detektyw Jack Soplitz przechadzał się spokojnym krokiem ciemnymi uliczkami Soplitz City. Wiedział, że zbrodnia nie śpi. Wiedział, że musi odpokutować za swoje zbrodnie wobec rodziny potentata O’Resha. I tylko ta jedna myśl go trzymała przy życiu – nie pozwolić tym ruskim sukinsynom przejąć inicjatywy w mieście. O tak, zbrodnia nie śpi.

Otworzył oczy. To był sen. Soplitz City było aż za daleko. Na suficie dostrzegł jedynie obracający się wiatrak, rytmicznie robiący ŁOPOTU-ŁOPOTU-ŁOPOTU niczym śmiertelna lambada. Był w Sajgonie. Zawsze marzył o wycieczce do Wietnamu, ale nie w takich okolicznościach. Obok niego leżała piękna złotowłosa dziewczyna. Wiedział już, że była martwa. W tej ostatniej chwili estetycznego uniesienia nad jej martwym truchłem, poczuł napierający na jego slipy wzwód. Nie wytrzymał. Przyciągnął ją do siebie i zrobili to ostatni raz, pośmiertnie. Piękna Goldie…

– Kapitanie, nad czym pan tak duma? – wyrwał go z zamyślenia głos bosmana Apfelbauma. Soplitz jako kapitan izraelskiego kutra rybackiego miał prawo do pewnych fantazji. Każdy oficer je ma.

– O niczym – odrzekł niewzruszony. – Nadchodzi zima…