Tekst źródłowy strony SP32

'''SP32''' – <del>lokomotywa spalinowa</del> rumuńska kupa złomu nie wiedzieć czemu zwana lokomotywą, kupiona przez nieświadome niczego PKP w [[1985]] roku. Zwana nie bez powodu ''zemstą Ceausescu'', bo psuła się zanim jeszcze dobrze została uruchomiona lub odkurzaczem, gdyż silnik na jałowym biegu pracuje jak stary domowy odkurzacz [[PREDOM]] [[Zelmer]].

== Historia ==
[[Plik:SP32.jpg|Normalny wygląd SP32|thumb|right]]
W latach 80-tych PKP stwierdziły, że parowozy już są zbyt obciachowe, a [[SU45]] na lokalne linie są zbyt wielkie (ale i tak je na nie puszczano, bo na głównych szlakach coraz częściej pojawiały się pajęczyny). Co prawda były SP42 z ogrzewającymi wagony czajnikami, jednak ogrzewanie parowe także uznawano za [[siara|siarę]]. Stare SU42 z kolei z grzaniem na 500 woltów z [[bateria|bateryjek]] płaskich nie miały już czego ciągać, bo ryflaki poszły w odstawkę. Ale coś musiało zastąpić napędzane [[Uran (pierwiastek)|uranem]] TKt48, więc zdecydowano się zamówić u samego Nikolaje Ceausescu lokomotywy z fabryki FAUR. Polacy myśleli, że skoro towarowe dziadostwo zwane [[ST43]] oraz rumuńskie wąskotorówki z tej fabryki się sprawdziły, to i z normalnymi będzie wporzo, więc zamówiono 200 sztuk. Jednak od samego początku eksploatacji okazało się, że Rumuni się <del>nie</del> postarali, by [[Polacy]] często do nich zajeżdżali. Silniki sypały się szybciej niż zardzewiałe blachy, a co dopiero mówić o próbie napędzania pociągów... W związku z tym ograniczono zamówienie do 150 wozów, niemniej pijani konstruktorzy zza Karpat nadal nie poprawiali błędów, a wręcz popełniali kolejne. W każdym egzemplarzu psuło się co innego. Wozy te szybko więc poszły w odstawkę.

Polacy po wielkim upadku Wielkiego Brata i jego [[Totalitaryzm|jedynie słusznej]] teorii socjalistycznej postanowili na własną rękę zamówić na zgniłym Zachodzie nowe silniki, które mogłyby zastąpić wysłużone jednostki napędowe wyjęte z Dacii. Przebudowano 15 wozów w zakładach InterLok Piła, które przynajmniej udają, że jeżdżą (dziesięciu z nich nadano nawet nowe numery), najczęściej z jednym wagonem. Resztę złomów kupionych przez słynny już Kolmex znajdziemy na półkach sklepowych pod nazwami "Polsilver", "Wilkinson", "Gilette" itp.

== Wygląd i wrażenia ==
Rumuński wynalazek przypominał pomalowaną na żółto-zielono [[stonka|stonkę]], od której różnił się większą kanciastością blach. Jak na lokomotywę pasażerską to dziwny układ. Maszynista pomimo dwóch oddzielnych pulpitów i tak [[Tu nic nie ma|widział mniej więcej tyle co w stonce]], czyli gówno. Jednak w przeciwieństwie do sławnej stonki, o skoliozie czy Parkinsonie nie było mowy. Mimo to nie wszyscy maszyniści byli zadowoleni, pomimo większej kultury pracy mechanizmu niż w jego stonkowym odpowiedniku i braku telepawki. Nie było wrażeń z jazdy i nie było na co ponarzekać. No chyba że silnik w połowie trasy (a ściślej, dokładnie w połowie drogi pomiędzy dwoma mocno odrzuconymi od siebie stacjami) stwierdził, że ma dość pracy i sam się spustoszył, co było nader częstą sprawą.

== Obecnie ==
W tej chwili rumuńska ''robota'' stoi i rdzewieje w Kamieńcu Ząbkowickim, [[Lublin|Lublinie]]. Pozostałe egzemplarze pocięli chciwi i pazerni złomiarze, sprzedając potem resztki zakładom produkującym maszynki do golenia. Resztki tego gówna jeżdżą jeszcze w okolicach [[Krzyż Wielkopolski|Gdziejestkrzyża Wielkopolskiego]] i [[Chojnice|Chujnicach]], targając TLK Szczecinianin lub jakieś inne Regio na wagonach, do czasu aż <del>im wyjdzie rewizja</del> silnik nie rozleci się do reszty.

{{Ciężarówki}}

[[Kategoria:Lokomotywy]]