Edytujesz „Saruman”

[[Plik:Saruman_i_moc_kartofelenthira.jpg|thumb|Grunt to dobra reklama]]
{{Cytat|Z pustego i '''Saruman''' nie naleje.|Mądrość ludowa o '''Sarumanie'''}}

'''Saruman''' – stary przyjaciel [[Gandalf]]a, wielce potężny i wszechwładny władca [[Isengard|Ajsengardu]].

== Wykształcenie ==
Saruman, wielki mędrzec, prawdopodobnie nie miał żadnego wykształcenia. W końcu w Śródziemiu nie było nawet podstawówek, a wymachiwać kijaszkiem i wykrzykiwać zaklęcia potrafi byle [[głupek]]. Tak więc musiał on sam zgłębiać tajniki magii czarnej, szarej i białej (kolorową postanowił zostawić w spokoju). Po latach nauki stał się najmądrzejszą, ale też najbardziej zdradliwą osobą w [[Śródziemie|Śródziemiu]].

== Kariera ==
Nie wiele wiadomo o początkach kariery Sarumana. Pewnie zaczynał tak, jak wszyscy wielcy – od zmywaka. Potem zdobył jakiś czarodziejski kijek i za pomocą paru [[Łapówka|dotacji]] i [[Morderstwo|nieszczęśliwych wypadków]] wkręcił się do Rady Magów. Zajął całkiem fajną miejscówę, którą nazwał Isengard, gdzie zbudował sobie wysoką, czarną wieżę. Dla niepoznaki, stała ona pośrodku rzeki płynącej przez las <s>Falanga</s> Fangorn. Dla bezpieczeństwa nie było żadnego mostu łączącego wieżę z brzegiem, a sama wieża stała na dnie rzeki, więc żeby wywalić bramę trzeba było zbudować łódź podwodną, co jak na tamte czasy byłoby czynem niemożliwym. Zakumplował się też z [[Gandalf]]em, wtedy jeszcze Szarym.

== Początek końca ==
Staremu Sarumanowi zaczęło w końcu odbijać. Znalazł jeden z siedmiu Palantirów. Skłonny do wtykania długiego nochala w nie swoje sprawy, postanowił sprawdzić działanie tej śmiesznej piłki. W ten sposób poznał [[Sauron]]a. Skumali się ze sobą i, w ramach koleżeńskiej rywalizacji, założyli się: kto zbuduje większą armię orków? Kiedy z przyczyn ekonomicznych nie byli już w stanie się ścigać, zdecydowali się zrobić użytek z wyhodowanej [[Ork|bandy śmierdzących przygłupów]]. Saruman postanowił brutalnie podbić [[Rohan]], a Sauron [[Gondor]]. Niestety plany obu się nie powiodły. Broniącym się w Helmowym Jarze Rohańczykom przybył z odsieczą (rzekomo zabity w Morii) Gandalf, teraz już Biały. Tymczasem dwaj [[Hobbici|kurduple]] namówili Entów z Fangornu do zniszczenia Isengardu w ramach zemsty za wycinanie lasu. No i Saruman został uwięziony w swojej wieżyczce. Zresztą wkrótce zabił go jego nie do końca wierny sługa Grima. No więc Sauron został sam, ale i tak zaatakował Gondor. Ludzie dzielnie bronili Minas Tirith przed wojskami z Mordoru i Morgulu, a nawet samymi [[Nazgul]]ami. Pewnie tamci by ich wycięli w pień, ale tym razem z odsieczą przybyli [[Aragorn]], [[Legolas|Le Golas]] i [[Gimli]], bo Gandalf utknął w obleganym mieście. Chłopaki z pewnością poradziliby sobie sami<ref>trzech ich było, więc mieli przewagę</ref>, ale dla jaj przyprowadzili armię nieboszczyków ze Ścieżki Umarłych. Ci mieli fajnie, bo nie dało się ich niczym zranić (w końcu już i tak byli [[Śmierć|martwi]]), a wrogowie sami zdychali ze strachu przed nimi. Tak więc zakład skończył się remisem – obaj zostali unicestwieni.

== Zobacz też ==
* [[Gandalf]]
* [[Radagast]]
* [[Hrabia Dooku]]

{{Przypisy}}

{{Władca Pierścieni}}
[[Kategoria:Władca Pierścieni]]
[[Kategoria:Postacie Tolkiena|{{PAGENAME}}]]
[[en:Saruman]]
[[it:Saruman]]
[[pt:Saruman]]
[[ru:Гробовой]]
[[tr:Saruman]]