Edytujesz „Stefan Batory”

{{sur|polskiego króla|imię|Stefan}}

'''Stefan Batory''' (ur. [[27 września]] [[1533]], zm. [[12 grudnia]] [[1586]]) – elekcyjny król Rzeczpospolitej Obojga Narodów i książę [[Węgry|Zasiedmiogórogrodu]].

Pewnego pięknego, grudniowego dnia Stefan robił to, co robić lubił najbardziej, czyli tłukł [[Turcja|Turków]], polował i pił [[tanie wino]]. Nagle przyszli do niego [[Polacy]] i spytali się go, czy by nie chciał zostać [[król]]em, a zarazem mężem Anny Jagiellonki. Po krótkim namyśle Stefan zgodził się. Wybrany przez [[Kościół katolicki|katolików]] Maksymilian II [[Habsburgowie|Habsburg]] {{cenzura}} się, ale był wolniejszy. Batory zaprzysiągł artykuły henrykowskie i ''Pacta conventa'' w trybie priorytetowym, po czym się koronował. Większość i tak patrzyła na niego jak na stonkę na polu kartofli. Stefan jednak pogroził im [[Gest palca środkowego|jednym palcem]]<ref>I kilkoma armatami</ref>, czym zjednał sobie przyjaźń ludu<ref>No, może [[Gdańsk]] potrzebował więcej argumentów…</ref>.

Za wschodnią granicą [[Rosja|Ruscy]] coraz bardziej szaleli i zdobywali nowe ziemie kosztem Rzeczpospolitej. Batory miał dość tego [[cyrk]]u – utworzył piechotę wybraniecką, wojska inżynieryjne, drukarnię polową, zebrał kasę od sejmu, wlazł na konia i poszedł na Inflanty. Zdobył parę twierdz, większość samobójczymi atakami chłopów, którzy to za wysadzenie murów dostawali szlachectwo. Car [[Iwan IV Groźny]] oddał to, co wcześniej zabrał i wrócił spokojnie do obdzierania ze skóry jeńców.

Stefan zakończył panowanie tak samo nagle jak je rozpoczął, umierając podczas polowania, ponoć od przedawkowania wysokokalorycznego [[Wódka|alkoholu]], którym to miał zwyczaj łagodzić ból<ref>I fizyczny, i ten serca</ref>.

== Zobacz też ==

* [[Elżbieta Batory]]

* [[Henryk III Walezy]]

* [[Iwan IV Groźny]]

{{stopka}}

[[Kategoria:Nowożytność w Polsce]]

[[Kategoria:Historia Węgier]]

[[Kategoria:Rumuni]]