Edytujesz „Użytkownik:Bartd94/Dziady”

{{cytat|A imię jego czterdzieści i cztery...|Adaś nie był najlepszy w wymyślaniu imion...}}
{{t}}jedno z najważniejszych dzieł [[Adam Mickiewicz|Adama <s>Małysza</s> Mickiewicza]]<ref>Przecież [[Juliusz Słowacki|Małysz]] napisał ''Kordiana''.</ref> o tematyce [[Mesjanizm polski|przybijania się do krzyża za ojczyznę]] i jakichś pogańskich zwyczajów. ''Dziady'' są lekturą o tyle interesującą, że ma cztery części, czwarta to [[sequel]] drugiej i wyszła przed częścią trzecią, a pierwsza nie ukazała się wcale. Ciężko stwierdzić, kto jest głównym bohaterem, bo w części drugiej takiego nie było, a w trzeciej było trzech i tylko w czwartej można wskazać biednego Gustawa.

== Postaci ==
W każdej z <s>czterech</s> trzech części ''Dziadów'' Mickiewicz umieścił po kilka postaci, wprowadzających to i owo do historii, ażebyś Ty, uczniu miał więcej treści do wkuwania.

Na pierwszy ogień idą duchy wywołane podczas święta Dziadów,<ref>A myślałeś, że o co chodzi? O jakichś dziadów spod budki z piwem?</ref> podczas którego duchy dostają darmowe papu za przejście na tamten świat i zaprzestanie zawracania gitary żywym. Pojawiają się m.in. małe dziecko, fruzia, która odtrącała każdego faceta i dziwiła się, że umarła dziewicą i on, który przyszedł się pogapić. A gapił się on skrupulatnie i z niemałym pietyzmem. A wlepiał tak swe patrzały w pewną damę. Krążą słuchy jakoby to był Gustaw, ale Gustaw wzdychał do szlachcianki, a nie jakiejś takiej zwykłej dziewuchy ze wsi w jaką lampiło się widmo.

W części czwartej spotykamy księdza i jego dzieci... tak, bo nie był to ksiądz katolicki. Odwiedza go dziwny koleś, który jak się później okazuje był jego uczniem, a imię jego Gustaw. Gustaw gada od rzeczy o utraconej miłości, a potem wbija sobie sztylet w serce i... nic. Nie umiera. Później kopie w mebel i chce, by ksiądz przekazał jego ukochanej, że zmarł na kostkę skręconą podczas [[Libacja alkoholowa|popijawy]]. Na koniec znika.

W trzeciej części mamy do czynienia z cokolwiek dużą liczbą mniej lub bardziej pobocznych postaci. Pierwszą, tak główną, że głowa mała (zwłaszcza głowa maturzysty) jest Konrad. Jego głosem przez pióro Mickiewicza wydaje się przemawiać sam [[Nero Bellum|Nero]], chociaż ten urodzi się dopiero [[1982|półtora wieku później]].<ref>Co tylko jest dowodem jego zajebistości.</ref> Kondzio na pierwszy rzut oka wydaje się być pod wpływem [[Narkotyki|oranżadki w proszku]], ale jak się okazuje. diabeł go opętał.

{{Przypisy}}