Edytujesz „Wacław Berent”
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Uwaga: Nie jesteś zalogowany. Jeśli wykonasz jakąkolwiek zmianę, Twój adres IP będzie widoczny publicznie. Jeśli zalogujesz się lub utworzysz konto, Twoje zmiany zostaną przypisane do konta, wraz z innymi korzyściami.
Ta edycja może zostać anulowana. Porównaj ukazane poniżej różnice między wersjami, a następnie zapisz zmiany.
| Aktualna wersja | Twój tekst | ||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{sur|polskiego pisarza|imię|Wacław}} |
{{sur|polskiego pisarza|imię|Wacław}} |
||
{{t|Wacław Berent|ur. [[26 września]] [[1873]] w Warszawie, zm. [[19 listopada|19]] lub [[22 listopada]] [[1940]] w Warszawie}}polski pisarz, [[klerk]] i, jak podaje [[Wikipedia:pl:Wacław Berent|Wikipedia]], tłumacz okresu [[modernizm]]u (jakby modernizm nie mógł sam się tłumaczyć). |
|||
Absolutny [[geniusz]]. Znawca wszystkiego i wszystkich. Wiedział doskonale „co w [[trawa|trawie]] piszczy”, „gdzie [[rak]]i zimują”, a także „skąd wieje wiatr”. Przeczytał wszystkie [[książka|książki]] [[ |
Absolutny [[geniusz]]. Znawca wszystkiego i wszystkich. Wiedział doskonale „co w [[trawa|trawie]] piszczy”, „gdzie [[rak]]i zimują”, a także „skąd wieje wiatr”. Przeczytał wszystkie [[książka|książki]] [[świat]]a, obejrzał wszystkie [[obraz]]y świata i przesłuchał każdą [[muzyka|muzykę]] świata, a na koniec – zjadł wszystkie rozumy i popił [[absynt]]em. |
||
== |
==Życie i dzieła (absolutnie genialne, oczywiście!)== |
||
=== |
===Fachowiec=== |
||
Zadebiutował powieścią „Fachowiec”, w której bezlitośnie skrytykował i wyszydził [[ideologia|ideologię]] [[pozytywizm (filozofia)|pozytywizmu]]. Zawstydził pozytywistów głęboką znajomością takich słów jak: „gisernia”, „kweczhan” czy „winkelmesser”, sugerując jednocześnie, że zna ich znacznie więcej i nie zawaha się ich użyć. |
Zadebiutował powieścią „Fachowiec”, w której bezlitośnie skrytykował i wyszydził [[ideologia|ideologię]] [[pozytywizm (filozofia)|pozytywizmu]]. Zawstydził pozytywistów głęboką znajomością takich słów jak: „gisernia”, „kweczhan” czy „winkelmesser”, sugerując jednocześnie, że zna ich znacznie więcej i nie zawaha się ich użyć. |
||
=== |
===Próchno=== |
||
Następną powieścią było „Próchno”, gdzie bezlitośnie skrytykował i wyszydził ówczesny modernizm i dekadencję. |
Następną powieścią było „Próchno”, gdzie bezlitośnie skrytykował i wyszydził ówczesny modernizm i dekadencję. |
||
Zawstydził ówczesnych modernistów nieprawdopodobną znajomością subtelnych wahnięć i drgań [[dusza|duszy]] po spożyciu, oraz szerokimi znajomościami w kręgach berlińskiej [[bohema|bohemy]] (Jelsky, Borowski). |
Zawstydził ówczesnych modernistów nieprawdopodobną znajomością subtelnych wahnięć i drgań [[dusza|duszy]] po spożyciu, oraz szerokimi znajomościami w kręgach berlińskiej [[bohema|bohemy]] (Jelsky, Borowski). |
||
=== |
===Ozimina=== |
||
Kolejną jego powieścią była „Ozimina” w której bezlitośnie skrytykował i wyszydził zarówno [[konserwatyzm|konserwatystów]] jak i [[rewolucja|rewolucjonistów]]. Zawstydził wszystkich zainteresowanych głęboką analizą ruchu rewolucyjnego, dzięki czemu na nauki do niego przychodzili najważniejsi polscy działacze tegoż ruchu. |
Kolejną jego powieścią była „Ozimina” w której bezlitośnie skrytykował i wyszydził zarówno [[konserwatyzm|konserwatystów]] jak i [[rewolucja|rewolucjonistów]]. Zawstydził wszystkich zainteresowanych głęboką analizą ruchu rewolucyjnego, dzięki czemu na nauki do niego przychodzili najważniejsi polscy działacze tegoż ruchu. |
||
=== |
===Żywe kamienie=== |
||
Z upływem lat i wody w [[Wisła (rzeka)|Wiśle]], a także wraz z wzrostem siwych włosów na patrycjuszowskiej skroni zaczął się cenić. Dzięki temu jego kolejna powieść: „Żywe kamienie” ukazała się kilkanaście lat po [[forma]]lnym jej napisaniu. A niech uczą się matołki cierpliwości! Bezlitośnie skrytykował i wyszydził w niej średniowieczne stosunki panujące w średniowiecznych [[miasto|miastach]], oraz zagrożenia wynikające z braku [[kultura|kultury]]. Zawstydził historyków głęboką znajomością średniowiecznych realiów, stwierdzając, na [[przykład]], iż miasta w średniowieczu były otoczone [[mur]]ami, zaś w średniowiecznych gospodach harcowali [[goliard]]zi i skoczki. |
Z upływem lat i wody w [[Wisła (rzeka)|Wiśle]], a także wraz z wzrostem siwych włosów na patrycjuszowskiej skroni zaczął się cenić. Dzięki temu jego kolejna powieść: „Żywe kamienie” ukazała się kilkanaście lat po [[forma]]lnym jej napisaniu. A niech uczą się matołki cierpliwości! Bezlitośnie skrytykował i wyszydził w niej średniowieczne stosunki panujące w średniowiecznych [[miasto|miastach]], oraz zagrożenia wynikające z braku [[kultura|kultury]]. Zawstydził historyków głęboką znajomością średniowiecznych realiów, stwierdzając, na [[przykład]], iż miasta w średniowieczu były otoczone [[mur]]ami, zaś w średniowiecznych gospodach harcowali [[goliard]]zi i skoczki. |
||
=== |
===Dalsza twórczość=== |
||
Zniesmaczony miernotą umysłową [[społeczeństwo|społeczeństwa]], dla którego tak strasznie się poświęcał, poświęcił się pisaniu esejów [[biografia|biograficznych]] o znanych sobie (osobiście? – red.) postaciach historycznych, które to (eseje, nie postaci!) zawarł w trzech tomach: „Nurt”, „Diogenes w kontuszu” i „Zmierzch bogów”. |
Zniesmaczony miernotą umysłową [[społeczeństwo|społeczeństwa]], dla którego tak strasznie się poświęcał, poświęcił się pisaniu esejów [[biografia|biograficznych]] o znanych sobie (osobiście? – red.) postaciach historycznych, które to (eseje, nie postaci!) zawarł w trzech tomach: „Nurt”, „Diogenes w kontuszu” i „Zmierzch bogów”. |
||
=== |
===[[Śmierć]]=== |
||
Jednak i ten [[bohater]]ski czyn nie znalazł uznania w oczach szerokiej publiczności, zaś samego pisarza zagryzły na śmierć zgryzoty. |
Jednak i ten [[bohater]]ski czyn nie znalazł uznania w oczach szerokiej publiczności, zaś samego pisarza zagryzły na śmierć zgryzoty. |
||
