Edytujesz „Werter”

'''Werter''' – bohater utworu ''Cierpienia młodego Wertera'' opublikowanego przez jego przyjaciela Alberta. Typowy romantyk przypominający typowego gimnazjalistę. Gimnazjaliści zresztą przeżywają niezły [[ból dupy]] przy pisaniu jego charakterystyki. Trudno bowiem napisać o nim dwie strony, gdy można go określić dwoma słowami. Rozhisteryzowany nierób.

Jego historię opowiada jego [[przyjaciel]] Wilhelm. Pierwsze wzmianki mówią o nim dopiero, gdy ucieka do wioseczki o jakże romantycznej i swojskiej nazwie ''[[Wahlheim]]''. W pierwszym liście do Wilhelma Werter pisze dlaczego musiał uciekać; powodem były jego romanse ([[Małżeństwo|ożenił się]] z jedną siostrą, a potem uwiódł drugą siostrę) i by nie trafić pod topór kata uciekł. W Wahlheim Werter spotyka Lottę, młodą arystokratkę i się w niej zakochuje. Werter w każdym liście rozpisuje się jak to wielbi Lottę, jaka jest ona piękna itp. Werter jednak, jak to typowy romantyk i młodzieniaszek wyznaje to uczucie wszystkim, tylko nie zainteresowanej. Na szczęście Werter nie tylko wzdycha do Lotty, ale także zaprzyjaźnia się z Albertem. Żeby jednak opowieść nie toczyła się na marne wszystko się komplikuje. Werter znajduje dobrze płatną robotę, ale dość szybko mu się ona nudzi. Niestety, praca w wielkim mieście mocno utrudnia snucie się po łąkach i przeżywanie [[Ból dupy|bólu egzystencjalnego]]. Stąd Werter nie miał szans, aby dłużej zagrzać miejsce w mieście. Powraca do Wahlheim. A tu niespodzianka! Lotta wyszła za mąż i to za Alberta!. Tu właściwie akcja mogłaby się skończyć, ale w tym czasie Werter postanowił skończyć sam ze sobą. I dopiero to kończy akcję. Po kolejnych napadach [[melancholia|melancholii]] i [[ból dupy|bólu egzystencjonalnego]] Werter popełnia [[samobójstwo]] przez strzelenie sobie w łeb. Nawet tego nie potrafi zrobić porządnie, ponieważ przed śmiercią męczy się przez 12 godzin.

Chodził w niebieskim fraku i żółtej kamizelce. W dzisiejszym świecie zostałby uznany za pederastę lub w najlepszym razie metroseksualnego. To akurat zależy, gdzie by się pojawił. Jak w Nowym Sączu, to pewnie za tego pierwszego, jak w Warszawie - to tego drugiego. Wtedy zaś mówiono o takich strojnisiach ''[[dandys]]''.

Jak wiemy, Wilhelm był [[przyjaciel]]em Wertera. Nasuwa się pytanie, dlaczego Wilhelm, zamiast rozpaczać po przyjacielu, połączył listy Wertera, dodał kilka komentarzy i puścił na rynek? Wilhelm nie daje żadnych poszlak, dlatego rzesze ekspertów rozmyślały nad powodem takiego postępowania. O to kilka hipotez:

* Wilhelm musiał w szybki sposób zarobić pieniądze na spłatę długu.

* Wilhelm był niewyżyty seksualnie i to zrobił by mieć na dziwki.

* Wilhelm zyski z książki przeznaczył na alimenty.

* Nudziło mu się.

* [[Øystein Aarseth]] nie miał aparatu fotograficznego.

W XVIII i XIX wieku [[młodzież]] czytała ''Cierpienia młodego Wertera'' bardzo dużo i dlatego w dość szybkim czasie młodzi ludzie zaczynali się szybko zmieniać. Ubierali się na jego styl, mówili jak on i jak on nieumiejętnie [[samobójstwo|się zabijali]]. Fala samobójstw była tak wielka, że władze [[Francja|Francji]] i [[Niemcy|Niemiec]] zakazały dalszej publikacji książki o Werterze. Nielegalne drukarnie drukowały Wertera do wybuchu [[bomba atomowa|bomby atomowej]], kiedy to władze uznały, że ekonomicznej jest, by ludzie się sami zabijali, niż organizować wojny w tym celu.

We współczesnym świecie obserwowane są głównie dwie reakcje na zachowanie bohatera. Pierwszą jest chęć zabicia się przez obowiązek przerobienia tej [[lektura|lektury]]. Drugą jest chęć zabicia się przez uznanie [[nihilizm|beznadziei tego świata]]. Reakcja spotykana głównie u ludzi typu Emo. To dlatego, że Emo i Werter mają wiele cech wspólnych. Uważa się nawet, że Werter był prefiguracją i mitycznym założycielem tej [[subkultura|subkultury]]. Uznanie świata i ludzi za rzeczy głupie i bez sensu a także nieumiejętne samobójstwo dało początek tej subkulturze. Z czasem Emo porzuciło miłość, przywiązanie do natury i kolorowe ubranka, ale sama idea pozostała niezmienna.