Edytujesz „Wspinacz”

* '''Amator''' – początkujący, który zdążył kupić swoją uprząż, buty i odrobinkę szpeju, przy czym nadal jest zauważalnie niespokojny na trudniejszych drogach.

* '''Amator-zawodowiec''' – Amator, który zdążył już się obyć ze wspinaczką (i nawet nauczył się wspinać z dołem). Wypowiada się jak ekspert, czasem nawet, ku radości wszystkich, zaczyna uczyć innych techniki. Spokojnie robi tylko najprostsze drogi. W trudniejsze się nie wstawia, a jeśli już to zrobi, to głośno dyskutuje z asekurantem, tak, żeby wszyscy mogli usłyszeć, że właśnie walczy w trudnościach.

* '''Sroka''' – kocha świecidełka. Im bardziej błyszczący [[karabinek|HMS]], im ładniejszy przyrząd, im nowsza i rzucająca się w oczy uprząż, tym lepiej. Paraduje w najnowszych ciuchach z widocznym logo w kolorach całej tęczy. Najczęściej ilość pensji noszonych na sobie jest odwrotnie proporcjonalna do jego umiejętności.

* '''Towarzyski''' – po dotarciu rozgrzewa się przez godzinę, dyskutując z każdym. Załojenie dróg przetyka pogaduszkami i zdarza mu się przegapić swoją kolejkę. Po relatywnie krótkim wspinaniu również godzinę się rozciąga, oczywiście dyskutując.

* '''Bularz''' – człowiek, który zapomniał, że istota ludzka została wyposażona w nogi, przez co skupił się na rozwijaniu tylko górnych kończyn. Charakteryzuje go brak jakiejkolwiek techniki i kierowanie się mottem „Prawdziwa siła techniki się nie boi”. Nigdy nie wspina się po chwytach na tyle małych, by nie można było z nich zadać z buły.

* '''Meloman''' – przez cały czas ma w uszach słuchawki. Do nikogo się nie odzywa, ćwiczy sam, bez partnera, innych wspinaczy traktuje jak powietrze.

* '''Zawodowiec''' – rzuca się na trudne i bardzo trudne drogi. Błyskawicznie z nich [[odpadnięcie|spada lub zjeżdża]], głośno wypowiadając się o kompetencji osób, którzy ewidentnie przecenili ''tak trudną drogę''.

* '''Fanatyk''' – swoje życie podporządkowuje w całości rozpisce treningowej. Wspina się z zegarkiem w ręku, od piknięcia do piknięcia. Zrobi wszystko, aby trening nigdy nie przepadł (ucieknie nawet ze szpitala lub zakładu karnego). Kiedy stoi przed Tobą, nie jesteś w stanie zobaczyć nic zza jego wykorbionych pleców. Kontakty międzyludzkie ogranicza do pytań o ostatnie podboje w skałach, progres na campusie, bądź patenty na nowego balda. Tradycyjnych relacji damsko-męskich nie nawiązuje, bo „się po nie nie zgina”.

* '''Piknik''' – przyjeżdża z rodziną, psem, grillem i kocykiem. Siedzi na kocu. Jeśli coś łoi, to tylko najłatwiejsze drogi; jeśli już zawiesi wędkę, to nigdy jej nie zdejmuje.

* '''Prawomyślny''' – ma prawo. Prawo do wszystkiego. Prawo by się wysikać pod skałą, prawo do tego, by zostawić śmieci, prawo do tego, by właśnie tutaj zrobić sobie ognisko, dokładnie z tego krzaka. Przestrzegania tego prawa domaga się głośno i wobec wszystkich, nawet wobec właściciela terenu, na którym jest skała. Z różnym skutkiem.

* '''Kursant''' – przestraszona jednostka, która zapłaciła grubą kasę za to, by ktoś jej pokazał, jak się bezpiecznie wspinać. Przeważnie decyzji żałuje już pierwszego dnia. Wydaje z siebie różne okrzyki i zadaje głupie pytania. Nosi kask.

* '''Instruktor''' – w celu pokazania kursantom, jak dbać o bezpieczeństwo, wspina się bez asekuracji i nigdy nie zakłada kasku. Służy do stresowania kursantów.

* '''Spitojeb''' – potrafi poginać tylko od ringa do ringa. Osadzanie własnej [[asekuracja (wspinaczka)|asekuracji]] to dla niego czarna magia, zamiast marnować czas na taką asekurację woli zadrzeć z buły… do kolejnego ringa.

* '''Maszyna do robienia dróg''' – nic i nikt nie jest w stanie go powstrzymać przed wspinaniem. Życie traci sens, jeśli nie zrobi co najmniej 52 wstawek dziennie i 8732 dróg w sezonie. Sumiennie prowadzi dzienniczek przejść, budując klasyczną drabinkę progresu. Jeżeli warunki pogodowe są tak ekstremalne, że nawet on nie jest w stanie ich pokonać (gradobicie, deszcz meteorytów, tsunami), zazwyczaj zmienia się w „fanatyka” na sztucznej ścianie.

* '''Wulgarny nerwus''' – wspina się na różnym poziomie trudności. Średnio co 30 sek. rzuca siarczystymi „damami negocjowalnego afektu” i innymi „dynamizatorami werbalnymi” wzbudzając niesmak i konsternację wśród przypadkowych turystów i właścicieli okolicznych domów (w promieniu 20 km).

* '''Bajarz''' – w schronie żyje wspomnieniami o tym, jak to „wtedy, co pamiętasz, warun był kiepski, a my tak załoiliśmy”. Wychodzi rzadko, nikt od kilku lat nie widział go w akcji.

* '''Kursant''' – przestraszona ślamazara, która wlecze się jak ostatnia dupa, szpei się zdecydowanie za długo i robi drogi w czasie dwukrotnie dłuższym niż napisano w przewodniku. Występuje tylko na łatwych drogach.

* '''Przewodnik''' – mówi dużo i z sensem, ale najczęściej o nieinteresujących pierdołach. Zabiera turystów w miejsca, gdzie sami nie dają rady wejść.

* '''Solista''' (występuje również w skałach) – wspinacz, który nie wierzy w takie przesądy jak asekuracja i na wszelki wypadek chodzi sam. Czasem wpisuje się do książki wyjść w schronie, ale nie jest to regułą. Jeśli lata, to tylko raz.

* '''Instruktor wspinaczki wysokogórskiej''' – spotkasz go na drodze klasycznej, wychodząc z trudem z zacięcia na ponad 2 tys. m n.p.m., siedzącego beztrosko na skale, bez asekuracji i liny. Zastanawiasz się jak to w ogóle możliwe, na co on stwierdzi „w domu na strychu też byś się asekurował?”