Edytujesz „Zakon krzyżacki”

'''Zakon Szpitalny Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie''', '''zakon krzyżacki''' lub '''Krzyżacy''' – [[Niemcy|niemieccy]] bracia w wierze, którzy dobrowolnie i łaskawie przyjęli ziemie 
polskie w zamian za chrystianizację sąsiadów, po czym odmówili oddania zajętych ziem, łamiąc postanowienia [[Konwencja Genewska|konwencji Genewskiej]]. Dopiero interwencja innych braci w wierze, tym razem ze wschodu, doprowadziła do przekonania Krzyżaków, że z Polską nie warto zaczynać. Lubowali się w nieprzeżywaniu bitew i w [[seks|zabawach]] z [[dwa nagie miecze|nagimi mieczami]]. Nagie miecze odmawiają komentarzy na ten temat. Zagrali również w kilku słynnych filmach oraz reklamach kleju i farb przeciwkorozyjnych.
 
== Historia ==

Sprowadzeni do Polski w 1226 r. przez [[Konrad I Mazowiecki|Konrada Mazowieckiego]] zjawili się w szaleńczej liczbie dwóch braci. Ale już xxx lat później było ich dużo, za dużo (u Krzyżaków nawet związki [[homoseksualizm|homo]] przynoszą zyski). Na początku XIV wieku przenieśli się do małego M–300 w [[Malbork]]u, którego nawet Niemcy nie byli w stanie zdobyć. Oddali później zamek [[Polacy|Polakom]], bo mimo zysków narobili długów u <s>ruskiej</s> czeskiej mafii. Ale biorąc pod uwagę prace, które trwają tam od lat 60-tych XX wieku, można przyjąć, że chodziło tylko o gruntowny remont i przebudowę siedziby.

== Gospodarka ==
Krzyżacy dbali o rozwój gospodarczy (nakładanie [[Podatki|podatków]] i [[Cła|ceł]]), budowę miast (nakładanie podatków i ceł), bazarów (nakładanie podatków i ceł) oraz o powiększenie swojego terytorium (wojny z Polakami).

== Dalsze losy ==

Po zmianie koalicji rządzącej w Polsce (z partii Piastów na partię Jagiellonów), doszło do zaostrzenia stosunków między obu krajami. Kilka wojen polsko–krzyżackich zakończyło się dla tych drugich mało szczęśliwie. W 1525 r. Mistrz Hohenzollern, przyjechał do [[Kraków|Krakowa]] na spotkanie z królem polskim, Zygmuntem. Ponieważ jakość dróg już wtedy była słaba, Mistrz potknął się podchodząc do polskiego władcy tak, że mało nie upadł. Uwiecznił to w expresowym tempie polski malarz, amator fotografii historycznej, [[Jan Matejko|Jan zwany Matejko]]. Odtąd płótno nosi tytuł „Hołd pruski”.

[[Kategoria:Niemcy]]
[[Kategoria:Zakony]]

{{ok}}