Zespół Macierewicza: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Vae. Ofiarą rewertu jest 89.230.13.17.) |
|||
Linia 9: | Linia 9: | ||
==Epidemiologia== |
==Epidemiologia== |
||
Zaobserwowano też, że choroba jest zaraźliwa. Źródłem choroby jest [[Tadeusz Rydzyk]]. Ponadto wiadomo, iż łatwiej zarażają się osoby o mniejszej niż przeciętna ilości fałdów mózgowych i osoby religijne. Częściej zapadają na nią osoby starsze, ale zaobserwowano również znaczące ilości osób młodych, których zachowanie wskazywałoby na wystąpienie zespołu Macierewicza. |
|||
==Etymologia nazwy== |
==Etymologia nazwy== |
||
[[Plik:Osama_pis_laden.jpg|right|thumb|[[Antoni Macierewicz|Drugi Pacjent]] (od jego nazwiska pochodzi nazwa choroby)]] |
[[Plik:Osama_pis_laden.jpg|right|thumb|[[Antoni Macierewicz|Drugi Pacjent]] (od jego nazwiska pochodzi nazwa choroby)]] |
||
L |
|||
Lekarz, który odkrył tę chorobę, był na tyle skromny, że nie nazwał jej swoim nazwiskiem, ale drugiego przebadanego przez niego pacjenta – [[Antoni Macierewicz|Antoniego Macierewicza]]. [[Jarosław Kaczyński|Pierwszy]] zachowywał się agresywnie i na propozycję nazwania choroby jego nazwiskiem dostał ataku szału. |
|||
==Objawy== |
==Objawy== |
||
jentów: |
|||
Istnieje szereg objawów, które można znaleźć u osób z zespołem Macierewicza. Niektórzy lekarze kwestionują obecność niektórych objawów na liście, ale zgadzają się, że choroba może mieć różny przebieg u różnych osób. Ma na to wpływ wiek, płeć i sposób nabycia choroby – samoistny czy poprzez zarażenie. |
|||
Oto objawy stwierdzone u przebadanych pacjentów: |
|||
{| border="1" cellpadding="2" cellspacing="0" |
{| border="1" cellpadding="2" cellspacing="0" |
||
Linia 52: | Linia 48: | ||
==Leczenie== |
==Leczenie== |
||
Nieznane są metody leczenia zespołu Macierewicza. Nie przyniosły rezultatu ignorowanie zachowań chorych czy też spełnianie ich żądań. Lekarze mają nadzieję, iż choroba z czasem sama przechodzi. Jednak w międzyczasie proponują leczenie farmakologiczne lekami normotymicznymi (solami litu) oraz lekami przeciwpadaczkowymi. |
|||
Większość specjalistów zgadza się, że dla bezpieczeństwa chorych, jak i otoczenia, należy ich umieszczać w zakładach psychiatrycznych, gdzie mogliby przechodzić proponowane leczenie. Szczególnie zwracają uwagę na objaw osobowości wielorakiej. Obawiają się, iż w umysłach chorych mogą się wytworzyć osobowości już nie socjopatyczne, ale psychopatyczne. |
|||
Remisje choroby mogą wskazywać, iż efekt jest nieodwracalny, a ataki mogą powrócić w każdej chwili. Jest jednak za wcześnie, aby wskazać niezawodny sposób leczenia i utrzymywania chorego przy zdrowych zmysłach. Intensywne badania trwają. |
|||
Próby leczenia Zespołu Macierewicza opatentowanymi zachodnimi metodami chirurgicznymi (na przykład lobotomia transorbitalna i przedczołowa) zakończyły sie niepowodzeniem z powodu niemożności zlokalizowania płatów czołowych u wszystkich chorych dotkniętych Zespolem Macierewicza. |
|||
==Profilaktyka== |
|||
Metody zapobiegania zespołowi Macierewicza na dzień dzisiejszy nie są znane. Duże nadzieje na ich opracowanie niesie dokładne poznanie mechanizmów etiologicznych. Badania trwają na pięciu polskich i trzech zagranicznych uczelniach medycznych. |
|||
==Zobacz też== |
|||
*[[Antoni Macierewicz]] |
|||
*[[Prawo i Sprawiedliwość]] |
|||
[[Kategoria:Polityka]] |
|||
[[Kategoria:Medycyna]] |
|||
{{medal}} |
Wersja z 15:59, 30 lip 2011
Zespół Macierewicza (ang. Macierewicz syndrome, łac. macierevicus chronicus) – niedawno odkryty zespół chorobowy nabyty, objawiający się ciężkimi zaburzeniami psychicznymi. Został wpisany na listę Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10 pod oznaczeniem F66.6.
Etiologia
Choroba została opisana dopiero niedawno. Większość specjalistów twierdzi, iż choroba jest powodowana przez silnie traumatyczne przeżycie, na przykład związane z utratą bardzo bliskiej osoby.
Epidemiologia
Etymologia nazwy
L
Objawy
jentów:
Objawy zespołu Macierewicza | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Nr | Objaw | Częstość występowania | Uwagi | |||
1. | Paranoja | Zawsze | Chorzy oskarżają przypadkowe osoby o zabicie utraconej bliskiej osoby. Mają też skłonność do wymyślania irracjonalnych historii. | |||
2. | Histeria | Często | Częściej u kobiet. Chory ulega skrajnym emocjom. | |||
3. | Psychoza | Często | Chory zachowuje się agresywnie. Przestaje odróżniać swoje urojenia od rzeczywistości. Przestaje się kontrolować. | |||
4. | Skłonności samobójcze | Często | Ten objaw szczególnie często pojawia się u osób zarażonych od innej osoby. | |||
5. | Mania | Często | Chory ze szczególną zajadłością zaczyna bronić własnych urojonych przekonań i atakować urojonych wrogów lub osoby, które za tych wrogów uważa. Dzięki zmniejszonej potrzebie snu potrafi całymi dniami stać w jednym miejscu i krzyczeć. | |||
6. | Osobowość wieloraka | Czasami | Chory miewa okresy remisji choroby, w trakcie których zachowuje się jakby nic się nie wydarzyło, a potem zupełnie nagle i bez powodu choroba powraca, a chory nie zdaje sobie sprawy, że zachowywał się normalnie przez jakiś czas. | |||
7. | Hipomania | Rzadko | Chory odczuwa przymus mówienia o swoich urojeniach i jest drażliwy gdy napotyka na opór otoczenia. Jest otępiały i działa bez planu, a jego działania stają się przypadkowe. Nigdy nie występuje jednocześnie z manią. | |||
8. | Imbecylizm | Incydentalnie | Lekarze nie są pewni, czy jest to symptom choroby, czy raczej okoliczność ułatwiająca przebieg choroby. | |||
9. | Naśladownictwo | Incydentalnie | U osób inteligentnych zarażenie się zespołem Macierewicza ma nieco mniej zgubny wpływ niż na inne osoby. Chory zaczyna naśladować w zachowaniu osobę, od której się zaraził. W pewnym momencie dochodzą symptomy hipomanii i skłonności samobójczych. | |||
10. | Socjopatia | Rzadko | Chory nie uznaje norm etycznych oraz wzorców zachowań w społeczeństwie, nie potrafi podporządkować się zasadom współżycia społecznego |