Tekst: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (drobne) |
M (Michalwadas został umieszczony na liście użytkowników do natychmiastowej kasacji. WTF???????) |
||
Linia 8: | Linia 8: | ||
== Słynne polskie teksty == |
== Słynne polskie teksty == |
||
''Daj ut ia pobrusza a ty poziwei'' – rzekomo pierwszy tekst zapisany w języku polskim, oznaczający |
''Daj ut ia pobrusza a ty poziwei'' – rzekomo pierwszy tekst zapisany w języku polskim, oznaczający „ja popracuję a ty skocz po [[piwo]]”. |
||
''Dschen dobri pjelgschimom z Polski'' – tekst wygłaszany tradycyjnie przez władcę [[Watykan|zaprzyjaźnionego]] – i obywatela [[Niemcy|nieco mniej zaprzyjaźnionego]] – państwa. |
''Dschen dobri pjelgschimom z Polski'' – tekst wygłaszany tradycyjnie przez władcę [[Watykan|zaprzyjaźnionego]] – i obywatela [[Niemcy|nieco mniej zaprzyjaźnionego]] – państwa. |
Wersja z 04:33, 16 wrz 2011
Tekst – sekwencja znaków lub dźwięków, najczęściej (ale nie zawsze) utworzonych według pewnych zasad. Jest podstawowym sposobem porozumiewania się homo sapiens, choć zasada ta niekiedy nie dotyczy internetu, a zwłaszcza grup pyskusyjnych dyskusyjnych, gdzie zaznacza się no txt lub w skrócie n/t. Aby tekst pełnił swoje funkcje, potrzebny jest nadawca i odbiorca.
Rodzaje tekstów
- krzywy – pisany na papierze bez linii lub odtwarzany z uszkodzonej taśmy magnetofonowej; odbiorca tekstu zazwyczaj rozumie go opacznie albo doszukuje się niejasnych intencji.
- otwarty – kiedy nadawca nie bawi się w chowanie swoich intencji. Takie teksty wygłasza się najczęściej prosto z mostu. Rolnicy i właściciele działek zapodają taki tekst bez ogródek.
- podtekst – coś co znajduje się poniżej oficjalnego tekstu, najczęściej nie do zobaczenia gołym okiem. Gołe ucho w przypadku tekstu mówionego też nie za wiele pomaga.
Słynne polskie teksty
Daj ut ia pobrusza a ty poziwei – rzekomo pierwszy tekst zapisany w języku polskim, oznaczający „ja popracuję a ty skocz po piwo”.
Dschen dobri pjelgschimom z Polski – tekst wygłaszany tradycyjnie przez władcę zaprzyjaźnionego – i obywatela nieco mniej zaprzyjaźnionego – państwa.
Litwo, ojczyzno moja – fragment tekstu największego polskiego poematu