Megadeth

Ten artykuł powstał przy współudziale Szatanaaa! Jeżeli chcesz go rozbudować – pamiętaj, kto po nim wcześniej stąpał!

Megadeth (znane również jako Megadeff) – amerykańska grupa thrash speed heavy mustaine metalowa. Zajmuję się głównie tworzeniem kolejnych wizji apokalipsy, kłóceniem się z Metalliką i wywalaniu członków zespołu. Zauważono, że jakość następujących po sobie płyt jest proporcjonalna do kwadratu masy wpieprzonego koksu.

Historia

Po przyjściu na czarną mszę Dave Mustaine poznał wokalistę Jamesa Hetfielda i perkusistę Larsa Ulricha, którzy założyli Metallikę. Niestety szybko się okazało, że Dave bierze za dużo koksu, za dużo pije, bierze za dużo koksu, ma za krótkie włosy i bierze za dużo koksu. Reszta zespołu wspólnie zadecydowała, żeby go wyrzucić. Po tygodniowym trzeźwieniu, gdy się o tym dowiedział – stwierdził, że Metallica nie jest tró.

Pierwszych członków Megadethu Dave znalazł podczas kupowania ziela. Niestety okazało się, że nie są wiernymi służącymi. Po długim poszukiwaniu odnalazł ludzi, którzy mają wszystko w dupie i robią wszystko, co im każe. Nagrywał album za albumem, a gdy ktoś powiedział, że jakiś riff mu nie wyszedł, Dave wyrażał swoje poglądy argumentując je perswazją bezpośrednią i wypierdoleniem z zespołu.

Riffy komponowane przez Dave'a są ponoć zerżnięte z kawałków Metalliki. Niestety nie można tego stwierdzić ponieważ nikt kto słucha Megadeth nie może słuchać też Metalliki. W takim wypadku Mustaine wykrywa IP takiego osobnika, przyjeżdża do jego domu i zabija go 30 minutową solówką.

Członkowie zespołu

W nawiasach podane są powody odejścia z zespołu (i zwykle - przy okazji, tak na dalszą drogę - także czynu perswazji bezpośredniej wymierzonego przez Rudego).

Gitara

A także śpiew, frontman, tekściarz, kompozytor, lider, założyciel, jeździec apokalipsy i Bóg wie, co jeszcze...

• Dave Mustaine

Gitara

• Greg Handevidt (był łysy), zamieniony za
• Kerry King (chlał, a potem zaczął grać w innym zespole - Slayer), zamieniony za
• Chris Poland (trafił do pudła), zamieniony za
• Mike Albert (miał czarny pas, co przysługiwało tylko Mustaine'owi), zamieniony za
• Chris Poland (wrócił, ale zaczął sprzedawać gitary Rudego za ziele), zamieniony za
• Jay Reynolds (nie umiał ani trochę grać, ale miał zaopatrzenie w dobry towar), zamieniony za
• Jeff Young (podrywał dziewkę Rudego), zamieniony za
• Marty Friedman (jap. マーティ・フリードマン; wirtuoz gitary i heavy metalu, grał lepiej od Rudzielca; przechrzcił się na Hebi Metallica San), zamieniony za
• Al Pitrelli (kiepsko grał), zamieniony za
• Chris Poland (tylko sesyjnie), zamieniony za
• Glen Drover, zamieniony za
• Chris "Brodawa" Broderick - ten typ raczej zostanie, jako jedyny próbuje dorównać do poziomu Hebi Meta Sana.

Gitara basowa

• David Ellefson, zamieniony za
• Jimmy Sloas (sesyjnie), zamieniony za
• James MacDonough, zamieniony za
• James Lomenzo, zamieniony za
• David Ellefson

Perkusja

• Dijon Carruthers (mieszaniec rasowy), zamieniony za
• Lee Rausch (satanista), zamieniony za
• Gar Samuelson (ćpun), zamieniony za
• Chuck Behler (beztalencie), zamieniony za
• Nick Menza (kłamał że ma raka), zamieniony za
• Jimmy DeGrasso (dzięki swojemu niesamowitemu poziomowi gry zagłuszał wszystko co robił Dave), zamieniony za
• Vinnie Colaiuta (sesyjnie), zamieniony za
• Shawn Drover

Albumy

• Killing Is My Business... and Business Is Good! – dużo koksu (dostali 8000 dolarów, wydając połowę na koks i alkohol), szybkie napierdalanie, i – przede wszystkim – cover Metalliki, więc już zacznij się bać.
• PiS Sells... SLD Is Buying? – jeszcze lepiej niż poprzednio, tym razem bez covera Metalliki. Ale i tak jest fajnie.
• So Far, So Good... So Kurwa What! – spożycie koksu sięga apogeum.
• Ruszt in PiS – Dave zjadł najwięcej koksu i zabrakło go na tworzeniu albumu... Mimo tego wydali jeden z najlepszych albumów.
• Countdown to Extinction – największy sukces – dziwne, bo tylko ze trzy kawałki są warte uwagi...
• Youthanasia – początkowo album miał się nazywać "Basia", ale Mustaine po lekturze książek o Cthulhu postanowił nieco ulepszyć tytuł.
• Cryptic Writings - Mustaine spytany o jego opinię na temat tego albumu odpowiedział 'o kurwa, nawet nie wiedziałem że nagrałem coś takiego'
• Risk – powszechnie uznawany za coś nieciekawego.
• The World Needs a Hero – o tym, jak to Superman po zobaczeniu koncertu Ozzy'ego Osbourne'a stwierdził, że ma już dość "ratowania tego pierdolonego świata, kurwa jego mać!"
• The System Has Failed – opisujące początki Dave Mustaine'a z Windowsem.
• United Abominations - gra słów w tytule tego albumu jest tak ambitna, że Mustaine spytany o jej znaczenie zamknął się w swoim Hangarze 18 i zaczął grać solówki złożone z 4 dźwięków
• Endgame - mówiący o doświadczeniach Dave's z grą występną (zamiast wstępnej).
• Th1rt3en - album koncepcyjny opisujący fascynację Dave'a twórczością Romana Polańskiego.