Euglena zielona

A gdzie toto ma skrzela?

Gimnazjalista o euglenie zielonej

Euglena pod mikroskopem. Prawda, że ładna?

Euglena zielona (lub klejnotka) – bardzo szczwany organizm jednokomórkowy, który w zależności od warunków środowiska może się odżywiać cudzożywnie (jak konie) lub samożywnie (jak koniczyna).

Wygląd

Z samej nazwy eugleny zielonej możemy wywnioskować, że przywiązuje ona dużą wagę do wyglądu – czy też ściślej, swojego koloru; alternatywne określenie – „klejnotka” – pozwala przypuszczać, że zwierzątko organizm jest rozkapryszony i nawykły do luksusowego ubioru i dodatków. Niestety, obserwacja eugleny nie dostarcza dużych przeżyć estetycznych. Ba, nawet rozczarowuje. Wszystko dlatego, że jest ona zbyt mała, żeby ją zobaczyć. A nawet, gdy się uprzeć i wsadzić ją pod mikroskop, widzi się tylko zgrabny tułów, długą, giętką wić i plamkę oczną, którą euglena podejrzliwie łypie na całą resztę świata, czyli nic sensacyjnego. Przynajmniej dla kogoś, kto sam ma wić.

Występowanie

Euglena żyje w wielu zbiornikach ze słodką wodą – być może nawet w każdym^{[potrzebne źródło]}. W praktyce oznacza to tylko tyle, że wypijając wodę ze szklanki połykasz zapewne jakąś klejnotkę.

Zastosowanie

Mogłoby się wydawać, że euglena jest tylko przykładowym organizmem do badań laboratoryjnych. Jednak wbrew pozorom ma ona wiele zastosowań także w życiu codziennym. Można na przykład:

• straszyć nią dzieci;
• hodować ją w słoiku („Oczywiście, że ona tu jest! Nie widzisz?”);
• dodać ją do znajomych na naszej-klasie
• pisać o niej wiersze;
• robić o niej filmy;
• uczyć ją sztuczek karcianych.