Bob Dylan: Różnice pomiędzy wersjami
(uzup.) |
|||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
== Biografia == |
== Biografia == |
||
Urodził się w żydowskiej rodzinie w USA. Podobno jako chłopiec posiadał piękny, czysty głos, ale trudno w to uwierzyć. Na studiach nazwał się Bob Dylan. Nie wiadomo co studiował, bo Wikipedia tego nie podaje, ale to nieistotne, gdyż i tak tego nie skończył, wybierając zawód amerykańskiego barda. Po spotkaniu legendarnego Woody’ego Guthrie na łożu śmierci, Dylan doznał folkowego objawienia i postanowił zostać wielkim muzykiem folkowym. Grał na gitarze i harmonijce, podśpiewując przy tym kozim głosem. Być może nikt nie zwróciłby na niego uwagi, gdyby nie to, że pisał własne teksty, które były ciekawe, więc żeby je poznać, słuchacze musieli ścierpieć jego śpiew. |
Urodził się w żydowskiej rodzinie w USA. Podobno jako chłopiec posiadał piękny, czysty głos, ale trudno w to uwierzyć. Na studiach nazwał się Bob Dylan. Nie wiadomo co studiował, bo [[Wikipedia]] tego nie podaje, ale to nieistotne, gdyż i tak tego nie skończył, wybierając zawód amerykańskiego barda. Otrzymał za to liczne doktoraty honoris causa. Po spotkaniu w 1961 roku legendarnego Woody’ego Guthrie na łożu śmierci (który naprawdę zmarł 6 lat później), Dylan doznał folkowego objawienia i postanowił zostać wielkim muzykiem folkowym. Grał na gitarze i harmonijce, podśpiewując przy tym kozim głosem. Być może nikt nie zwróciłby na niego uwagi, gdyby nie to, że pisał własne teksty, które były ciekawe, więc żeby je poznać, słuchacze musieli ścierpieć jego śpiew. |
||
W 1965 roku na festiwalu folkowym Dylan wyciągnął gitarę elektryczną, co spowodowało, że publiczność uciekła z krzykiem, mamrocząc egzorcyzmy, a Pete Seeger chciał mu poprzecinać kable siekierą. Stał się jednak dzięki temu bardziej popularny i pomimo mankamentów wokalnych, był jedyną amerykańską odpowiedzią na [[The Beatles|Beatlesów]], pisząc mądrzejsze teksty, niż o tym, że chciałby trzymać panienkę za rękę. Pisał między innymi o tym, ile człowiek dróg musi przejść – ale w końcu nie napisał, ile. Podobne do Beatlesów było to, że podczas koncertów publiczność gwizdała i wyła, ale tylko zanim się nie przyzwyczaili do gitary elektrycznej. |
|||
W 1966 roku Dylan sfingował wypadek na motocyklu, żeby przestano się nim interesować i przez kilka lat prawie nie wychodził z domu w Woodstock, nagrywając piosenki w piwnicy. Jego fani chcieli go wyciągnąć, organizując nawet na jego cześć festiwal w Woodstock, żeby nie miał daleko, ale się nie dał namówić. W 1972 roku za to zagrał w filmie o szeryfie Pacie Garretcie, grając członka bandy Billa Dzieciaka. |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | W latach 70. Dylan przeszedł oświecenie religijne i się ochrzcił, a nawet grał rocka chrześcijańskiego, który jednak został zapomniany. Po kilkunastu latach dopiero przypomniał sobie, że jest Żydem. W 2016 roku Szwedzi uznali, że pomimo jego głosu, jego teksty są całkiem niezłe, na tyle, że zasługują na [[Nagroda Nobla|Nobla]]. |
||
== Twórczość == |
|||
W 1963 roku Dylan nagrał pierwszy wielki przebój „Dmuchając na wietrze”, mówiący o tym, jak wiatr przywiewa odpowiedzi na różne pytania, a następnie przebój „Czasy się a-zmieniają”, mówiący o tym, że czasy się zmieniają. Bez stwierdzenia tego faktu nie byłoby amerykańskiej rewolucji obyczajowej w latach 60. Dużym przebojem było też „Jak Rolling Stones” z 1965 roku, kiedy pozazdrościł kariery [[Rolling Stones]]om. |
|||
Z filmu o Pacie Garretcie i Billym Kidzie potomność zachowała w pamięci tylko przebój „Pukając do nieba bram”, zaskrzeczany później przez Guns N' Roses. Axel Rose swoim głosem jako jedyny sprawił, że słuchanie oryginału Dylana jest prawdziwą przyjemnością. |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
Wersja z 14:12, 14 maj 2021
 |
W tym artykule konieczne są drobne poprawki. Zajmij się tym, to nie boli.
Do poprawienia: Przejrzeć, dodać do czywiesza. |
Bob Dylan (naprawdę Robert Allen Zimmerman, ur. 24 maja 1941) – amerykański poeta, noblista z zakresu literatury, znany też z tego, że amatorsko śpiewa.
Biografia
Urodził się w żydowskiej rodzinie w USA. Podobno jako chłopiec posiadał piękny, czysty głos, ale trudno w to uwierzyć. Na studiach nazwał się Bob Dylan. Nie wiadomo co studiował, bo Wikipedia tego nie podaje, ale to nieistotne, gdyż i tak tego nie skończył, wybierając zawód amerykańskiego barda. Otrzymał za to liczne doktoraty honoris causa. Po spotkaniu w 1961 roku legendarnego Woody’ego Guthrie na łożu śmierci (który naprawdę zmarł 6 lat później), Dylan doznał folkowego objawienia i postanowił zostać wielkim muzykiem folkowym. Grał na gitarze i harmonijce, podśpiewując przy tym kozim głosem. Być może nikt nie zwróciłby na niego uwagi, gdyby nie to, że pisał własne teksty, które były ciekawe, więc żeby je poznać, słuchacze musieli ścierpieć jego śpiew.
W 1965 roku na festiwalu folkowym Dylan wyciągnął gitarę elektryczną, co spowodowało, że publiczność uciekła z krzykiem, mamrocząc egzorcyzmy, a Pete Seeger chciał mu poprzecinać kable siekierą. Stał się jednak dzięki temu bardziej popularny i pomimo mankamentów wokalnych, był jedyną amerykańską odpowiedzią na Beatlesów, pisząc mądrzejsze teksty, niż o tym, że chciałby trzymać panienkę za rękę. Pisał między innymi o tym, ile człowiek dróg musi przejść – ale w końcu nie napisał, ile. Podobne do Beatlesów było to, że podczas koncertów publiczność gwizdała i wyła, ale tylko zanim się nie przyzwyczaili do gitary elektrycznej.
W 1966 roku Dylan sfingował wypadek na motocyklu, żeby przestano się nim interesować i przez kilka lat prawie nie wychodził z domu w Woodstock, nagrywając piosenki w piwnicy. Jego fani chcieli go wyciągnąć, organizując nawet na jego cześć festiwal w Woodstock, żeby nie miał daleko, ale się nie dał namówić. W 1972 roku za to zagrał w filmie o szeryfie Pacie Garretcie, grając członka bandy Billa Dzieciaka.
W latach 70. Dylan przeszedł oświecenie religijne i się ochrzcił, a nawet grał rocka chrześcijańskiego, który jednak został zapomniany. Po kilkunastu latach dopiero przypomniał sobie, że jest Żydem. W 2016 roku Szwedzi uznali, że pomimo jego głosu, jego teksty są całkiem niezłe, na tyle, że zasługują na Nobla.
Twórczość
W 1963 roku Dylan nagrał pierwszy wielki przebój „Dmuchając na wietrze”, mówiący o tym, jak wiatr przywiewa odpowiedzi na różne pytania, a następnie przebój „Czasy się a-zmieniają”, mówiący o tym, że czasy się zmieniają. Bez stwierdzenia tego faktu nie byłoby amerykańskiej rewolucji obyczajowej w latach 60. Dużym przebojem było też „Jak Rolling Stones” z 1965 roku, kiedy pozazdrościł kariery Rolling Stonesom.
Z filmu o Pacie Garretcie i Billym Kidzie potomność zachowała w pamięci tylko przebój „Pukając do nieba bram”, zaskrzeczany później przez Guns N' Roses. Axel Rose swoim głosem jako jedyny sprawił, że słuchanie oryginału Dylana jest prawdziwą przyjemnością.
