Polska Rzeczpospolita Ludowa: Różnice pomiędzy wersjami
(red. + czyszczenie + {{ok}}) |
RycerzYeti (dyskusja • edycje) (→Gospodarka: +okręty) |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
==Gospodarka== |
==Gospodarka== |
||
PRL w sferze decyzji gospodarczych cechował się sporym zmysłem barterowym: w ramach wymiany dóbr z [[Rosjanie|zaprzyjaźnionym narodem]] dawaliśmy Rosjanom węgiel, w zamian za co ci brali od nas węgiel. |
PRL w sferze decyzji gospodarczych cechował się sporym zmysłem barterowym: w ramach wymiany dóbr z [[Rosjanie|zaprzyjaźnionym narodem]] dawaliśmy Rosjanom [[węgiel]], w zamian za co ci brali od nas węgiel. Bardzo rozwinięty był w PRL przemysł stoczniowy. Okręty służyły głównie do transportu węgla do ZSRR. Niestety Ruscy nie wiedzieli co to "kaucja", więc okręty do Polski nie wracały. Wymagało to ciągłego zwiększania produkcji w [[Stocznia Gdańska|stoczniach]], która trwała aż do momentu buntu. |
||
==Rozrywka== |
==Rozrywka== |
||
Wersja z 21:15, 21 kwi 2007
Polska Rzeczpospolita Ludowa (ur. 22 lipca 1952, zm. 29 grudnia 1989) – kraj sytuowany niegdyś na terenie Europy Wschodniej. Po rozwiązaniu sytuowany w Europie Centralnej i regularnie przesuwany na zachód.
Gospodarka
PRL w sferze decyzji gospodarczych cechował się sporym zmysłem barterowym: w ramach wymiany dóbr z zaprzyjaźnionym narodem dawaliśmy Rosjanom węgiel, w zamian za co ci brali od nas węgiel. Bardzo rozwinięty był w PRL przemysł stoczniowy. Okręty służyły głównie do transportu węgla do ZSRR. Niestety Ruscy nie wiedzieli co to "kaucja", więc okręty do Polski nie wracały. Wymagało to ciągłego zwiększania produkcji w stoczniach, która trwała aż do momentu buntu.
Rozrywka
Jedną z nich była kolejka przed sklepem, miejsce nieskrępowanej dyskusji, skrępowanej wymiany informacji na temat dostaw towaru w mieście i krępującej, ale pożytecznej zimą, bliskości innych spoconych i dziamdziających kolejkowiczów.
Wieś
Na wsiach realizował się anarchokolektywizm, ponieważ chłopi mieli własne mięso z własnych świń, własny bimber z własnych kartofli i własny chleb z własnego zboża. Dzielili się tym ze służbami kontrolującymi obywateli i wszyscy na wsi, najedzeni i napojeni, milczeli o tej drobnej wytwórczości.
