Człowiek witruwiański

Jedne z późniejszych odrysów

Człowiek witruwiański – wizja Leonarda da Vinci na temat wizji Witruwiusza na temat proporcji ciała, jakimi była obdarzona męska reprezentacja Grecji antycznej w walkach gladiatorów.

Witruwiusz

Witruwiusz dużo móżdżył nad proporcjami w architekturze i stwierdził, że dobra sadyba jest trwała, użyteczna i piękna, co przełożył na człowieka stwierdzając, że musi być proporcjonalny, aby nie połamał się, nadawał do wojaczki i mógł sam sobie w lustro spojrzeć. Jak sam mawiał:

Namque si homo conlocatus fuerit supinus manibus et pedibus pansis circinique conlocantum centrum in umbilico eius, circumagendo rotundationem utrarumque manuum et pedum digiti linea tangentur.

Po czym dodał:

faken dupen pizofszit lololololol wtf omg ju koksaker

Leonardo da Vinci

Da Vinci znany był z niezłej kreski toteż odmalował na nowo antycznego zorbistę, srając się nad każdym stopniem okręgu, co współcześni użytkownicy cyrkli odkryli z niemałą satysfakcją. Leonardo był człowiekiem renesansu i lubił proporcję, więc jego wersja spełnia szereg proporcji, np. długość ucha jest taka sama, jak dystans od linii włosów łuków brwiowych.

Proporcje

Proporcje budowy ciała człowieka według Witruwiusza i Leonarda:

Weźmy człowieka, oczywiście takiego, który nie jest garbaty, ani nie ma poważnej wady kręgosłupa, ani nie jest kobietą, ani w inny sposób ułomny. Więc niech jego pępek stanowi centrum ciała, jeżeli nie jest karłem, liliputem albo grubasem, a ręce i nogi będą rozciągnięte, oczywiście zakładając, iż ten człowiek ma wszystkie kończyny, to można opisać koło dotykające palców u rąk i stóp tego człowieka zakładając, że nie jest cieślą ani stolarzem, którego środkiem będzie jego pępek, jeśli oczywiście... patrz wyżej. Ważna uwaga, trzeba do tego wynaleźć duży cyrkiel.