Upodobnienie fonetyczne: Różnice pomiędzy wersjami
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (jeccie japka!) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{osoba styl}} |
{{osoba styl}} |
||
'''Upodobnienie fonetyczne''' – różnice |
'''Upodobnienie fonetyczne''' – różnice między tym, jak się wyrazy [[Pismo|pisze]], a jak [[Mowa|mówi]]. Dochodzi do niego wtedy, gdy dwie położone obok siebie [[Spółgłoska|spółgłoski]] w wyrazie tak się lubią, że jedna przekazuję swoje cechy tej drugiej. |
||
== Podział upodobnień == |
== Podział upodobnień == |
||
* ''' |
* '''Udźwięcznienie''' – jest wtedy, gdy głoska bezdźwięczna otrzymuję dźwięczność od innej dźwięcznej, np. wyraz ''także'', gdzie bezdźwięczne ''[[k]]'' zamienia się w dźwięczne (nawet bardzo) ''[[g]]'' (widzisz?). Zapisuje się to właśnie tak: ''k:g''. |
||
* ''' |
* '''Ubezdźwięcznienie''' – to samo, co udźwięcznienie... Ale na odwrót, np. wyraz ''pszyjaciel'', ''[[rz]]:[[sz]]'' |
||
* '''Utrata |
* '''Utrata dźwięczności na końcu wyrazu''' (zwany tesz '''zanikiem dźwięczności w wygłosie''') – prawie jak ubezdźwięcznienie. Przykładowo: ''chlep'' (''[[b]]:[[p]]'') |
||
* '''Uproszczenie grupy spółgłoskowej''' – jej wpływy |
* '''Uproszczenie grupy spółgłoskowej''' – jej wpływy zauważa się szczególnie w szybkiej mowie. Na przykład dajmy ''[[Jabłko|japko]]''. |
||
{{stubjez}} |
{{stubjez}} |
Wersja z 19:12, 7 paź 2009
Ten artykuł jest pisany w stylu osoby (lub czego tam), której dotyczy i może nie być zrozumiały dla wszystkich. |
Upodobnienie fonetyczne – różnice między tym, jak się wyrazy pisze, a jak mówi. Dochodzi do niego wtedy, gdy dwie położone obok siebie spółgłoski w wyrazie tak się lubią, że jedna przekazuję swoje cechy tej drugiej.
Podział upodobnień
- Udźwięcznienie – jest wtedy, gdy głoska bezdźwięczna otrzymuję dźwięczność od innej dźwięcznej, np. wyraz także, gdzie bezdźwięczne k zamienia się w dźwięczne (nawet bardzo) g (widzisz?). Zapisuje się to właśnie tak: k:g.
- Ubezdźwięcznienie – to samo, co udźwięcznienie... Ale na odwrót, np. wyraz pszyjaciel, rz:sz
- Utrata dźwięczności na końcu wyrazu (zwany tesz zanikiem dźwięczności w wygłosie) – prawie jak ubezdźwięcznienie. Przykładowo: chlep (b:p)
- Uproszczenie grupy spółgłoskowej – jej wpływy zauważa się szczególnie w szybkiej mowie. Na przykład dajmy japko.