Bimber: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to 62.21.21.170. Autor wycofanej wersji to 77.254.29.42.)
(uzupełnienie)
Linia 25: Linia 25:
==Destylacja==
==Destylacja==
Destylacja jest wbrew pozorom czynnością prostą. Wystarczy naczynie w którym powyższa mieszanina dojrzewała przez pewien czas, postawić na ogień. Wskazana jest do tego specjalna aparatura, którą może zbudować tylko [[Polak]], [[Rusek|Rosjanin]] lub inna osoba z kraju, w którym czci się ten szlachetny trunek.
Destylacja jest wbrew pozorom czynnością prostą. Wystarczy naczynie w którym powyższa mieszanina dojrzewała przez pewien czas, postawić na ogień. Wskazana jest do tego specjalna aparatura, którą może zbudować tylko [[Polak]], [[Rusek|Rosjanin]] lub inna osoba z kraju, w którym czci się ten szlachetny trunek.
Niektórzy mówią, żeby odrzucić pierwszą część destylatu. Jest to kłamstwo, ponieważ pierwsza ćwiartka zawiera najwięcej duszy bimbru.
Niektórzy mówią, żeby odrzucić pierwszą część destylatu. Jest to kłamstwo, ponieważ pierwsza ćwiartka zawiera najwięcej duszy bimbru. Niektórzy wylewają pierwszy kieliszek destylatu (50-tkę) a nie ćwiartkę (jak rozumiem, ćwiartka to 0,25 litra?)


{{stubalk}}
{{stubalk}}

Wersja z 22:22, 26 lip 2010

Bimber, samogonka, Polski Koniak Wytwarzany Nocą, Wiejska Wódka Wyborowa (ang. BIM beer) – napój wyskokowy na bazie kartofli, rzadziej trocin. Spożywany głownie przez mieszkańców Rosji i Europy wschodniej. Spożycie w innych rejonach jest śladowe. Dawki śmiertelne to ok. 2 promile dla całego świata oraz więcej niż 12,6 promili dla krajów postsowieckich.

Produkcja

Bimber to wspaniały przykład rzemiosła i kuchni ludowej. Aby go upędzić, potrzebna jest studnia, parnik, kilkanaście metrów szlaucha albo też silikonowych rurek, a także składniki czyli węglowodorowa podstawa (zboży, bulwa, jabłka a jeśli chcemy samogon luksusowy to koniecznie biały cukier), drożdże (do zakupu w każdym sklepie) i woda. Zmieszawszy zostawia się to w wiadrze, korycie lub parniku (zależy od rozmiaru przedsięwzięcia) na kilka dni. Następnie się kilkakrotnie pędzi. Bimbrownictwo jest zakazane prawem tylko w Polsce. Ludy zachodnie są na pędzenie bimbru za głupie i za chaotyczne, zaś co do mieszkańców wschodu i północnego wschodu, to gdyby zakazać pędzenia Ruskim, Finom albo też Baszłamakom, skończyłoby się to ogólnonarodowym powstaniem i puczem przeciwko panującej aktualnie ekipie. W Polsce radzi się z tym inaczej. Gdy przy produkcji lub konsumpcji kacapnie nas policja to się mówi, że wesele córki i daje się im butelkę albo dwie. Gdy wyczai nas ksiądz, to można go spławić stwierdzeniem "Pan Jezus na dzbany w Kanie Galilejskiej akcyzy nie naklejał". Jeśli spotkamy podczas procesu technologicznego kogoś z lokalnego ludu, to zazwyczaj nie ma z tym problemu, no chyba że trafiliśmy na wyjątkowego chuja, co zaraz poleci podkablować.

Piosenki ludowe i wiersze

Oto fragment jednej z polskich piosenek ludowych:

Płynie, bimber płynie, po polskiej krainie,
a dopóki płynie, Polska nie zaginie {bis}
Bimber, bimber, bimber dajcie,
a jak nie to spierdalajcie.

A oto fragment wiersza o bimbrze:

Nad rzeką, opodal krzaczka,
Mieszkała kaczka Pijaczka,
Lecz zamiast trzymać się rzeczki,
Pędziła bimber z porzeczki.

Przepis

Przepisem na bimber jest Bitwa pod Grunwaldem (dla niewtajemniczonych 1410), czyli 1-4-10 - 1 kg cukru, 4 litry wody i 10 dag drożdży.

Destylacja

Destylacja jest wbrew pozorom czynnością prostą. Wystarczy naczynie w którym powyższa mieszanina dojrzewała przez pewien czas, postawić na ogień. Wskazana jest do tego specjalna aparatura, którą może zbudować tylko Polak, Rosjanin lub inna osoba z kraju, w którym czci się ten szlachetny trunek. Niektórzy mówią, żeby odrzucić pierwszą część destylatu. Jest to kłamstwo, ponieważ pierwsza ćwiartka zawiera najwięcej duszy bimbru. Niektórzy wylewają pierwszy kieliszek destylatu (50-tkę) a nie ćwiartkę (jak rozumiem, ćwiartka to 0,25 litra?)

Szablon:Stubalk