Święty Kaduk: Różnice pomiędzy wersjami
M (Naprawa linków) |
|||
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik: |
[[Plik:Meisels.jpg|thumb|200px|Święty Kaduk we własnej osobie]] |
||
[[Plik: |
[[Plik:Jeńcy1.jpg|thumb|200px|I pod postacią Armii Czerwonej]] |
||
'''Święty Kaduk''' (ur. [[ |
'''Święty Kaduk''' (ur. [[10 lipca]] [[1428]] w [[Toledo]], zm. [[27 maja]] [[1492]] pod [[Pampeluna|Pampeluną]]) – pierwszy i jak na razie jedyny święty religii judaistycznej. |
||
Według legendy Święty Kaduk był piętnastowiecznym hiszpańskim [[rabin]]em. Rodzice mając nadzieję, że ich syn zostanie w przyszłości kolejnym prorokiem, nadali mu przezornie imię „Święty”. Gdy w 1492 roku król Ferdynand podjął decyzję o wygnaniu z kraju wszystkich Żydów, Święty Kaduk, niczym Mojżesz kilkaset lat wcześniej, stanął na czele uchodźców. Żydzi mieli dotrzeć do [[Francja|Francji]] i tam osiedlić się do czasu, gdy król francuski nie wypędzi ich do Anglii lub Niemczech. Podczas podróży Święty Kaduk został napadnięty i zabity strzałem z [[proca|procy]] przez hiszpańskie dziecko. Nie był to jednak koniec jego błyskotliwej kariery. Dusza Kaduka towarzyszyła pochodowi przez resztę drogi do Francji i broniła jego uczestników przed nieszczęściami wszelakimi. Tak przynajmniej twierdzili przedstawiciele [[Żydzi|Narodu Wybranego]]. Czy można jednak ufać komuś, kto nosi pejsy i je koszerne potrawy? |
Według legendy Święty Kaduk był piętnastowiecznym hiszpańskim [[rabin]]em. Rodzice mając nadzieję, że ich syn zostanie w przyszłości kolejnym prorokiem, nadali mu przezornie imię „Święty”. Gdy w 1492 roku król Ferdynand podjął decyzję o wygnaniu z kraju wszystkich Żydów, Święty Kaduk, niczym Mojżesz kilkaset lat wcześniej, stanął na czele uchodźców. Żydzi mieli dotrzeć do [[Francja|Francji]] i tam osiedlić się do czasu, gdy król francuski nie wypędzi ich do Anglii lub Niemczech. Podczas podróży Święty Kaduk został napadnięty i zabity strzałem z [[proca|procy]] przez hiszpańskie dziecko. Nie był to jednak koniec jego błyskotliwej kariery. Dusza Kaduka towarzyszyła pochodowi przez resztę drogi do Francji i broniła jego uczestników przed nieszczęściami wszelakimi. Tak przynajmniej twierdzili przedstawiciele [[Żydzi|Narodu Wybranego]]. Czy można jednak ufać komuś, kto nosi pejsy i je koszerne potrawy? |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
Różnica między [[legenda|legendą]] a oficjalnymi świętymi pismami polega na tym, że legenda zawsze zawiera ziarno prawdy. Święte pisma już niekoniecznie. |
Różnica między [[legenda|legendą]] a oficjalnymi świętymi pismami polega na tym, że legenda zawsze zawiera ziarno prawdy. Święte pisma już niekoniecznie. |
||
Przez wieki o Świętym Kaduku pamiętali tylko nieliczni. Jego legenda odżyła dopiero pod koniec [[II wojna światowa|II |
Przez wieki o Świętym Kaduku pamiętali tylko nieliczni. Jego legenda odżyła dopiero pod koniec [[II wojna światowa|II wojny światowej]], gdy społeczność żydowska dowiedziała się o śmierci Adolfa Hitlera. Miał on popełnić samobójstwo na wieść, że pod Berlinem objawił się duch Świętego Kaduka pod postacią [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. |
||
[[ |
[[13 stycznia]] jest obchodzony jako Święte święto Świętego Kaduka. |
||
== Zobacz też == |
|||
* [[Abaddon (demon)]] |
|||
* [[Britmilah]] |
|||
* [[judaizm]] |
|||
* [[Żydzi]] |
|||
[[Kategoria:Żydzi]] |
[[Kategoria:Żydzi]] |
||
Aktualna wersja na dzień 13:48, 3 wrz 2021
Święty Kaduk (ur. 10 lipca 1428 w Toledo, zm. 27 maja 1492 pod Pampeluną) – pierwszy i jak na razie jedyny święty religii judaistycznej.
Według legendy Święty Kaduk był piętnastowiecznym hiszpańskim rabinem. Rodzice mając nadzieję, że ich syn zostanie w przyszłości kolejnym prorokiem, nadali mu przezornie imię „Święty”. Gdy w 1492 roku król Ferdynand podjął decyzję o wygnaniu z kraju wszystkich Żydów, Święty Kaduk, niczym Mojżesz kilkaset lat wcześniej, stanął na czele uchodźców. Żydzi mieli dotrzeć do Francji i tam osiedlić się do czasu, gdy król francuski nie wypędzi ich do Anglii lub Niemczech. Podczas podróży Święty Kaduk został napadnięty i zabity strzałem z procy przez hiszpańskie dziecko. Nie był to jednak koniec jego błyskotliwej kariery. Dusza Kaduka towarzyszyła pochodowi przez resztę drogi do Francji i broniła jego uczestników przed nieszczęściami wszelakimi. Tak przynajmniej twierdzili przedstawiciele Narodu Wybranego. Czy można jednak ufać komuś, kto nosi pejsy i je koszerne potrawy?
Dokładna historia życia Świętego Kaduka została spisana przez członków szesnastowiecznej Świętej sekty Świętego Kaduka w „Świętych pismach Świętego Kaduka”. Wspomina się w nich o trzydziestu dwóch libacjach Świętego z samym Jahwe, pokonaniu szatana w bitwie na kciuki, ugaszeniu wiecznie gorejącego krzewu oraz założeniu państwa izraelskiego na Balearach. Członkowie Świętej sekty Świętego Kaduka udokumentowali ponad sto tysięcy przypadków pomocy Świętego Kaduka udzielonej z zaświatów Izraelitom. Autorzy „Świętych pism Świętego Kaduka” informują, że ulubioną piosenką Świętego Kaduka była „Mamona” Republiki.
Różnica między legendą a oficjalnymi świętymi pismami polega na tym, że legenda zawsze zawiera ziarno prawdy. Święte pisma już niekoniecznie.
Przez wieki o Świętym Kaduku pamiętali tylko nieliczni. Jego legenda odżyła dopiero pod koniec II wojny światowej, gdy społeczność żydowska dowiedziała się o śmierci Adolfa Hitlera. Miał on popełnić samobójstwo na wieść, że pod Berlinem objawił się duch Świętego Kaduka pod postacią Armii Czerwonej.
13 stycznia jest obchodzony jako Święte święto Świętego Kaduka.
