Herkules Poirot: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (ok)
Znacznik: edytor źródłowy
M (added Category:Belgia using HotCat)
 
(Nie pokazano 21 wersji utworzonych przez 14 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''Herkules Poirot''' (czyt. Herkules Płaro, ur. przed I wojną światową, zm. w 1976) – postać z książek Agathy Christie i jeden z najsławniejszych i najobrzydliwiej bogatych detektywów zaraz po [[Sherlock Holmes|panu Sherlocku]].
'''Herkules Poirot''' (czyt. ''Herkules Płaro'', ur. przed I wojną światową, zm. w [[1976]]) – postać z książek [[Agatha Christie|Agathy Christie]] i jeden z najsławniejszych i najobrzydliwiej bogatych detektywów zaraz po [[Sherlock Holmes|panu Sherlocku]].


== Wygląd i charakter ==
== Wygląd i charakter ==
Pan Herkules nosi zwykle: garnitur ze [[Lumpeks|szmateksu]], spodnie po prapradziadku, laskę<ref>Bez skojarzeń!</ref>, monokl, zabrany Szalonookiemu Moody'emu i lakierki wątpliwej jakości.
Pan Herkules nosi zwykle: garnitur ze [[Lumpeks|szmateksu]], spodnie po prapradziadku, laskę, [[monokl]] zabrany Szalonookiemu Moody'emu i lakierki wątpliwej jakości. Poirot jest niskim nałogowym pedantem, usilnie starającym się być [[dżentelmen]]em. Chroni swoje wąsy jakby to było 100000 [[dolar]]ów<ref>Za jego czasów dolar stał wysoko</ref>.

Poirot jest niskim, nałogowym <del>pedałem</del> pedantem, usilnie starającym się być dżentelmenem. Chroni swoje wąsy jakby to było 100000 dolarów<ref>Za jego czasów dolar stał wysoko.</ref>.

== Czym dokładnie zajmuje się i zajmował Herkules Poirot? ==
Herkules jest belgijskim (choć niektórzy uważają, że francuskim) prywatnym detektywem.
Wcześniej był policjantem i mieszkał w rodzinnej Belgii, ale potem przeprowadził się do Anglii.


== Jak Poirot rozwiązuje zagadki? ==
== Jak Poirot rozwiązuje zagadki? ==
Oto typowy plan rozwiązywania zagadek przez Poirota:
Oto typowy plan rozwiązywania zagadek przez Poirota:
# Herkules jakimś cudem jest tam, gdzie kogoś zamordowano lub pojawia w połowie akcji książki, żeby odkryć kto zabił.
# Herkules jakimś [[cud]]em jest tam, gdzie kogoś [[morderstwo|zamordowano]] lub pojawia w połowie akcji książki, żeby odkryć kto zabił.
# Przesłuchuje wszystkich po kolei. Podczas przesłuchania, wydaje się stosować znane z [[Harry Potter|Harry'ego Pottera]] veritaserum (być może także to podjumał Szalonookiemu?). Wszyscy jego rozmówcy, nawet jeśli spotkali go tego samego dnia, bez oporów zwierzają mu się z największych sekretów, rodzinnych brudów oraz [[fetysz]]y. Wyjątkiem jest oczywiście morderca, choć zwykle i on papla na tyle dużo, żeby dać detektywowi do myślenia.
# Przesłuchuje wszystkich po kolei.
# Umiera ktoś inny.
# Umiera ktoś inny.
# Herkules znowu przesłuchuje, a w między czasie zwykle umiera ktoś inny.
# Herkules znowu przesłuchuje, a w międzyczasie zwykle umiera ktoś inny.
# Po serii przesłuchań i wypiciu pół litra [[Wódka|czystej]], Poirot rozwiązuje zagadkę zawstydzając policjantów,którzy nie domyślili się, kto jest winny.
# Po serii przesłuchań i wypiciu pół litra [[Wódka|czystej]], Poirot wysyła list do wróżki która mówi mu kto jest winny, po czym przypisuje sobie zasługi. zawstydzając policjantów, którzy nie domyślili się, kto jest winny.
# Ogłoszenie werdyktu Herkulesa odbywa się każdorazowo poprzez zebranie w jednym miejscu wszystkich (niekiedy także i nieżyjących) bohaterów dramatu i jest poprzedzone długą dyskusją, podczas której Herkules wyciąga na światło dzienne wszystkie brudy każdego z osobna. Nawet jeśli morderca jest tylko jeden, i tak większość postaci okazuje się przy okazji ukrytymi [[gej]]ami, [[kleptoman]]anami, niewiernymi żonami, oszustami finansowymi lub kimś, kto trzy lata wcześniej nie zapłacił za [[frytki]] w Mac'u.
# Zdemaskowany morderca w pierwszej chwili reaguje słowami „Ależ to jakieś niedorzeczności, monsieur Poirot!”, ale gdy sprytny Belg przedstawia kolejne dowody, nawet najtwardszy koksu pęka i wsypuje się doszczętnie. Względnie [[Samobójstwo|strzela sobie w łeb]] na oczach wszystkich.


== Ciekawostki ==
== Ciekawostki ==
* Mimo że Poirot jest bardzo sławny, to i tak prawie nikt go nie rozpoznaje.
* Herkules to imię mitycznego półboga z greckich mitów<ref>Jakby [[Idiota|ktoś]] nie wiedział</ref>.
* Mimo, że Poirot jest bardzo sławny, to i tak prawie nikt go nie rozpoznaje.
* Według Herkulesa każdą zagadkę można rozwiązać myśleniem; do śmierci nikt go nie wyprowadził z błędu.
* Według Herkulesa każdą zagadkę można rozwiązać myśleniem; do śmierci nikt go nie wyprowadził z błędu.
* Część zagadek Herkules rozwiązywał wraz ze swoim angielskim ''przyjacielem'', niejakim Arthurem Hastingsem, którego zadaniem było głównie rżnięcie głupa, adorowanie wyczynów detektywa, a czasem naprowadzanie go na rozwiązanie zagadki jednym wypowiedzianym mimochodem zdaniem.
* Poirot ma fioła na punkcie <del>Syberii</del> symetrii.


== Zobacz też ==
== Niektóre książki, w których o nim przeczytasz==
* [[Mateusz Żmigrodzki]]
*'''Morderstwo w Orient Expressie''' – tutaj był tylko jeden zamordowany i aż 12 winnych, którym Poirot odpuścił karę<ref>Autorka nie napisała, ile mu za to zapłacili.</ref>.
* [[Sherlock Holmes]]
* '''Kurtyna''' – tu Herkules popełnia samobójstwo i w wyniku tego umiera<ref>Kto by się spodziewał?</ref>.
* '''Inicjały zbrodni'''– tym razem jest to książka Sophie Hannah <del>[[Hannah Montana|Montany]]</del> z 2014 roku, której akcja dzieje się gdzieś w latach trzydziestych ubiegłego wieku.


{{przypisy}}
{{przypisy}}

{{stub|pos}}
[[Kategoria:Postacie fikcyjne]]
[[Kategoria:Fikcyjni detektywi|Poirot, Herkules]]
[[Kategoria:Belgia]]

Aktualna wersja na dzień 20:35, 13 maj 2021

Herkules Poirot (czyt. Herkules Płaro, ur. przed I wojną światową, zm. w 1976) – postać z książek Agathy Christie i jeden z najsławniejszych i najobrzydliwiej bogatych detektywów zaraz po panu Sherlocku.

Wygląd i charakter[edytuj • edytuj kod]

Pan Herkules nosi zwykle: garnitur ze szmateksu, spodnie po prapradziadku, laskę, monokl zabrany Szalonookiemu Moody'emu i lakierki wątpliwej jakości. Poirot jest niskim nałogowym pedantem, usilnie starającym się być dżentelmenem. Chroni swoje wąsy jakby to było 100000 dolarów[1].

Jak Poirot rozwiązuje zagadki?[edytuj • edytuj kod]

Oto typowy plan rozwiązywania zagadek przez Poirota:

  1. Herkules jakimś cudem jest tam, gdzie kogoś zamordowano lub pojawia w połowie akcji książki, żeby odkryć kto zabił.
  2. Przesłuchuje wszystkich po kolei. Podczas przesłuchania, wydaje się stosować znane z Harry'ego Pottera veritaserum (być może także to podjumał Szalonookiemu?). Wszyscy jego rozmówcy, nawet jeśli spotkali go tego samego dnia, bez oporów zwierzają mu się z największych sekretów, rodzinnych brudów oraz fetyszy. Wyjątkiem jest oczywiście morderca, choć zwykle i on papla na tyle dużo, żeby dać detektywowi do myślenia.
  3. Umiera ktoś inny.
  4. Herkules znowu przesłuchuje, a w międzyczasie zwykle umiera ktoś inny.
  5. Po serii przesłuchań i wypiciu pół litra czystej, Poirot wysyła list do wróżki która mówi mu kto jest winny, po czym przypisuje sobie zasługi. zawstydzając policjantów, którzy nie domyślili się, kto jest winny.
  6. Ogłoszenie werdyktu Herkulesa odbywa się każdorazowo poprzez zebranie w jednym miejscu wszystkich (niekiedy także i nieżyjących) bohaterów dramatu i jest poprzedzone długą dyskusją, podczas której Herkules wyciąga na światło dzienne wszystkie brudy każdego z osobna. Nawet jeśli morderca jest tylko jeden, i tak większość postaci okazuje się przy okazji ukrytymi gejami, kleptomananami, niewiernymi żonami, oszustami finansowymi lub kimś, kto trzy lata wcześniej nie zapłacił za frytki w Mac'u.
  7. Zdemaskowany morderca w pierwszej chwili reaguje słowami „Ależ to jakieś niedorzeczności, monsieur Poirot!”, ale gdy sprytny Belg przedstawia kolejne dowody, nawet najtwardszy koksu pęka i wsypuje się doszczętnie. Względnie strzela sobie w łeb na oczach wszystkich.

Ciekawostki[edytuj • edytuj kod]

  • Mimo że Poirot jest bardzo sławny, to i tak prawie nikt go nie rozpoznaje.
  • Według Herkulesa każdą zagadkę można rozwiązać myśleniem; do śmierci nikt go nie wyprowadził z błędu.
  • Część zagadek Herkules rozwiązywał wraz ze swoim angielskim przyjacielem, niejakim Arthurem Hastingsem, którego zadaniem było głównie rżnięcie głupa, adorowanie wyczynów detektywa, a czasem naprowadzanie go na rozwiązanie zagadki jednym wypowiedzianym mimochodem zdaniem.

Zobacz też[edytuj • edytuj kod]

Przypisy

  1. Za jego czasów dolar stał wysoko