Smok Wawelski: Różnice pomiędzy wersjami
M (kat.) |
|||
| (Nie pokazano 73 wersji utworzonych przez 44 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{redakcja|cięcie, wyrzucić bełkot}} |
|||
[[Grafika:Smok wawelski.gif|right|Smok Wawelski]] |
|||
'''Smok Wawelski''' – (ur. ok. 100 p.n.e., lekka zadyszka ok. [[1596]] r.) Władca niezbyt przyjemnie pachnącej krypty w Krakowie. Więzień polityczny, pogromca dziewic i aspołeczny piroman. Przeżył jeden udany zamach na swoje [[życie]] przeprowadzony przez Dratewkę. |
|||
'''Smok Wawelski''' - stoi se taki jeden żelaźniany potwór w [[Kraków|Krakowie]] pod [[Wawel|Wawelem]] i zionie od czasu do czasu, ale poza tym nie robi nic, nawet się nie rusza. Ale ogólnie rzecz ujmując jest spoko. |
|||
Zianie ogniem uruchamiane SMSem. |
|||
Oryginalny smok wawelski ''draco waweliensis'', mieszkał w [[Smocza Jama|Smoczej Jamie]], żywił się wyłącznie dziewicami i zdechł z głodu około 1524 roku. |
|||
Smok wawelski zjadł również serce [[Adam Mickiewicz|Mickiewicza]] |
|||
== Biografia == |
|||
{{stub}} |
|||
Urodził się w Smoczej Jamie pod [[Kraków|Krakowem]] jako najstarszy [[syn]] Panny Smoczycy i Pana Smoka. Już od [[Dziecko|dziecka]] cechował się niepohamowanym apetytem. W pierwszych okresach swego życia żywił się głównie [[dziewica]]mi. Jednak wraz z wkroczeniem do nowej ery roczna w parze ze sobą szły opadanie defloracji i miejsca ukrwienia Smoka. Zaczął więc szukać nowego pożywienia. Po znakomitych resztkach św. Stanisława nawet nie został ślad, przepyszna panierowana głowa [[Władysław III Warneńczyk|Władysława Warneńczyka]] stanowiła dla niego delicję, lekkie [[pampuchy]] z [[dupa|pośladków]] Jana Olbrachta posypane zmielonymi szuwarami i zakąszane piętą pazia stanowiły jeszcze o jedzeniu dzikiego miasta Krakowa wiele lat. Smok jednak miał problem. |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Kraków]] |
|||
== Zmiana diety == |
|||
Wszystkie posiłki, jakie zaczął jadać w okresie postdziewiczym były zimne i włochate gdzieniegdzie. Gad ze zdziwieniem odkrył pazurzaste, zbrojne [[ręce|łapy]] Stanisławowskie. Chlipał samotnie nad brzegiem [[Wisła|Wisły]], aż pewnego razu zaczepił go kretyńsko wyglądający pastuch z fatalną dykcją. Było mu na imię Dratewka. Przyprowadził on smokowi marną [[owca|owcę]] z siarką w środku. Smok podziękował, Dratewka poszedł cerować chodaki jezuitom. Zjadł… i nic. Bo to tylko legenda. Dlaczego pieprzone dobro ma zawsze zwyciężać? Odpieprzcie się od Smoka Wawelskiego, bo [[pies domowy|psem]] poszczuję! |
|||
== Teraźniejszość == |
|||
Ze względu na gwałtowny spadek średniej wieku inicjacji seksualnej dziewcząt, Smok Wawelski ma się wyraźnie gorzej. Siedzi w krypcie i czeka na jakieś większe kąski lub przynajmniej dziewice. Jak pokazuje praktyka polityczna w [[Polska|Polsce]], nie otrzyma większego kąska, ale za to na pewno zadowoli się prawnikiem. |
|||
| ⚫ | |||
Aktualna wersja na dzień 22:22, 25 sty 2022
 |
Ten artykuł tak beznadziejnie zredagowano, że nawet nasz rezolutny szympans w to nie wierzy. A on cierpliwym zwierzęciem jest… Do przetrząśnięcia widłami: cięcie, wyrzucić bełkot Jeżeli nie potrafisz operować widłami ani redagować tekstu, zajrzyj do Kanciapy przed wzięciem się za poprawę. Jeżeli nie potrafisz uzasadnić wstawienia szablonu, nie wstawiaj go. |
Smok Wawelski – (ur. ok. 100 p.n.e., lekka zadyszka ok. 1596 r.) Władca niezbyt przyjemnie pachnącej krypty w Krakowie. Więzień polityczny, pogromca dziewic i aspołeczny piroman. Przeżył jeden udany zamach na swoje życie przeprowadzony przez Dratewkę.
Biografia[edytuj • edytuj kod]
Urodził się w Smoczej Jamie pod Krakowem jako najstarszy syn Panny Smoczycy i Pana Smoka. Już od dziecka cechował się niepohamowanym apetytem. W pierwszych okresach swego życia żywił się głównie dziewicami. Jednak wraz z wkroczeniem do nowej ery roczna w parze ze sobą szły opadanie defloracji i miejsca ukrwienia Smoka. Zaczął więc szukać nowego pożywienia. Po znakomitych resztkach św. Stanisława nawet nie został ślad, przepyszna panierowana głowa Władysława Warneńczyka stanowiła dla niego delicję, lekkie pampuchy z pośladków Jana Olbrachta posypane zmielonymi szuwarami i zakąszane piętą pazia stanowiły jeszcze o jedzeniu dzikiego miasta Krakowa wiele lat. Smok jednak miał problem.
Zmiana diety[edytuj • edytuj kod]
Wszystkie posiłki, jakie zaczął jadać w okresie postdziewiczym były zimne i włochate gdzieniegdzie. Gad ze zdziwieniem odkrył pazurzaste, zbrojne łapy Stanisławowskie. Chlipał samotnie nad brzegiem Wisły, aż pewnego razu zaczepił go kretyńsko wyglądający pastuch z fatalną dykcją. Było mu na imię Dratewka. Przyprowadził on smokowi marną owcę z siarką w środku. Smok podziękował, Dratewka poszedł cerować chodaki jezuitom. Zjadł… i nic. Bo to tylko legenda. Dlaczego pieprzone dobro ma zawsze zwyciężać? Odpieprzcie się od Smoka Wawelskiego, bo psem poszczuję!
Teraźniejszość[edytuj • edytuj kod]
Ze względu na gwałtowny spadek średniej wieku inicjacji seksualnej dziewcząt, Smok Wawelski ma się wyraźnie gorzej. Siedzi w krypcie i czeka na jakieś większe kąski lub przynajmniej dziewice. Jak pokazuje praktyka polityczna w Polsce, nie otrzyma większego kąska, ale za to na pewno zadowoli się prawnikiem.
