Chelsea F.C.: Różnice pomiędzy wersjami
(→Trener) |
|||
(Nie pokazano 670 pośrednich wersji utworzonych przez 100 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Roman Abramovich 2.jpg|thumb|100px|Sprawca zamieszania]] |
|||
{{sur2|Chelsea Londyn|[[Chelsea (dzielnica Londynu)]] oraz [[Chelsea (osiedle Nowego Jorku)]]|e}} |
|||
[[Plik:JoseMourinho.jpg|thumb|150px|<del>Były</del> <del>Obecny</del> Znów były menadżer klubu. Czy ty też sądzisz, że facet ma kompleksy?]] |
|||
⚫ | |||
[[Plik:Scolari.jpg|thumb|Też były kołcz. Uosobienie przymiotnika ''spokojny'']] |
|||
[[Plik:1905squad.jpg|thumb|Historia. Aż się łezka w oku kręci]] |
|||
⚫ | |||
{{nonnews|[[NonNews:Warzywa zakazane na stadionie Chelsea|Warzywa zakazane na stadionie Chelsea]]}} |
{{nonnews|[[NonNews:Warzywa zakazane na stadionie Chelsea|Warzywa zakazane na stadionie Chelsea]]}} |
||
{{cytat|Mamy najlepszych graczy oraz – wybaczcie jeśli jestem arogancki – najlepszego trenera.|'''[[José Mourinho|Jose Mourinho]]''' o sobie. Nie, nie jest arogancki}} |
|||
'''Chelsea AFC<ref>Abramovich Family Club</ref>''', właściwie '''śFietny Club Chelsea Londyn''' – założona w [[1905]] roku drużyna [[piłka nożna|piłkarska]] z Anglii. Sponsorowana przez właściciela [[Durex|Durexu]], [[Roman Abramowicz|Romana Abramowicza]]. Jak obliczają [[wróżka|wróżki]], nienawidzi jej 99% globu, reszta to małe dzieciaki podniecające się kasą [[Roman Abramovich|Romka]] oraz kilkunastu prawdziwych kibiców, którzy kibicowali Czelsi jeszcze zanim przejął ją Roman. |
|||
{{cytat|Pieniądze to nie wszystko.|Porzekadło ludowe, pasuje do '''Chelsea''', co nie?}} |
|||
'''Chelsea Football Club''' – założona w [[1905]] roku drużyna [[piłka nożna|piłkarska]] z Anglii. Jej siedzibą jest [[Stamford Bridge|Stamford Bitch]]. Co prawda jej właściwa historia zaczęła się, gdy [[Roman Abramowicz]] przybył w 2003 roku, aby dołączyć Chelsea do swojej kolekcji klubów piłkarskich, jednak kibice kozaczą, że ich klub posiada ''tradycję''. Drużyna obecnie ma zaszczyt grać w [[Premier League]], co idzie jej całkiem, całkiem i nawet udało się jej wygrać w zeszłym sezonie, przez słabą dyspozycję innych zespołów z [[Wielka Czwórka|De Bik For]]. Mają pięć mistrzostw Anglii, i trochę pucharów od UEFA, w tym Czempions Lig w 2012. Chelsea najczęściej gra systemem 7-3-0. Głównym założeniem tej taktyki jest zamurowanie dostępu do własnej bramki i ostre kopanie przeciwnika po nogach. Pierwszy raz zastosowano ją w dwumeczu z Barcą. Pamiętamy jak się to skończyło. |
|||
== |
== Nudna historia == |
||
=== E.P.R. (Era Przed Romkiem) === |
|||
W 1905 dwóch przedsiębiorcom zachciało się klubu. No to go założyli. Ich zespół nazwali od dzielnicy, Chelsea, a w herbie umieścili czarnego kutasa. Drużyna miała niebieskie różowe, toteż nazywano ich „The Gejs”, choć nie byli czarni. Na początek Różowi zajęli trzecie miejsce w czwartej lidze, którą angielska federacja dla niepoznaki nazwała League Two. I byli szczęśliwi. <small><span style="color: green">(Jeee!)</span></small> W 1914 dostali się do finału Pucharu Anglii. I byli szczęśliwi. <small><span style="color: green">(Jeee!)</span></small> Przegrali trzy do zera. I byli nieszczęśliwi. <small><span style="color: red">(Łeee...)</span></small> |
|||
Przez 25 lat klub telepał się po 4 i 3 lidze. Ale w 1931 udało im się dostać do [[Premier League|Premiership]], co było niewątpliwym sukcesem. Nowy trener, Ted Drake, od 1951 reformował klub. Główną reformą było usunięcie rencisty z herbu. Jednak niebiescy musieli męczyć się 24 lata, zanim udało im się zdobyć mistrzostwo, w 1955. (Umiesz dodawać?) Potem, przez kilkadziesiąt lat utrzmywali się w Premier League, ale żadnego tytułu nie udało im się zdobyć. Jej, przepraszam, mieli Puchary Anglii, i [[Puchar Rasistów Pucharów]]. Stopniowo klub podupadał, a remont Stanford Bridge w latach siedemdziesiątych zniszczył jego finanse. |
|||
==Kadra== |
|||
⚫ | |||
:1. [[Petr Cech]] – plotki głoszą, że jest z pochodzenia [[Czechy|Czechem]]. Nikt jeszcze tego nie potwierdził. Wymyślił karnego jeżyka. Gra w kasku. |
|||
:23. [[Carlo Cudicini]] – Roman go nie lubi, dlatego jest tylko rezerwowym. |
|||
:40. [[Henrique Hilario]] – Pokemon |
|||
W konsekwencji leserstwa, lenistwa i gnuśności w 1989 spierdolili się do drugiej ligi, ale tylko na 4 lata. Po powrocie do Premiership grała u nich cała armia „kim on jest?”, a ich sukcesów było tyle co pingwinów na Grenlandii. |
|||
=== ROMEK! === |
|||
⚫ | |||
W 2003 Roman Abramowicz kupił klub i dzięki swojemu geniuszowi kupił mnóstwo słynnych piłkarzy. W końcu <del>kupili</del> wygrali Ligę Mistrzów w 2012 roku, pod wodzą Roberto Di Matteo, którego zadaniem było uratować sezon po „wielkim” asystencie Józka czyli Andre Villasu-Boasu, przez którego ekipa była 5. w lidze i dostała [[Wpierdol|dwa szybkie i jeden spacerowy]] od Napoli. |
|||
:26. [[John Terry]] – nie odróżnia [[kufel|kufla na piwo]] od [[Toaleta|kibla]]. Przez pewien czas grał w masce Batmana. |
|||
:18. [[Wayne Brigde]] – na lewo most, na prawo most, a przeciwnicy środkiem... |
|||
:6. [[Ricardo Carvalho]] – specjalizuje się w faulowaniu bramkarzy przy zwycięskich golach dla Chelsea. Ostatnio zainspirowany [[Zinedine Zidane|Zidanem]] |
|||
:20. [[Paulo Ferreira]] – największy [[frajer]] wśród obrońców |
|||
:69. '''[[Juliano Belletti]]''' – jest chyba pierwszym graczem, który zdobył bramkę dla Chelsea zanim do niej trafił |
|||
:22. [[Tal Ben Haim]] – kto to, e? |
|||
:3. [[Ashley Cole]] – znienawidzony przez część Londynu. |
|||
:33. [[Alex]] – był zawodnikiem Chelsea od lat, ale zaczął dopiero teraz. |
|||
== Mocarna kadra na podbój sezonu 2019/2020 == |
|||
'''Pomocnicy''' |
|||
⚫ | |||
:8. [[Frank Lampard]] – biega tak szybko jak [[lampart]] i równie szybko traci piłkę. Koledzy za nim nie nadążają. |
|||
* '''Kepa Arrizabalaga''' (nr 1) – kupiony na szybko po sprzedaniu Courtoisa do Realu. Gra w kratkę, to znaczy: czasem źle, czasem fatalnie. |
|||
:10. [[Joe Cole]] – daleki kuzyn Ala Capone. Należy do [[Cosa Nostra|Cosa Nostry]] |
|||
* '''Willy Caballero''' (nr 13) – legednarny Łysy z <del>Brazzers</del> Chelsea. Mimo że jest młodszy od trenera o ledwo trzy lata, wciąż trzyma poziom. Poziom trzeciej ligi. |
|||
:4. [[Claude Makelele]] – haruje jak [[wół]] i nic z tego nie wynika, grał w [[Real Madryt|Rejalu]], ale Romek dał mu więcej kasy i długo się nie namyślał |
|||
* '''Jamie Cummings''' (nr 31) – jak to trzeci bramkarz, nie ma najmniejszych szans na choćby minutę na boisku. Jakimś cudem jeszcze nie był wypożyczony (ale to się zmieni). |
|||
:24. [[Shaun Wright-Philips]] – spadkobierca producenta chrupek "Flipsy". Przemyca telewizory marki Phillips do [[Mongolia|Mongolii]]. Bogatszy od Abramowicza. |
|||
:5. [[Michael Essien]] – najdroższy człowiek z [[Afryka|Afryki]]. |
|||
:69. [[Michael Ballack]] - lubi dotykać kolegów po fallusach. Ustrzeli krowe z 30 metrów. |
|||
:9. [[Steve Sidwell]] – kolejny z armii „kim on jest”, no bo kim? |
|||
:12. [[John Obi Mikel]] – wyrwał się z gwiezdnych wojen i teraz gra w piłkę, piłkarski Obi Wan Kenobi. |
|||
:15. [[Florent Malouda]] – chciał, aby jego trenerem był Mourinho, ale ten go olał i oszedł z klubu. |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
* '''Antonio Rüdiger''' (nr 2) – prawdziwy Niemiec, potężny jak przeciętna koparka. Okazjonalnie wycina przeciwników lub samego siebie na pół sezonu. |
|||
:11. [[Didier Drogba]] – prawdziwy nygga, nie jakaś tam [[Chiny|chińska]] podróbka. Lubi zlizywac tłuszcz z patelni. |
|||
* '''Marcos Alonso''' (nr 3) – w zasadzie raczej skrzydłowy lub wahadłowy, ale z braku laku gra na lewej obronie. Piękny niczym Adonis, strzela bramki ale w obronie jest cienki niczym [[Jakub Wawrzyniak|Wawrzyniak]]. |
|||
:7. [[Andrij Szewczenko]] – dobry kumpel Romka, w latach '90 razem przemycali drewno na granicy [[Ukraina|ukraińsko]]-[[Włochy|włoskiej]]. Zarabia 10000000000000 (dużo) funtów za godzinę. |
|||
* '''Andreas Christensen''' (nr 4) – kolejny z wychowanków, który dostał szansę po wypożyczeniu. Czasem nawet komuś piłkę zabierze. |
|||
:14. [[Claudio Pizarro]] – co on tu robi? Kolejny niewyjaśniony przypadek. Skazany na grzanie ławy. |
|||
* '''Reece James''' (nr 24) – w odróżnieniu od kolegów posiadających dwa nazwiska, sam ma dwa imiona. Jest szybki, a z jego pozostałych zalet można wymienić m.in. szybkość, prędkość oraz czas na setkę. |
|||
:21. [[Salomon Kalou]] – król Izraela choć pochodzi z WKS, a chciał grać w reprezentacji Holandii. |
|||
* '''César Azpilicueta''' (nr 28) – kapitan drużyny. Wymawiając jego nazwisko można sobie połamać język. Jest Hiszpanem i nawet wystąpił na Igrzyskach. Idealny poziom dla Chelsea. |
|||
* '''Kurt Happy Zouma''' (nr 15) – dwudziestokilkuletni Murzyn z [[Francja|Francji]], po powrocie z kilku wypożyczeń czasem gra w pierwszym składzie. Zgodnie z drugim imieniem uśmiech z buzi mu nie znika. |
|||
* '''<del>Oluwafikayomi Oluwadamilola</del> Fikayo Tomori''' (nr 29) – wraz z kolegami <del>fikayo</del> fikają nieźle w drużynie młodzieżowej, więc dostał szansę na debiut w dorosłej drużynie. I tę szansę wykorzystał, oczywiście po kilkunastu wypożyczeniach. W trudności nazwiska bezkonkurencyjnie zwycięża. |
|||
* '''Emerson Palmieri''' (nr 33) – jeden z dwóch Włochów w Chelsea, którzy są tak naprawdę Brazylijczykami. Ściągnięty aby zastąpić Alonso. Nie potrafi zastąpić nawet statystycznego ławogrzacza. |
|||
== |
=== Pomocnicy === |
||
* '''<del>Will.I.Am</del> Willian''' (nr 10) – kupiony jako przyrząd do grzania ławy, gra jednak lepiej od połowy składu Chelsea. Strzelił pięknego gola przeciwko Norwich<ref>Phi! Przeciętny Polak i tak by strzelił lepszą</ref>. |
|||
[[Avram Grant]] – a kto to jest? |
|||
* '''Ruben Loftus-<s>Dzik</s>Cheek''' (nr 12) – zaliczył debiut w Lidze Mistrzów, co jest już sporym osiągnięciem jak na wychowanka Chelsea. Czarna szklanka, większość sezonu kontuzjowany. |
|||
* '''Pedro''' (nr 11) – niechciany już w Barcelonie, sprzątnięty z przed nosa Manchesterowi. W Chelsea też już niechciany, siedzi tam chyba z przyzwyczajenia. |
|||
* '''N'Golo Kanté''' (nr 7) – nabytek od mistrzów Anglii. Łysy Murzyn sprowadzony w miejsce Ramiresa, czyli innego łysego Murzyna. Legenda głosi, że ktoś go kiedyś nie lubił. Wtedy N'Golo przyjechał do niego na rowerze i pomógł mu zmienić zdanie. |
|||
* '''Jorginho''' (nr 5) – kolejny z brazylijskich Włochów. Dobrze strzela karne i denerwuje wychowanków. |
|||
* '''Mateo Kovačić''' (nr 17) – wypożyczony z Realu, potem zatrzymany na stałe dzięki luce w zakazie transferowym. Potężny Chorwat. |
|||
* '''Mason Mount''' (nr 19) – wysoki i strzela. Oficjalnie nauczył się gry na wypożyczeniach, nieoficjalnie w loży masońskiej. |
|||
* '''Callum Hudson-Odoi''' (nr 20) – kolejny z czarnych szklanek z dwoma nazwiskami. A szkoda, bo przed połamaniem się grał naprawdę świetnie, a teraz nie dorasta sam sobie do pięt. |
|||
* '''Christian Pulisic''' (nr 22) – nie ''Pulisić'', tylko ''Pulisik'', bo pomimo że Chorwat, to tak naprawdę Amerykanin. Jest nawet szybki. |
|||
* '''Billy Gilmour''' (nr 47) – młody Szkot, fan [[Pink Floyd]]. |
|||
* '''Marco van Ginkel''' (numeru pewnie nie zna nawet on sam) – co on tu jeszcze robi? To wie pewnie tylko Lampard. |
|||
⚫ | |||
{{przypisy}} |
|||
* '''Michy Batshuayi''' (nr 23) – kolejny konkurent w zawodach na najtrudniejsze do wypowiedzenia nazwisko. Czarny napastnik ze śmieszną fryzurą, przechodzi z Marsylii… toż to nowy Drogba! |
|||
* '''<del>Kevin Oghetenega Tamaraebi</del> Tammy <del>Bakumo-</del>Abraham''' (nr 9) – po wielu wypożyczeniach wrócił silniejszy, i teraz jest pierwszym napastnikiem Chelsea. Jedyną liczbą która może równać się ilości liter w jego pełnym nazwisku jest liczba bramek, które strzelił. |
|||
* '''Olivier Giroud''' (nr 18) – najpiękniejszy z najpiękniejszych. Mimo wieku potrafi strzelać i uwodzić, niestety z bieganiem już gorzej. |
|||
=== Trener === |
|||
[[Kategoria:Anglia]] |
|||
* '''Frank Lampard''' – legenda klubu, chwalony za ilość młodych i wychowanków w jego składzie. A że nie ma większego wyboru przez zakaz transferowy? Ćśś… |
|||
[[Kategoria:Kluby sportowe]] |
|||
== Zobacz też == |
|||
* [[Arsenal F.C.]] |
|||
* [[Liverpool F.C.]] |
|||
* [[Manchester City F.C.]] |
|||
* [[Manchester United F.C.]] |
|||
* [[reprezentacja Anglii w piłce nożnej]] |
|||
{{Przypisy}} |
|||
{{Liga angielska}} |
|||
[[en:Chel$ki Abramograd F.C.]] |
[[en:Chel$ki Abramograd F.C.]] |
||
[[fr:Chelsea]] |
|||
[[it:Chelsea]] |
[[it:Chelsea]] |
||
[[ko:돈스키 FC]] |
|||
[[no:Chelsea FC]] |
|||
[[pt:Chelsea Football Club]] |
|||
[[sv:Chelsea]] |
[[sv:Chelsea]] |
||
[[th:เชลล์สี]] |
|||
[[zh-tw:皇家雀爾西]] |
[[zh-tw:皇家雀爾西]] |
||
[[Kategoria:Angielskie kluby piłkarskie]] |
Aktualna wersja na dzień 13:25, 13 lut 2022
Mamy najlepszych graczy oraz – wybaczcie jeśli jestem arogancki – najlepszego trenera.
- Jose Mourinho o sobie. Nie, nie jest arogancki
Pieniądze to nie wszystko.
- Porzekadło ludowe, pasuje do Chelsea, co nie?
Chelsea Football Club – założona w 1905 roku drużyna piłkarska z Anglii. Jej siedzibą jest Stamford Bitch. Co prawda jej właściwa historia zaczęła się, gdy Roman Abramowicz przybył w 2003 roku, aby dołączyć Chelsea do swojej kolekcji klubów piłkarskich, jednak kibice kozaczą, że ich klub posiada tradycję. Drużyna obecnie ma zaszczyt grać w Premier League, co idzie jej całkiem, całkiem i nawet udało się jej wygrać w zeszłym sezonie, przez słabą dyspozycję innych zespołów z De Bik For. Mają pięć mistrzostw Anglii, i trochę pucharów od UEFA, w tym Czempions Lig w 2012. Chelsea najczęściej gra systemem 7-3-0. Głównym założeniem tej taktyki jest zamurowanie dostępu do własnej bramki i ostre kopanie przeciwnika po nogach. Pierwszy raz zastosowano ją w dwumeczu z Barcą. Pamiętamy jak się to skończyło.
Nudna historia[edytuj • edytuj kod]
E.P.R. (Era Przed Romkiem)[edytuj • edytuj kod]
W 1905 dwóch przedsiębiorcom zachciało się klubu. No to go założyli. Ich zespół nazwali od dzielnicy, Chelsea, a w herbie umieścili czarnego kutasa. Drużyna miała niebieskie różowe, toteż nazywano ich „The Gejs”, choć nie byli czarni. Na początek Różowi zajęli trzecie miejsce w czwartej lidze, którą angielska federacja dla niepoznaki nazwała League Two. I byli szczęśliwi. (Jeee!) W 1914 dostali się do finału Pucharu Anglii. I byli szczęśliwi. (Jeee!) Przegrali trzy do zera. I byli nieszczęśliwi. (Łeee...)
Przez 25 lat klub telepał się po 4 i 3 lidze. Ale w 1931 udało im się dostać do Premiership, co było niewątpliwym sukcesem. Nowy trener, Ted Drake, od 1951 reformował klub. Główną reformą było usunięcie rencisty z herbu. Jednak niebiescy musieli męczyć się 24 lata, zanim udało im się zdobyć mistrzostwo, w 1955. (Umiesz dodawać?) Potem, przez kilkadziesiąt lat utrzmywali się w Premier League, ale żadnego tytułu nie udało im się zdobyć. Jej, przepraszam, mieli Puchary Anglii, i Puchar Rasistów Pucharów. Stopniowo klub podupadał, a remont Stanford Bridge w latach siedemdziesiątych zniszczył jego finanse.
W konsekwencji leserstwa, lenistwa i gnuśności w 1989 spierdolili się do drugiej ligi, ale tylko na 4 lata. Po powrocie do Premiership grała u nich cała armia „kim on jest?”, a ich sukcesów było tyle co pingwinów na Grenlandii.
ROMEK![edytuj • edytuj kod]
W 2003 Roman Abramowicz kupił klub i dzięki swojemu geniuszowi kupił mnóstwo słynnych piłkarzy. W końcu kupili wygrali Ligę Mistrzów w 2012 roku, pod wodzą Roberto Di Matteo, którego zadaniem było uratować sezon po „wielkim” asystencie Józka czyli Andre Villasu-Boasu, przez którego ekipa była 5. w lidze i dostała dwa szybkie i jeden spacerowy od Napoli.
Mocarna kadra na podbój sezonu 2019/2020[edytuj • edytuj kod]
Bramkarze[edytuj • edytuj kod]
- Kepa Arrizabalaga (nr 1) – kupiony na szybko po sprzedaniu Courtoisa do Realu. Gra w kratkę, to znaczy: czasem źle, czasem fatalnie.
- Willy Caballero (nr 13) – legednarny Łysy z
BrazzersChelsea. Mimo że jest młodszy od trenera o ledwo trzy lata, wciąż trzyma poziom. Poziom trzeciej ligi. - Jamie Cummings (nr 31) – jak to trzeci bramkarz, nie ma najmniejszych szans na choćby minutę na boisku. Jakimś cudem jeszcze nie był wypożyczony (ale to się zmieni).
Obrońcy[edytuj • edytuj kod]
- Antonio Rüdiger (nr 2) – prawdziwy Niemiec, potężny jak przeciętna koparka. Okazjonalnie wycina przeciwników lub samego siebie na pół sezonu.
- Marcos Alonso (nr 3) – w zasadzie raczej skrzydłowy lub wahadłowy, ale z braku laku gra na lewej obronie. Piękny niczym Adonis, strzela bramki ale w obronie jest cienki niczym Wawrzyniak.
- Andreas Christensen (nr 4) – kolejny z wychowanków, który dostał szansę po wypożyczeniu. Czasem nawet komuś piłkę zabierze.
- Reece James (nr 24) – w odróżnieniu od kolegów posiadających dwa nazwiska, sam ma dwa imiona. Jest szybki, a z jego pozostałych zalet można wymienić m.in. szybkość, prędkość oraz czas na setkę.
- César Azpilicueta (nr 28) – kapitan drużyny. Wymawiając jego nazwisko można sobie połamać język. Jest Hiszpanem i nawet wystąpił na Igrzyskach. Idealny poziom dla Chelsea.
- Kurt Happy Zouma (nr 15) – dwudziestokilkuletni Murzyn z Francji, po powrocie z kilku wypożyczeń czasem gra w pierwszym składzie. Zgodnie z drugim imieniem uśmiech z buzi mu nie znika.
Oluwafikayomi OluwadamilolaFikayo Tomori (nr 29) – wraz z kolegamifikayofikają nieźle w drużynie młodzieżowej, więc dostał szansę na debiut w dorosłej drużynie. I tę szansę wykorzystał, oczywiście po kilkunastu wypożyczeniach. W trudności nazwiska bezkonkurencyjnie zwycięża.- Emerson Palmieri (nr 33) – jeden z dwóch Włochów w Chelsea, którzy są tak naprawdę Brazylijczykami. Ściągnięty aby zastąpić Alonso. Nie potrafi zastąpić nawet statystycznego ławogrzacza.
Pomocnicy[edytuj • edytuj kod]
Will.I.AmWillian (nr 10) – kupiony jako przyrząd do grzania ławy, gra jednak lepiej od połowy składu Chelsea. Strzelił pięknego gola przeciwko Norwich[1].- Ruben Loftus-
DzikCheek (nr 12) – zaliczył debiut w Lidze Mistrzów, co jest już sporym osiągnięciem jak na wychowanka Chelsea. Czarna szklanka, większość sezonu kontuzjowany. - Pedro (nr 11) – niechciany już w Barcelonie, sprzątnięty z przed nosa Manchesterowi. W Chelsea też już niechciany, siedzi tam chyba z przyzwyczajenia.
- N'Golo Kanté (nr 7) – nabytek od mistrzów Anglii. Łysy Murzyn sprowadzony w miejsce Ramiresa, czyli innego łysego Murzyna. Legenda głosi, że ktoś go kiedyś nie lubił. Wtedy N'Golo przyjechał do niego na rowerze i pomógł mu zmienić zdanie.
- Jorginho (nr 5) – kolejny z brazylijskich Włochów. Dobrze strzela karne i denerwuje wychowanków.
- Mateo Kovačić (nr 17) – wypożyczony z Realu, potem zatrzymany na stałe dzięki luce w zakazie transferowym. Potężny Chorwat.
- Mason Mount (nr 19) – wysoki i strzela. Oficjalnie nauczył się gry na wypożyczeniach, nieoficjalnie w loży masońskiej.
- Callum Hudson-Odoi (nr 20) – kolejny z czarnych szklanek z dwoma nazwiskami. A szkoda, bo przed połamaniem się grał naprawdę świetnie, a teraz nie dorasta sam sobie do pięt.
- Christian Pulisic (nr 22) – nie Pulisić, tylko Pulisik, bo pomimo że Chorwat, to tak naprawdę Amerykanin. Jest nawet szybki.
- Billy Gilmour (nr 47) – młody Szkot, fan Pink Floyd.
- Marco van Ginkel (numeru pewnie nie zna nawet on sam) – co on tu jeszcze robi? To wie pewnie tylko Lampard.
Napastnicy[edytuj • edytuj kod]
- Michy Batshuayi (nr 23) – kolejny konkurent w zawodach na najtrudniejsze do wypowiedzenia nazwisko. Czarny napastnik ze śmieszną fryzurą, przechodzi z Marsylii… toż to nowy Drogba!
Kevin Oghetenega TamaraebiTammyBakumo-Abraham (nr 9) – po wielu wypożyczeniach wrócił silniejszy, i teraz jest pierwszym napastnikiem Chelsea. Jedyną liczbą która może równać się ilości liter w jego pełnym nazwisku jest liczba bramek, które strzelił.- Olivier Giroud (nr 18) – najpiękniejszy z najpiękniejszych. Mimo wieku potrafi strzelać i uwodzić, niestety z bieganiem już gorzej.
Trener[edytuj • edytuj kod]
- Frank Lampard – legenda klubu, chwalony za ilość młodych i wychowanków w jego składzie. A że nie ma większego wyboru przez zakaz transferowy? Ćśś…
Zobacz też[edytuj • edytuj kod]
- Arsenal F.C.
- Liverpool F.C.
- Manchester City F.C.
- Manchester United F.C.
- reprezentacja Anglii w piłce nożnej
Przypisy
- ↑ Phi! Przeciętny Polak i tak by strzelił lepszą