Reprezentacja Anglii w piłce nożnej
Reprezentacja największej i najludniejszej obecnie części składowej Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w piłce nożnej, królowej – dziadek, a raczej babcia wśród reprezentacji narodowych, najstarsza obok Szkocji. Bez sukcesów poza własnym boiskiem.
Kadra[edytuj • edytuj kod]
Zwykle do reprezentacji królowej powoływani są piłkarze z najwyższej ligi państwowej, Premier League. Jest to idealny przykład flegmatyzmu mieszkańców Anglii – trenerowi nie chce się szukać piłkarzy dalej, niż na Wyspach, a piłkarzom nie chce się nawet wyjeżdżać. Inna sprawa, że ich liga jest najlepsza na świecie. Jeszcze inna, że najlepsza jest dzięki obcokrajowcom. Niemniej kilku dobrych graczy Albion wydał. A kilku nawet wyjechało poza Wyspy. Trzeba wspomnieć, że tam przestali być dobrzy.
Bramkarze[edytuj • edytuj kod]
Każdy zna Davida Seamana, który był autentycznie dobry, albo przynajmniej znany, bo robił cyrki. Ale ani przed nim, ani po nim, ani pod nim, ani na, nie znalazł się bramkarz o porównywalnej klasie (czy tam rozpoznawalności). Obecnie angielskie media promują trzeciego bramkarza ManU na przyszłą wielką gwiazdę angielskiej bramki. Gdzie mu do Kuszczaka.
Robinsonada[edytuj • edytuj kod]
Wielu ludzi wiąże nazwę efektownej i efektywnej, a na pewno efekciarskiej parady bramkarskiej, robinsonady (prostym ciałem skok w bok), z postacią bramkarza reprezentacji Anglii Paula Robinsona. Niestety etymologia ta jest nieprawidłowa. To jakiś absurd! Czy ktoś widział kiedyś Robinsona wykonującego robinsonadę?! Zastanówcie się!
Sukcesy[edytuj • edytuj kod]
Reprezentacja Anglii nie ma żadnych sukcesów. I wcale nie liczy się tutaj mistrzostwo świata z 1966 roku. Te mistrzostwa były organizowane w Anglii, więc mogli pokusić się o lepszy wynik, a poza tym były dziwne, bo nawet Korea Północna zaszła w nich do ćwierćfinałów.
Jakby się zastanowić... Reprezentacja zwykle wygrywa z Polską, to niewątpliwie sukces.
Wembley[edytuj • edytuj kod]
Legendarny stadion, z którego dobre wspomnienia ma Polska. I jakkolwiek Anglia tego spotkania, co Polska, miło nie wspomina, tak stadion wspomina sympatycznie, bo zdobyła na nim swoje jedyne międzynarodowe pierwsze miejsce. Międzynarodowe to za dużo powiedziane, skoro zdobyli je u siebie, ale fakt faktem, zdobyli. Tak czy inaczej stadion zburzono w 2003, a postawiono na nowo w 2006. I po sukcesach.
