PzKpfw I: Różnice pomiędzy wersjami
M (to też test) |
M (koniec testu) |
||
Linia 18: | Linia 18: | ||
* [[PzKpfw V Panther]] |
* [[PzKpfw V Panther]] |
||
{{DEFAULTSORT:*}} |
|||
[[Kategoria:Broń pancerna]] |
[[Kategoria:Broń pancerna]] |
Wersja z 21:35, 3 wrz 2011
Stirlitz trafił do armii, bo chciał pojeździć czołgiem, a dali mu Panzer I
- Jeden z kawałów o Stirlitzu
Większego gówna nie mogliście wymyślić? Brać się za projektowanie Tygrysa!
- Adolf Hitler o Panzer I
Szablon:Tniemiecka samodegradująca się konserwa, wykorzystywana podczas wieców i defilad, wpuszczona na front z opłakanym skutkiem. Żołnierze Polscy, widząc nadjeżdżające Panzer I, wysyłali kawalerię do cięcia szablami karoserii, bo naboi zwyczajnie było na ten shit szkoda. Ponieważ zapłacono z góry za całą produkcję seryjną, wyprodukowano łącznie przeszło dwa tysiące tych gniotów, co wywołało falę protestów wśród osób, które nie mogły przez to zrealizować talonu na swojego garbusa.
Pierwsze koncepcje
W ramach akcji pacyfikowania kiboli na stadionach, Niemcy szybko dostrzegli brak odpowiedniej maszyny bojowej do zaprowadzania porządku w rozjuszonym tłumie. Wtedy narodził się pomysł lekkiego kosza na odpadki z silnikiem od suszarki uzbrojonym w dwa utylizatory. Na stadionach podczas burd Panzery spisywały się idealnie – zajmowały uwagę rozwydrzonych kiboli i odciągali ich od wyrywania krzesełek. Zamiast tego organizowano zawody w przeciąganiu konserwy oraz obalaniu na bok.
Zastosowanie bojowe
W wyniku przewalenia większości sprzętu w trzy karty z Frankiem Dolasem, strzelcem wyborowym spod Warszawy, w przeddzień operacji przeciwko Polsce, Niemcy zmuszeni byli sięgnąć po rezerwy w postaci wysłużonych walką z chuligaństwem Panzerów I. Załogi, które w obawie o swoje życie odmawiały prowadzenia maszyny do boju w perspektywie walki z 7TP, kierowano do batalionów karnych na front wschodni, który miał powstać za dwa lata. Polscy partyzanci radzili sobie z tą konserwą doskonale poprzez kopianie wilczych dołów, w które wpadały.
Front wschodni
Niemcy, nie zrażeni początkowymi porażkami Panzer I, postanowili dać im jeszcze jedną szansę. Gdzie tam w Rosji jakieś czołgi – zapewniały broszury informacyjne. Pancerniacy poszli w bój i ku ich przerażeniu napotkali ruskie T-34 i KW. Jeden z dowódców widząc co się święci wypowiedział znamienne słowa: Pierdole nie jade, a za nim ruszyła reszta wojska porzucając swoje maszyny. Niemieckie archiwa mówią o 500 utraconych w boju maszynach. Rosjanie twierdzą, że większość poszła za dobrą kasę do prywatnych kolekcji.