Atom Heart Mother: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (Robot wykonał kosmetyczne poprawki)
Linia 1: Linia 1:
{{szablon:Album Infobox
'''Atom Heart Mother''' (''Matka z atomowym sercem''<ref>Jakież to psychodeliczne!</ref>) – czwarta płyta zespołu [[Pink Floyd]]. Ogólnie Różowi po wypieprzeniu [[Syd Barrett|Barretta]] na zbity pysk odstąpili od psychodelii i w końcu zaczęli grać coś, co muzykę przypomina.
|tytuł = Atom Heart Mother

[[Plik:AtomHeartMotherCover.jpeg|thumb|right|Muuu!!]]
|okładka = AtomHeartMotherCover.jpeg
|okładka nazwa = Muuu!
|wykonawca = [[Pink Floyd|Różowy Heniek]]
|nagrywany = marzec-sierpień 1970
|wydany = 10 października 1970
|gatunek = rock progresywny
|długość = w sam raz
|wytwórnia = Żniwa, EMIlka
|producent = Heńki i Norman Smith
|następny = [[Meddle|Mieszanie]]
|poprzedni = [[Ummagumma|Amagama]]}}'''Atom Heart Mother''' (''Matka z atomowym sercem''<ref>Jakież to psychodeliczne!</ref>) – czwarta płyta zespołu [[Pink Floyd]]. Ogólnie Różowi po wypieprzeniu [[Syd Barrett|Barretta]] na zbity pysk odstąpili od psychodelii i w końcu zaczęli grać coś, co muzykę przypomina.


Album w zasadzie nie ma jakiejś logicznej treści. Jest tam imponująca historia o robieniu sobie śniadania i jeszcze coś tam o groupies<ref>Ale tak naprawdę chodziło o to, jakie z nich niezłe dupy były.</ref>. W dodatku na okładce jest ładna krasula o imieniu Lulubelle III.
Album w zasadzie nie ma jakiejś logicznej treści. Jest tam imponująca historia o robieniu sobie śniadania i jeszcze coś tam o groupies<ref>Ale tak naprawdę chodziło o to, jakie z nich niezłe dupy były.</ref>. W dodatku na okładce jest ładna krasula o imieniu Lulubelle III.

Wersja z 18:24, 9 kwi 2012

Atom Heart Mother (Matka z atomowym sercem[1]) – czwarta płyta zespołu Pink Floyd. Ogólnie Różowi po wypieprzeniu Barretta na zbity pysk odstąpili od psychodelii i w końcu zaczęli grać coś, co muzykę przypomina.

Album w zasadzie nie ma jakiejś logicznej treści. Jest tam imponująca historia o robieniu sobie śniadania i jeszcze coś tam o groupies[2]. W dodatku na okładce jest ładna krasula o imieniu Lulubelle III.

Piosenki

Atom Heart Mother

Początkowo nazwana Zdumiewający Pudding, czy nawet Epicki Zdumiewający Pudding, prawie półgodzinna suita o... no, nikt nie wie, o czym dokładnie, nawet Floydzi nic nie pamiętają. Jest tam trochę trąbek, pociągów i rżących koni, jeden motocykl, a oprócz tego parę słów. Mniej więcej w 11 minucie pojawia się coś w stylu "saa saa saa saa saaa.....brrrrrrrrrrrrrrrrrrrronnnnn". Dobra piosenka na bezsenność!

If

Waters coś tam krzyczy o tym, że "jakby był pociągiem, to by się spóźnił". Smuteczek po tym, że chyba Barretta olewali.

Summer '68

Solowa kompozycja Wrighta. Śpiewa tam sobie o przeżyciach z groupie po koncercie. Tekst jest cholernie hardrockowy (czyli w sumie o samych pierdołach), znowu trąbki. Jest ogólnie mniej epicko, niż tytułowa piosenka, ale nadal trzyma poziom.

Fat Old Sun

Folkrockowa ballada, którą Floydzi z 5 minut na koncertach rozszerzali do 15, bo nie mieli grać czego innego. Na albumie Gilmour grał jednocześnie na gitarze, basie, perkusji, a w dodatku śpiewał, olewając całą resztę zespołu (poza Wrightem, który potem dograł trochę Casio).

Alan's Psychedelic Breakfast

Myślałeś, że poprzednie utwory są chore? Ostatnia piosenka na albumie to instrumental, w którym solówki grają patelnia, smażony bekon i płatki śniadaniowe. Sam Alan, tworząc swoje "psychodeliczne śniadanie", prawdopodobnie był pod wpływem.

Wreszcie status kultowości!

Po nagraniu tego albumu Floydzi natrzepali w cholerę kasy i byli bardzo "hepi".

Przypisy

  1. Jakież to psychodeliczne!
  2. Ale tak naprawdę chodziło o to, jakie z nich niezłe dupy były.