Węgry: Różnice pomiędzy wersjami
M (rev) |
M (+Megye, <dumny_z_siebie>) |
||
Linia 19: | Linia 19: | ||
* [[Budapeszt]] (wł. Buda Városának Egyesítésével Pest), 3,17 mln mieszkańców, obecnie przez wielu uznawany za stolicę państwa) |
* [[Budapeszt]] (wł. Buda Városának Egyesítésével Pest), 3,17 mln mieszkańców, obecnie przez wielu uznawany za stolicę państwa) |
||
* Székesfehérvár (wł. Borsod-Abaúj-Zemplén, 645 tys. mieszkańców) |
* Székesfehérvár (wł. Borsod-Abaúj-Zemplén Megye, 645 tys. mieszkańców) |
||
* Hódmezővásárhely (wł. Hódmezővásárhely Legnyugatibb Települése, 331 tys. mieszkańców) |
* Hódmezővásárhely (wł. Hódmezővásárhely Legnyugatibb Települése, 331 tys. mieszkańców) |
||
* Szakaszának (289 tys. mieszkańców, przez wielu uznawane za nieistniejące) |
* Szakaszának (289 tys. mieszkańców, przez wielu uznawane za nieistniejące) |
Wersja z 16:07, 15 lip 2006
Węgry (węg. Magyar Köztársaság lub Magyarország), republika związkowa w Europie środkowej. Państwo o bogatej przeszłości militarno-lingwistycznej. Protoplaści pierwszych Węgrów przywędrowali do Europy z okolic Uralu w XIII wieku i osiedlili się tam, gdzie nikt inny nie chciał. Obecnie przodujący eksporterzy bełkoczących kamikadze i samobójców-terrorystów, których (motywów) nikt nie rozumie.
Rys historyczny
Historia państwa znanego dziś jako Węgry naszpikowana jest wypadkami, o których nie śniło się filozofom. Nie dość, że przybyli oni z daleka, to jeszcze - strach mówić - na gapę. Sprowadzili do Europy konie oraz tajniki przerobu wody na lakier do paznokci.
Około 1246 roku niedogolone, lekko kuśtykające ludy, mówiące osoblywym a tajemnym narzeczem (pisał Jan Długosz w swej Kronice) przybyły na tereny, gdzie zamieszkują do dziś. Podróż ich znużyła, rozłożyli więc swoje koce z owczej wełny. Swojemu psu zbudowali budę. Następnego ranka zabrali się za wyrób słynnego wina, dzięki któremu wkrótce nawiązali stosunki towarzyskie, handlowe i naukowe z państwami ościennymi. Stolicę swą zwali Buda Városának Egyesítésével Pest, ale porządni Europejczycy mówią na nią wprost Budapeszt (od słów Buda, i Pest, czyli po węgiersku pestka).
Węgry rozwijały się stabilnie do lat dwudziestych XX wieku, wchłaniając niektóre okoliczne hrabstwa oraz przystosowując swoje autostrady do wzmożonego ruchu konnego. Ich słonie miały sławę jako niezrównani doradcy podatkowi, a przyjezdni i turyści w swoich relacjach z podróży powiadali, iż kraj to piękny, a ludzie przyjaźni, ale ciężko się im porozumieć, nawet między swoimi.
Potem nastąpiła II wojna światowa, a Węgry wylosowały pozycję kraju neutralnego z lekką tendencją do partyzantki i kolaboracji na rzecz przeważających sił wroga. Kiedy wybuchł pokój, kraj wstąpił na drogę harmonijnego rozwoju.
Warunki naturalne, geografia
Węgry są krajem szalenie górzystym i zróżnicowanym pod względem klimatycznym. Z obserwacji lotów ptaków i układów chmur po długoletnich badaniach wywnioskowano, że klimat kształtuje się na pograniczu kontynentalnego i oceanicznego, z tendencją do zachmurzenia w przerwach między pogodą słoneczną. Wiatr zmienny, temperatura umiarkowana, niekiedy opady. Góry i opady ułatwiają tworzenie słynnego węgierskiego wina, jednak utrudniają poruszanie się.
Najważniejsze miasta Węgier to:
- Budapeszt (wł. Buda Városának Egyesítésével Pest), 3,17 mln mieszkańców, obecnie przez wielu uznawany za stolicę państwa)
- Székesfehérvár (wł. Borsod-Abaúj-Zemplén Megye, 645 tys. mieszkańców)
- Hódmezővásárhely (wł. Hódmezővásárhely Legnyugatibb Települése, 331 tys. mieszkańców)
- Szakaszának (289 tys. mieszkańców, przez wielu uznawane za nieistniejące)
- Eger (wł. Eger Eger Eger, 212-278 tys. mieszkańców)
Polityka
Polityka Węgier opiera się na nieustających próbach wzajemnego zrozumienia się. Decyzje trójizbowego parlamentu, który wybierany jest raz na 3,7 lat w powszechnych, jawnych i absurdalnych wyborach zatwierdza marszałek za pomocą rzutu monetą. Prezydentem kraju jest kukułka.
Ekonomia
Węgry, jak wspomniano, są eksporterem wina oraz zagadek i łamigłówek (por. język węgierski, kostka Rubika, kanary), a także samobójców, doradców podatkowych oraz psychiatrów. Import opiera się na próbach zaintrygowania sprzedawcy i podwędzenia mu towaru, kiedy ten idzie do toalety.