Kelthuz

Aryjski nadwładca kontrastuje z szarością otaczającego świata.

Koszula wpuszczona w spodnie, adidasy z trzema paskami – czyli jak powinien wyglądać true metalowiec

Plik:Spiritual-demise.jpg

„Seksja” zdjęciowa hordy Spiritual Demise (drugi z prawej – Kelthuz).

Kelthuz mistrz, a lewaki dupa cicho.

pedofan o Kelthuzie

Wykułem miecz, ognistą stal,
Trzy łokcie grubą, długą na cal.

Kelthuz o swoim uzbrojeniu

Szablon:Tpolski i aryjski artysta, reprezentujący scenę true epic metalową i nie tylko.

Historia

Kelthuz jest synem samego Peruna i spadkobiercą dziedzictwa Arjów. Pochodzi z Kielc, a więc mitycznej, starożytnej krainy zwaną Ziemią Żelaza. Zamieszkiwali ją niegdyś dumni słowiańscy woje, tacy jak on, przed którymi drżeli Skandynawowie i Celtowie. Imię „Kelthuz” w języku praindoeuropejskim oznacza właśnie „Woja z Kielc”. Ów Metal King przyjął je na cześć autora Księgi Popiółow – jedynej prawdziwej historii Prasłowian.

Kelthuz jest basistą (bas zagłady) oraz wokalistą (głos tysięcy gromów). Kariera muzyczna artysty jest bardzo rozbudowana. Bowiem żaden inny artysta w historii nie spamował Internetu tyloma projektami muzycznymi, co on. Jego projekty solowe to: Warraha (neopogański symfoniczny neofolk), Saluth o/o/o/ (libertariański archeologiczny epicki true metal), Harjatugon (black metal), KelThuz (antynatalistyczny samobójczy pop / nekrokosmiczna muzyka taneczna), Biała Pięść (anarchokapitalistyczny funk) i Libertaryat (austriacka poezja śpiewana). Wsławił się także oraniem na basie w zespołach: Sorcerer (epicki true metal orający pozerów), Kelthuzzar (neopogański archeologiczny epicki true metal), Spiritual Demise (thrash metal) oraz Bractwo Stali (epicki heavy metal). Okazjonalnie występował też w innych kapelach, najbardziej chlubnym wyczynem jest występ w teledysku zespołu weselnego Pozytywka pt. Twoje Obyczaje.

Albumy Kelthuza są wydawane w niewielkich nakładach, przez niego samego. Jest to spowodowane jego nietypowymi poglądami. Jest on bowiem poganinem, Słowianinem, wojownikiem, syjonistą, bardem, aryjskim nadwładcą, anarchokapitalistą, libertarianinem oraz antynatalistą w jednym. Wypowiedział wojnę pedalstwu i pozerstwu w metalu. A ponieważ żadna szanująca się wytwórnia płytowa nie jest samobójcą to nie wydaje dzieł Metal Kinga. Kelu (zdrobnienie od Kelthuz) prowadzi też videoblogi, w których krytykuje socjalistów, lewaków, narodowców, metaluchów, katolików, islamistów i przeciwników kapitalizmu. Robi to by nieść prawdę kucom, knypom i gimbazie. Z tego powodu jego konto na Youtube często jest banowane. Czasem po pijaku nagra cover zespołu Manowar. Jest również twórcą audycji Co z true metalem? , w której mówi jak żyć. Ciekawostką jest fakt, że kupuje płyty winylowe po to, by się nimi jarać, gdyż nie ma gramofonu i musi słuchać muzyki w Internecie. Jako kapitalista i wojownik salutował generałowi Pinochetowi.

Dyskografia

Główny artykuł: dyskografia hordy Warraha

Jako Saluth o/o/o/:

• Ostateczne Zaoranie (2010) – album studyjny
• Ultymatywne Spopielenie (2011) – album studyjny

Jako KelThuz:

• Dzień Sznura (2010) – album studyjny
• Jedyny i Jego Stalmoc (2011) – album studyjny
• The Nihilist (2014) – album studyjny

Jako Biała Pięść:

• Młot Kontrrewolucji (2010) – album studyjny
• Kapitalizm, Głupcze! (2011) – album studyjny

Jako Harjatugon:

• Supreme Barbaric Kill (2009) – album studyjny
• The Pursuit Of Nothingness (2012) – album studyjny

Z Sorcerer:

• Live in Skarżysko 2003 (2003) – album live
• Metalowa husarya (The Last Hussars of Metal) (2004) – EP
• War Sower (2006) – Demo

Z Kelthuzzar:

• Zew triumfującej potęgi (2007) – Demo
• Triumf żelaznego ognia (2011) – album studyjny

Z Spiritual Demise:

• Between the Lines (2009) – album studyjny
• Live in Zakopane (2010) – album live

Z Bractwo Stali:

• Ścieżka przeznaczenia (2011) – EP

Z Challenger (jako Stormalong):

• Against the Fate (2005) – EP

Z Białe M:

• Korwin Krool (2014) – EP

Wideografia

• Pozytywka – Twoje Obyczaje