Horus: Różnice pomiędzy wersjami
Znacznik: edytor źródłowy |
|||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
W końcu doszło do starcia bezpośredniego w obecności innych bogów. Aby rozstrzygnąć spór, bogowie postanowili przywołać plemniniki obu panów. Jaki wynik? Komórki Seta odezwały się z rzeki, a nasienie Horusa z wnętrza Seta. Wyszło na to, że to nie Set Horusa, a Horus Seta, a przebiegły wuj regularnie zanieczyszcza miejscową sieć rzeczną. |
W końcu doszło do starcia bezpośredniego w obecności innych bogów. Aby rozstrzygnąć spór, bogowie postanowili przywołać plemniniki obu panów. Jaki wynik? Komórki Seta odezwały się z rzeki, a nasienie Horusa z wnętrza Seta. Wyszło na to, że to nie Set Horusa, a Horus Seta, a przebiegły wuj regularnie zanieczyszcza miejscową sieć rzeczną. |
||
== Zobacz też == |
|||
<br clear=all> |
|||
* [[Izyda]] |
|||
* [[Mitologia egipska]] |
|||
* [[Ozyrys]] |
|||
* [[Set]] |
|||
{{mitologia egipska}} |
{{mitologia egipska}} |
||
Wersja z 10:28, 20 paź 2020
Horus (pol. Refren, Chórek) – bóg w mitologii egipskiej, uosobienie faraona. Syn Ozyrysa i Izydy lub ich rodziców. Przedstawiany jako człowiek z głową sokoła.
Horus w mitologii
Horus jest przedstawiany jako postać pozytywna. Praktycznie, przez całe swoje życie walczył z Setem, który poćwiartował jego ojca. Jako maluch uciekał z matulą, a gdy dorósł stanął do walki z ciemną stroną mocy.
Wersja 1
Pierwsza historia opowiada o wyścigu na łodzie. Zwycięzca odziedziczał tron o Ozyrysie. Set chciał być sprytny i zrobił łódź z kamienia. Geniusz fizyki. Gdy jego amfibia już zatonęła, ze złości zamienił się w hipopotama i rozszarpał łódź Horusa. Wuj i bratanek zaczęli się w wodzie naparzać, więc Rada Dwunastu Bogów musiała zakończyć ową sytuację. Koperta Horusa była grubsza, więc to on odziedziczył tron. Zadośćuczynieniem dla Seta była możliwość przejechania się barką Re.
Wersja 2
Hardcore version, czyli kto kogo w końcu wydymał.
Pewnego dnia Set zaprosił niczego nie spodziewającego się Horusa do siebie. Jak się później okazało, Set był cyklistą i w jego zamiarze był, jak to sam Set w micie określił, „ładny tył Horusa”. Gdy jego bratanek zasnął, wuj wziął się do dzieła. Rozumiecie? Bez wazeliny! To jeszcze nie koniec. Horus po przebudzeniu zorientował się, co się stało. Wydobył z siebie nasienie bliżej nie znanym nam sposobem. Mamo! Patrz co mam! – rzekł z dala do swej matki, trzymając w ręku plemniki Seta. Izyda Horusowi rękę odcięła i wrzuciła ją do rzeki. Spokojnie, to była niezła czarodziejka, zaraz mu nową dłoń wyhodowała. Sęk w tym, iż był to początek zemsty.
Set rozpowiedział wszystkim bogom o zajściu, aby upokorzyć Horusa. Tymczasem Izyda zebrała od swojego syna jego własne nasienie. Nie, nie wiem jak i chyba nie chcę wiedzieć. Otrzymaną próbką natarła sałatę w ogrodzie Seta – jego przysmak. Rybka połknęła, a raczej skonsumowała, haczyk.
W końcu doszło do starcia bezpośredniego w obecności innych bogów. Aby rozstrzygnąć spór, bogowie postanowili przywołać plemniniki obu panów. Jaki wynik? Komórki Seta odezwały się z rzeki, a nasienie Horusa z wnętrza Seta. Wyszło na to, że to nie Set Horusa, a Horus Seta, a przebiegły wuj regularnie zanieczyszcza miejscową sieć rzeczną.
