Odpadnięcie

Odpadnięcie (także: lot) – zdarzenie, w wyniku którego wspinacz nagle traci kontakt ze ścianą, wskutek czego zgodnie z prawem Newtona zaczyna poruszać się w stronę powierzchni Ziemi. Odpadnięcie zakończone spotkaniem z półką skalną lub powierzchnią Ziemi nazywa się glebowaniem.

Procedura odpadnięcia

Odpadnięcie składa się z czterech faz:

1. Wspinacz puszcza ścianę. Powodem mogą być: poślizgnięcie się, trudność drogi przerastająca jego możliwości lub kiepska psycha.
2. Następuje swobodny spadek. Spadkowi towarzyszy okrzyk.
3. Wspinacz zatrzymuje się. Jeśli używa asekuracji, ze znacznym prawdopodobieństwem udaje mu się zatrzymać bezpiecznie. W pozostałych przypadkach następuje glebowanie.
4. Wyjaśnienie otoczeniu powodu odpadnięcia. Uwaga! Ten punkt następuje tylko wówczas, gdy wspinacz jest przytomny po zakończeniu punktu 3. – wytłumaczenie nie musi mieć nic wspólnego z realnym powodem odpadnięcia.

Okrzyk

Okrzyk jest integralną częścią odpadnięcia. Regułą jest, że jest on bardziej wulgarny i głośniejszy w przypadku lotów, które są dla wspinacza prawdziwym zawodem. I tak:

• W przypadku odpadania słabego wspinacza z trudnej drogi: Oj!, Ajajajaj!, Kurczę, uważaj, będę leciał!,
• W przypadku odpadnięcia silnego wspinacza z drogi łatwej: , ja , kto tę jego drogę!.

Okrzyk może zostać wydany również tuż przed odpadnięciem (lecę!, uważaj!) w celu uprzedzenia asekuranta. Powszechnie przyjmuje się, że wspinacz, który ma jeszcze siłę zakrzyknąć do asekuranta, nie dał z siebie w ścianie wszystkiego, przez co można się z niego bez przeszkód śmiać. W szczególności na wyśmianie zasługują takie rozmowy jak poniższa:
(W): Blok!
(A): Nie ma bloku, dajesz!
(W): Blok, !
(A): Nie ma bloku, dajesz, dajesz!
(W): , no to lecę.

Dyskusja ta jednoznacznie sugeruje, że wspinacz miał wystarczająco sił, by się przekrzykiwać z asekurantem. Nazwanie go miękką fają jest najmniejszym i najłagodniejszym wymiarem kary.

Powody odpadnięcia

Im łatwiejsza droga (w stosunku do możliwości wspinacza), tym lepsze musi być wytłumaczenie. Poniżej znajduje się lista najczęściej stosowanych wymówek wytłumaczeń. Uwaga! Część z nich nie ma zastosowania, gdy tuż przed chwilą drogę tę załoili twoja żona, młodszy syn i pies!

• Kto tę drogę wyceniał? Przecież to nie może mieć (wycena)! (skuteczne: przenosi winę na kogoś, kto przecenił ewidentnie trudniejszą drogę, bo drogi tej trudności to my przed śniadaniem i na rozgrzewkę)
• Ależ to wszystko śliskie/mokre! (niewiarygodnie skuteczne, jeśli wspinasz się na Jurze – tam wszystko jest śliskie)
• Normalnie bym to zrobił, ale dzisiaj mnie boli (część ciała).
• Gdybyśmy wczoraj nie pili, to…
• Ta droga była tak ohydna, że nie mogłem się jej dłużej trzymać. (bardzo skuteczne: przenosi poziom trudności na poziom pięknoduchostwa i wrażeń estetycznych ze wspinania)
• Dalej było już łatwo, nie chciało mi się męczyć.
• W chwycie coś się ruszało.
• Koło głowy zaczął mi latać szerszeń. (nie działa, gdy wspinacz jest doskonale widoczny kilka metrów nad ziemią)

Zobacz też

• asekuracja
• karabinek
• wspinaczka