Justynian I Wielki: Różnice pomiędzy wersjami
Mr obornik (dyskusja • edycje) |
(doprecyzowanie - ślub z Teodorą nastąpił przed objęciem tronu.) |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
== Polityka == |
== Polityka == |
||
Justynian nie został obdarzony umiejętnością podejmowania decyzji, musiała zatem to za niego czynić wybranka serca. Jako, że rozmanierowane damy dworu cesarskiego nie były w stanie tego zapewnić, zmuszony był poczynić reformy |
O przyszłym cesarzu nikt by zapewne nie usłyszał, gdyby nie jego wuj i poprzednik zarazem, który załatwił mu posadę konsula. <ref>Tak, już wtedy stanowiska rozdawano po rodzinie</ref>Justynian nie został obdarzony umiejętnością podejmowania decyzji, musiała zatem to za niego czynić wybranka serca. Jako, że rozmanierowane damy dworu cesarskiego nie były w stanie tego zapewnić, zmuszony był poczynić reformy - i to jeszcze przed objęciem tronu - aby móc poślubić kobietę z [[Plebs|ludu]]. Nie było to jednak łatwe, ponieważ prawo rzymskie, jeszcze od czasów starożytnych zabraniało konsulom poślubiania plebejuszek. Kiedy przeforsował reformy<ref>Czytaj: ubłagał wuja o ich poczynienie</ref>, powziął za żonę Teodorę, a kiedy 2 lata później objął tron od razu powierzył jej władzę nad Cesarstwem. Panowanie pierwszego feministy w historii nie przypadło do gustu szowinistycznym stronnictwom rydwanowym, które zawiązały [[spisek]] mający na celu osadzenie na tronie niejakiego Hypacjusza. Mężny Justynian, dowiedziawszy się o tych planach, zabunkrował się w pałacowych komnatach i razem z najbliższymi sobie poddanymi rozpoczął szykowanie ewakuacji z [[Konstantynopol]]a. Ujrzawszy to Teodora, postanowiła przemówić przed rozszalałym tłumem, aby uświadomić go, że nie boi się śmierci. Widząc ten wyczyn, Justynian przypomniał sobie co o swojej tożsamości płciowej i nakazał legionistom krwawo rozprawić się z protestującymi tłumami, a uzurpator Hypacjusz pożegnał się z głową. Po tych traumatycznych wydarzeniach, Justyś postanowił dać wyraz swej [[Megalomania|megalomanii]] i niemal natychmiast zabrał się do odbudowy spalonego przez spiskowców fragmentu miasta. Pod koniec 537 roku oddał do użytku [[Hagia Sophia|bazylikę Hagia Sophia]], ściągając niemałe zainteresowanie Arabów. |
||
== Zainteresowania == |
== Zainteresowania == |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
* odzyskiwanie utraconych prowincji; |
* odzyskiwanie utraconych prowincji; |
||
* zastępowanie [[łacina|łaciny]] greką. |
* zastępowanie [[łacina|łaciny]] greką. |
||
{{Przypisy}} |
|||
[[Kategoria:Średniowiecze]] |
[[Kategoria:Średniowiecze]] |
||
Wersja z 22:31, 16 lut 2018
.jpg)
Justynian I Wielki – cesarz bizantyjski w latach 527–565, prawodawca, autokrata, biurokrata, pogromca pogaństwa, wielki reformator, a poza tym laluś, maminsynek, konformista i pantoflarz.
Polityka
O przyszłym cesarzu nikt by zapewne nie usłyszał, gdyby nie jego wuj i poprzednik zarazem, który załatwił mu posadę konsula. [1]Justynian nie został obdarzony umiejętnością podejmowania decyzji, musiała zatem to za niego czynić wybranka serca. Jako, że rozmanierowane damy dworu cesarskiego nie były w stanie tego zapewnić, zmuszony był poczynić reformy - i to jeszcze przed objęciem tronu - aby móc poślubić kobietę z ludu. Nie było to jednak łatwe, ponieważ prawo rzymskie, jeszcze od czasów starożytnych zabraniało konsulom poślubiania plebejuszek. Kiedy przeforsował reformy[2], powziął za żonę Teodorę, a kiedy 2 lata później objął tron od razu powierzył jej władzę nad Cesarstwem. Panowanie pierwszego feministy w historii nie przypadło do gustu szowinistycznym stronnictwom rydwanowym, które zawiązały spisek mający na celu osadzenie na tronie niejakiego Hypacjusza. Mężny Justynian, dowiedziawszy się o tych planach, zabunkrował się w pałacowych komnatach i razem z najbliższymi sobie poddanymi rozpoczął szykowanie ewakuacji z Konstantynopola. Ujrzawszy to Teodora, postanowiła przemówić przed rozszalałym tłumem, aby uświadomić go, że nie boi się śmierci. Widząc ten wyczyn, Justynian przypomniał sobie co o swojej tożsamości płciowej i nakazał legionistom krwawo rozprawić się z protestującymi tłumami, a uzurpator Hypacjusz pożegnał się z głową. Po tych traumatycznych wydarzeniach, Justyś postanowił dać wyraz swej megalomanii i niemal natychmiast zabrał się do odbudowy spalonego przez spiskowców fragmentu miasta. Pod koniec 537 roku oddał do użytku bazylikę Hagia Sophia, ściągając niemałe zainteresowanie Arabów.
Zainteresowania
- Walka o równouprawnienie;
- przemyt jedwabników z Chin;
- wysyłanie różnokolorowych tkanin cesarzom zachodu;
- odzyskiwanie utraconych prowincji;
- zastępowanie łaciny greką.
