De Mysteriis Dom Sathanas: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
M (dr.)
M (-infobox)
Linia 1: Linia 1:
{{Album Infobox
|tytuł = De Mysteriis Dom Sathanas
|wykonawca = [[Mayhem|Okaleczenie]]
|nagrywany = 1992-1993 w Grieghallen gdziekolwiek by to nie było.
|wydany = 24 maja 1994
|gatunek = [[black metal]]
|długość = w sam raz
|wytwórnia = Śmiertelna Cisza Prodakszyns
|producent = Pyta, Młotek i [[Øystein Aarseth|Norma Europejska]]
|następny = Wilcza Otchłań Kłamcy
|poprzedni = Śmiertelny Wypadek}}

'''De Mysteriis Dom Sathanas''' – pierwszy longplay norweskiego zespołu [[Mayhem]]. W wyniku jego nagrania Grishnackh zabił Euronymousa, a Atilla wyręczył w śpiewie Deada, który wcześniej zabił się w przekonaniu, że [[black metal]] się skończył. Następnie rodzice Euronymousa zadali kłam twierdzeniu, że blackmetalowcy nie mają rodziców i zażądali, aby wyciąć Grishnackha z nagrania, ale nikt nie potrafił grać na basie. Album spowodował tzw. drugą falę black metalu i wtedy to szesnastolatki, wymalowane na twarzy w biało-czarne plamy, zabijały się o to, czyje plamy są bardziej [[tró|true]]. Jest to jednocześnie jeden z nielicznych albumów, gdzie ofiara gra u boku swego kata.
'''De Mysteriis Dom Sathanas''' – pierwszy longplay norweskiego zespołu [[Mayhem]]. W wyniku jego nagrania Grishnackh zabił Euronymousa, a Atilla wyręczył w śpiewie Deada, który wcześniej zabił się w przekonaniu, że [[black metal]] się skończył. Następnie rodzice Euronymousa zadali kłam twierdzeniu, że blackmetalowcy nie mają rodziców i zażądali, aby wyciąć Grishnackha z nagrania, ale nikt nie potrafił grać na basie. Album spowodował tzw. drugą falę black metalu i wtedy to szesnastolatki, wymalowane na twarzy w biało-czarne plamy, zabijały się o to, czyje plamy są bardziej [[tró|true]]. Jest to jednocześnie jeden z nielicznych albumów, gdzie ofiara gra u boku swego kata.



Wersja z 10:05, 28 lut 2020

De Mysteriis Dom Sathanas – pierwszy longplay norweskiego zespołu Mayhem. W wyniku jego nagrania Grishnackh zabił Euronymousa, a Atilla wyręczył w śpiewie Deada, który wcześniej zabił się w przekonaniu, że black metal się skończył. Następnie rodzice Euronymousa zadali kłam twierdzeniu, że blackmetalowcy nie mają rodziców i zażądali, aby wyciąć Grishnackha z nagrania, ale nikt nie potrafił grać na basie. Album spowodował tzw. drugą falę black metalu i wtedy to szesnastolatki, wymalowane na twarzy w biało-czarne plamy, zabijały się o to, czyje plamy są bardziej true. Jest to jednocześnie jeden z nielicznych albumów, gdzie ofiara gra u boku swego kata.

Pytania

Po całej historii pozostało kilka pytań, na które sami sobie znajdźcie odpowiedź.

  1. Czy już tylko Szwedzi potrafią umierać dla idei?
  2. Czy aż dwie osoby muszą umrzeć, żeby album stał się kultowy?
  3. Czy na miejsce każdego martwego Szweda przychodzi żywy Węgier?
  4. Czy album będzie bardziej kultowy, jak tylko basista potrafi grać na basie?
  5. Czy jak basista jest nazistą, to już nikt inny nie musi?
  6. Czy Węgier, zastępujący Szweda w norweskim zespole, gdzie teksty śpiewa się po angielsku, to jeszcze czysty, aryjski black metal?
  7. Czy samobójstwo rozwiąże moje problemy?