Starogardzka

Starogardzka – polska wódka, produkowana w butelkach. Można ją łatwo rozpoznać po charakterystycznej czerwonej etykiecie i napisie doskonała wytłoczonym na flaszce. Jej wartość kaloryczna wynosi ok. 20 Hptmnn, zawiera średnio 40% czystego denaturatu. Najprawdopodobniej jest produkowana we Włoszczowie, zaś podrasowywana w Bułgarii.

Kontekst kulturowy i cena

Jeden z najpopularniejszych napojów polskiej młodzieży, nic innego niż meta z banderolą, zdatny do użytku szkolnego, idealny na domówkę, wycieczkę klasową, wakacje w domkach, czy popijawę na wałach.

Starogardzka jest wódką z tzw. średniego pułapu cenowego alkoholi. Przeciętna cena Starogardzkiej to 16 zł/0,5 l. Dostępna jest w większości monopolowych w całym kraju, zarówno w sprzedaży detalicznej, jak i na żula.

Co można robić po Starogardzkiej

1. napisać list miłosny do Jarosława K.
2. po chwili oglądać ją wstrząśniętą, nie zmieszaną wraz z obiadem;
3. budzić się na wałach;
4. pokazywać księży palcami z szyderczym uśmiechem na ustach;
5. kupować kolejną Starogardzką (wersja dla zaawansowanych);
6. rozliczać się na podstawie paragonu;
7. oglądać Puchar Polski w TV i widzieć więcej niż pozostali;
8. przemeblowywać chatę gospodarza;
9. czołgać się po dywanie i z niego spaść;
10. przybijać pieczątki do organów płciowych kolegów;
11. tracić świadomość, odzyskiwać ją – wpadając w ten sposób w pętlę czasu.
12. wyczuć subtelny ruch obrotowy ziemi.
13. rozpieprzyć pół miasta.
14. bić się nie czując nic.
15. rzucać kotam.
16. ewentualnie kotem Alikiem