Grand Prix IMŚ na żużlu: Różnice pomiędzy wersjami
(Początek :>) |
(+) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Grafika:Foxhall stadium.jpg|245px|right|thumb|Być mistrzem świata w jeżdzeniu w kółko po czymś takim? Niby banał. A jednak...]] |
|||
{{WEdycji|Misiek95}} |
|||
'''Grand Prix Indywidualnych Mistrzostw Świata na żużlu''' – coroczny cykl turniejów żużlowych stworzony zdaniem organizatorów po to, aby wyłonić najlepszego żużlowca roku, a w rzeczywistości dlatego, żeby zmęczyć zawodników przed zawodami w [[Speedway Ekstraliga|polskiej lidze]]. |
'''Grand Prix Indywidualnych Mistrzostw Świata na żużlu''' – coroczny cykl turniejów żużlowych stworzony zdaniem organizatorów po to, aby wyłonić najlepszego żużlowca roku, a w rzeczywistości dlatego, żeby zmęczyć zawodników przed zawodami w [[Speedway Ekstraliga|polskiej lidze]]. |
||
== |
== Historia == |
||
| ⚫ | |||
=== Dawno, dawno temu... === |
|||
| ⚫ | Zaczęło się w [[1936]] roku. Rozegrano wówczas jednodniowe zawody, które wygrał niejaki Lionel van Praag, który w wyścigach finałowych zajął drugie miejsce. Czemu tak? Bowiem doliczano jeszcze punkty z półfinałów, w których van Praag był piąty. Co roku turnieje się toczyły, i tak dalej, i tak dalej... |
||
=== Polska, biało-czerwoni! === |
|||
W trakcie tego „i tak dalej” Polacy otrzymali powód do szpanienia przed kibicami innych krajów. Jaki? Otóż Polacy zajęli trzecie ([[Zenon Plech]]) i – po wyścigu dodatkowym – pierwsze miejsce ([[Jerzy Szczakiel]]), co jest jedynym takim wyczynem do tej pory. Rozdzielił ich [[Ivan Mauger]], sześciokrotny mistrz świata, który akurat w wyścigu dodatkowym pocałował bandę, ale wówczas wszyscy mieli to w dupie. Ważne, że Polak wygrał, a inna sprawa, że dlatego, że finał był w Polsce. Niestety, tylko jeden raz. I nadal nikt nie może tego powtórzyć, ba, [[nasi]] rzadko bywają na podium w generalce. |
|||
=== Raz? Można częściej! === |
|||
W 1994 roku zawodnicy zastrajkowali. Obrazili się, że mistrzostwo wybierane jest za pomocą jednych zawodów. Twierdzili, że ''akurat w tym dniu mogą być w słabszej dyspozycji''. Organizatorom nie pozostało nic innego, jak w 1995 zorganizować mistrzostwa złożone z 6 turniejów. Wzięli paru najlepszych z 1994, dorzucili kilku debeściaków z 1993, dokleili mistrza świata juniorów i pierwsze zawody ruszyły. Wygrał je [[Tomasz Gollob]], co dało polskim kibicom kolejny powód do szpanu. Dlaczego wygrał? Bo turniej był w Polsce... |
|||
=== „Samolot mi ucieknie!” === |
|||
Przez sezony [[1995]]-[[1997]] rywalizacja toczyła się w systemie ''każdy z każdym'', a następnie wg klasyfikacji dzielono zawodników na czwórki, z których każda walczyła o inne pozycje. Nie, nie takie, ty to tylko o pornosach myślisz! Wracając jednak do tematu – wielu zawodnikom się to nie podobało. Musieli odjechać po 6 wyścigów, natomiast następnego dnia musieli być już na drugim końcu Europy, a jeśli zawody nie odbywały się w Europie, to nawet na innym kontynencie! W 1998 wprowadzono zatem system nazywany ''knock-out''. Na czym to polegało? Otóż zawody podzielono na dwie części. Jeżeli któryś z zawodników przyjechał w danej części dwukrotnie na jednej z dwóch ostatnich pozycji, mógł jechać do domu. Zastanawiające było to, że po pierwszym etapie zostawało 16 zawodników, a po drugim – 8. Ta ósemka rozgrywała półfinały, a następnie finały. |
|||
=== Tak źle, a tak niedobrze... To może mieszanka? === |
|||
W [[2005]] roku wprowadzono kolejny system, opierający się jednak na tym z 1995. Następowały bowiem wyścigi w trybie ''każdy z każdym'', a następnie półfinały i finał. Czyli trochę tego i trochę tego. W taki sposób zawodnicy jeżdżą do dziś. |
|||
== Zmęczeni, a tu od razu polska liga... == |
|||
Zawody Grand Prix odbywają się w sobotnie wieczory. Dlaczego tak? Bowiem w niedzielę rozgrywana jest liga polska. Zawodnicy z Grand Prix, ci rzekomo najlepsi, są zmęczeni, toteż poziom powinien być „równy”. Tylko... dlaczego akurat polska liga? |
|||
{{Żużel}} |
|||
[[Kategoria:Zawody żużlowe]] |
|||
Wersja z 14:07, 31 mar 2009
Grand Prix Indywidualnych Mistrzostw Świata na żużlu – coroczny cykl turniejów żużlowych stworzony zdaniem organizatorów po to, aby wyłonić najlepszego żużlowca roku, a w rzeczywistości dlatego, żeby zmęczyć zawodników przed zawodami w polskiej lidze.
Historia
Dawno, dawno temu...
Zaczęło się w 1936 roku. Rozegrano wówczas jednodniowe zawody, które wygrał niejaki Lionel van Praag, który w wyścigach finałowych zajął drugie miejsce. Czemu tak? Bowiem doliczano jeszcze punkty z półfinałów, w których van Praag był piąty. Co roku turnieje się toczyły, i tak dalej, i tak dalej...
Polska, biało-czerwoni!
W trakcie tego „i tak dalej” Polacy otrzymali powód do szpanienia przed kibicami innych krajów. Jaki? Otóż Polacy zajęli trzecie (Zenon Plech) i – po wyścigu dodatkowym – pierwsze miejsce (Jerzy Szczakiel), co jest jedynym takim wyczynem do tej pory. Rozdzielił ich Ivan Mauger, sześciokrotny mistrz świata, który akurat w wyścigu dodatkowym pocałował bandę, ale wówczas wszyscy mieli to w dupie. Ważne, że Polak wygrał, a inna sprawa, że dlatego, że finał był w Polsce. Niestety, tylko jeden raz. I nadal nikt nie może tego powtórzyć, ba, nasi rzadko bywają na podium w generalce.
Raz? Można częściej!
W 1994 roku zawodnicy zastrajkowali. Obrazili się, że mistrzostwo wybierane jest za pomocą jednych zawodów. Twierdzili, że akurat w tym dniu mogą być w słabszej dyspozycji. Organizatorom nie pozostało nic innego, jak w 1995 zorganizować mistrzostwa złożone z 6 turniejów. Wzięli paru najlepszych z 1994, dorzucili kilku debeściaków z 1993, dokleili mistrza świata juniorów i pierwsze zawody ruszyły. Wygrał je Tomasz Gollob, co dało polskim kibicom kolejny powód do szpanu. Dlaczego wygrał? Bo turniej był w Polsce...
„Samolot mi ucieknie!”
Przez sezony 1995-1997 rywalizacja toczyła się w systemie każdy z każdym, a następnie wg klasyfikacji dzielono zawodników na czwórki, z których każda walczyła o inne pozycje. Nie, nie takie, ty to tylko o pornosach myślisz! Wracając jednak do tematu – wielu zawodnikom się to nie podobało. Musieli odjechać po 6 wyścigów, natomiast następnego dnia musieli być już na drugim końcu Europy, a jeśli zawody nie odbywały się w Europie, to nawet na innym kontynencie! W 1998 wprowadzono zatem system nazywany knock-out. Na czym to polegało? Otóż zawody podzielono na dwie części. Jeżeli któryś z zawodników przyjechał w danej części dwukrotnie na jednej z dwóch ostatnich pozycji, mógł jechać do domu. Zastanawiające było to, że po pierwszym etapie zostawało 16 zawodników, a po drugim – 8. Ta ósemka rozgrywała półfinały, a następnie finały.
Tak źle, a tak niedobrze... To może mieszanka?
W 2005 roku wprowadzono kolejny system, opierający się jednak na tym z 1995. Następowały bowiem wyścigi w trybie każdy z każdym, a następnie półfinały i finał. Czyli trochę tego i trochę tego. W taki sposób zawodnicy jeżdżą do dziś.
Zmęczeni, a tu od razu polska liga...
Zawody Grand Prix odbywają się w sobotnie wieczory. Dlaczego tak? Bowiem w niedzielę rozgrywana jest liga polska. Zawodnicy z Grand Prix, ci rzekomo najlepsi, są zmęczeni, toteż poziom powinien być „równy”. Tylko... dlaczego akurat polska liga?
