Liczba zespolona: Różnice pomiędzy wersjami
(dyna blaster) |
M (Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to Milya0. Autor wycofanej wersji to 83.26.27.171.) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Liczba zespolona''' - w [[matematyka|matematyce]] liczba postaci a+bi, inaczej ABI. Czasem, dla zmylenia [[przeciwnik]]a zapisywana jako (d, b) gdzie d (odwrócone "b") = a z wcześniejszego wzoru. Założyć przy tym trzeba, że <math>i=\sqrt{-1}</math>, co oczywiście nie ma sensu na [[zdrowy rozsądek]]. Dlatego też ''i'' nazywana jest ''jednostką urojoną''. Jedynym znanym zastosowaniem liczb zespolonych jest uproszczenie skali ocen w szkołach średnich na przykład zamiast 1 uczeń może powiedzieć że dostał 1+5i czyli tak zwaną szóstkę zespoloną którą można zapisać również jako 2+4i jednakże wartość większa jest zawsze urojona a nauczyciele nierozumiejący teorii nie zapisują jej w dziennikach. W celu usunięcia tej nieścisłości wprowadzono reformę oświaty i „nową maturę”. |
|||
=== Historia === |
|||
Liczby zespolone wyznaczone zostały po raz pierwszy przez [[Pitagoras]]a, gdzie <math>\sqrt{-1}</math> miało oznaczać długość boku kwadratu o polu -1. Pitagoras wynalazł ją, gdyż właśnie taki obszar przegrał w karty z kumplem [[Sofokles]]em i musiał jakoś to wytłumaczyć żonie. Źródła nic nie mówią o tym, na ile wymówka ta była skuteczna. |
|||
Przez wiele lat nie robiono z nimi nic ciekawego, a jedynie liczono. Dopiero w [[XIX wiek]]u [[student|studenci]] z [[Francja|Francji]] postanowili zorganizować małą [[impreza|imprezę]] pod pretekstem nierównej walki z liczbami zespolonymi. Domagali się ich usunięcia, uznając że są one ''w ogóle nie są przydatne'' i ''tak naprawdę nie istnieją''. Niestety ku udręce przyszłych [[matematyk|matematyków]] protest przegrali. |
|||
=== Teorie === |
|||
'''Liczba urojona''' <math>i</math> doczekała się pierwszych "logicznych" wzorów. Według [[menel|polskich matematyków]], liczba <math>i=1</math>. Jak? Oto wzór: |
|||
<math>1^4=1</math> Proste, prawda? To dawno już odkryto. Teraz zaczynają się schody. |
|||
Jeżeli <math>{-1}=i^2</math>, a <math>{-1}^2={-1}*{-1}=1</math> to w takim wypadku <math>i^4=1</math>. I tak dochodzimy do ostatecznego twierdzenia: <math>1^4=i^4=1</math>. Czyli <math>i=1</math>-jasne? |
|||
Teoria nie została do końca potwierdzona, ponieważ naukowiec, który to odkrył, prawdopodobnie wcześniej studiował w praktyce [[teoria stożka|teorie stożka]]. |
|||
[[Kategoria:Liczby|Zespolona]] |
Wersja z 18:00, 6 sie 2009
Liczba zespolona - w matematyce liczba postaci a+bi, inaczej ABI. Czasem, dla zmylenia przeciwnika zapisywana jako (d, b) gdzie d (odwrócone "b") = a z wcześniejszego wzoru. Założyć przy tym trzeba, że , co oczywiście nie ma sensu na zdrowy rozsądek. Dlatego też i nazywana jest jednostką urojoną. Jedynym znanym zastosowaniem liczb zespolonych jest uproszczenie skali ocen w szkołach średnich na przykład zamiast 1 uczeń może powiedzieć że dostał 1+5i czyli tak zwaną szóstkę zespoloną którą można zapisać również jako 2+4i jednakże wartość większa jest zawsze urojona a nauczyciele nierozumiejący teorii nie zapisują jej w dziennikach. W celu usunięcia tej nieścisłości wprowadzono reformę oświaty i „nową maturę”.
Historia
Liczby zespolone wyznaczone zostały po raz pierwszy przez Pitagorasa, gdzie miało oznaczać długość boku kwadratu o polu -1. Pitagoras wynalazł ją, gdyż właśnie taki obszar przegrał w karty z kumplem Sofoklesem i musiał jakoś to wytłumaczyć żonie. Źródła nic nie mówią o tym, na ile wymówka ta była skuteczna.
Przez wiele lat nie robiono z nimi nic ciekawego, a jedynie liczono. Dopiero w XIX wieku studenci z Francji postanowili zorganizować małą imprezę pod pretekstem nierównej walki z liczbami zespolonymi. Domagali się ich usunięcia, uznając że są one w ogóle nie są przydatne i tak naprawdę nie istnieją. Niestety ku udręce przyszłych matematyków protest przegrali.
Teorie
Liczba urojona doczekała się pierwszych "logicznych" wzorów. Według polskich matematyków, liczba . Jak? Oto wzór: Proste, prawda? To dawno już odkryto. Teraz zaczynają się schody. Jeżeli , a to w takim wypadku . I tak dochodzimy do ostatecznego twierdzenia: . Czyli -jasne?
Teoria nie została do końca potwierdzona, ponieważ naukowiec, który to odkrył, prawdopodobnie wcześniej studiował w praktyce teorie stożka.