Linkin Park: Różnice pomiędzy wersjami
(11) |
(→Muzycy) |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
== Muzycy == |
== Muzycy == |
||
[[Chester Bennington]]- ryki |
[[Chester Bennington]]- ryki, jak przy kastracji, rodzenie nowych "Linkinófff" |
||
[[Mike Shinoda]]- [[Rap]], [[MC]], 0- strunowa [[Gitara elektryczna]], |
[[Mike Shinoda]]- [[Rap]], [[MC]], 0,700- strunowa [[Gitara elektryczna]], 1000000500100900- klawiszowy [[Keyboard]] |
||
[[Joe Hahn]]- [[ |
[[Joe Hahn]]- [[dIdrzeJ]] |
||
[[Brad Delson]]- 100- strunowa [[ |
[[Brad Delson]]- 100- strunowa [[pr0stytutka]] |
||
[[Dave Pharell]]- 99- |
[[Dave Pharell]]- 99- oczny [[facik]] |
||
[[Rob Bourdon]]- 1- |
[[Rob Bourdon]]- 1- jajowy [[wacek]] |
||
== Styl == |
== Styl == |
Wersja z 19:22, 16 paź 2009
Linkin Park[1] (ang. Linkujący Park) – amerykański zespół z gatunku rapcore i metal (kiedyś) oraz pop rock (teraz).
Muzycy
Chester Bennington- ryki, jak przy kastracji, rodzenie nowych "Linkinófff" Mike Shinoda- Rap, MC, 0,700- strunowa Gitara elektryczna, 1000000500100900- klawiszowy Keyboard Joe Hahn- dIdrzeJ Brad Delson- 100- strunowa pr0stytutka Dave Pharell- 99- oczny facik Rob Bourdon- 1- jajowy wacek
Styl
Mike Shinoda od zawsze czuwał nad warstwą raperską, którą dodawał do już nagranych ryków Chestera Benningtona. Było ostro i buntowniczo, a patronat nad karierą zespołu sprawowało graffiti. Wszyscy zachwycali się, że wychodzi to dosyć nowatorsko, więc – żeby wychodziło jeszcze lepiej – na 2 Minutes to Midnight uspokojono wokal do tego stopnia, że przy „Linkinach” spokojnie możesz na potupance pobujać „przytulańca”.
Popularność
Są jednym z zespołów-legend (ze względu na czas obecności na scenie muzycznej), podobno nawet większa legenda od Nirvany. Ulubiony zespół miłośników alternatywnego rocka i hiphopu. Często reklamowany na plecakach młodzieży w postaci różnego rodzaju naszywek.
Koncerty
Linkin park swój pierwszy koncert oddało w niewielkiej stodole w miejscowości której żaden z fanów nie potrafił odszukać . Mike grał na swojej na swojej dwu strunowej gitarze a Chester zabawiał (tzn nie zabawiał bo nie było kogo)publiczność swoim przecudnie piskliwym ,jedno-oktawowym głosem . Gitarzysta natomiast w swej bujnej czuprynie udawał zbuntowanego metala . Koncert ten przeszedł do historii jako jeden z najbardziej udanych koncertów LP .