Spierdalaj: Różnice pomiędzy wersjami
(Interface mówił do swoich rodziców spierdalaj! ponieważ go dręczyli w dzieciństwie dlatego teraz jest taki jakby najebany i odcinał ludziom głowy (kutasy) i robił z nimi bara bara jak rodzice jemu w t) |
Ciemnowidz (dyskusja • edycje) M (Anulowano wersję użytkownika 83.8.245.216) |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Na drodze powyższego wyjaśnienia stwierdzamy zatem, że to właśnie magiczne i wieloznaczne słowo jest jednym z przykładnych absurdów języka polskiego i dziwnych naleciałości pseudokulturalnych wywodzących się od moherowej części społeczeństwa. |
Na drodze powyższego wyjaśnienia stwierdzamy zatem, że to właśnie magiczne i wieloznaczne słowo jest jednym z przykładnych absurdów języka polskiego i dziwnych naleciałości pseudokulturalnych wywodzących się od moherowej części społeczeństwa. |
||
Interface mówił do swoich rodziców spierdalaj! ponieważ go dręczyli w dzieciństwie dlatego teraz jest taki jakby najebany i odcinał ludziom głowy (kutasy) i robił z nimi bara bara jak rodzice jemu w twarz. |
|||
==Zobacz też== |
==Zobacz też== |
||
{{słownik||unikać}} |
{{słownik||unikać}} |
||
Wersja z 17:36, 23 sty 2010
Spierdalaj – potoczne polskie słowo, używane jako odsyłacz, będący przeciwieństwem wołacza. Stosowane, gdy rozmówca nie reaguje na zwroty grzecznościowe Panie, idź pan sobie!, Panie, odczep się pan! lub Spieprzaj, dziadu!
Bezokolicznik utworzony od tego słowa („spierdalać”), znaczy dokładnie to samo co „uciekać”, ale jego znaczenie jest bardziej dobitne. Na hasło Uciekać! wszyscy rozglądają się i zastanawiają Co się staO?, natomiast na hasło Spierdalamy! wszyscy zaczynają... spierdalać.
Słowo spierdalać lubi występować w parze ze słowem kurwa. Podobnie jak słowo kurwa, tak i słowo spierdalać uważane jest za wulgarne i zakazane jest w użytku publicznym. Słowo to wywodzi się w linii prostej od słowa pierdoła. Spierdolić to nic innego jak wykonać coś w sposób godny pierdoły, czyli źle. Słowo pierdoła nie jest zakazane.
Na drodze powyższego wyjaśnienia stwierdzamy zatem, że to właśnie magiczne i wieloznaczne słowo jest jednym z przykładnych absurdów języka polskiego i dziwnych naleciałości pseudokulturalnych wywodzących się od moherowej części społeczeństwa.
