Czasownik

Czasownik – część mowy przedstawiająca czynności (co się stało się?) i niektóre stany (czy on jest trzeźwy?). Nie dość, że jest odmienna to odmienia się odmiennie!

Najnowsze badania dowodzą, iż czasowniki chorują na rozdwojenie jaźni. Ba, żeby tylko rozdwojenie. W Polsce zanotowano przypadki czasowników mające 3 osoby, a występujące w grupach kolejne 3! Naukowcy pracują nad szczepionką, ale teraz pracują nad ptasią grypą, więc trzeba poczekać... Wracając do tematu, oto przykłady odmiany przez czasy. W stadium początkowym występuje liczba pojedyncza.

• Osoba pierwsza (zdrowa): Ja wandalizuję Nonsensopedię.
• Druga osoba (występuje przy piciu do lusterka): Ty wandalizujesz Nonsensopedię.
• Trzecia osoba (mówią tak osoby z zaburzeniami osobowości) On/Ona/Ono wandalizuje Nonsensopedię.

Jeżeli stan jest krytyczny, czasownik mówi o sobie w liczbie mnogiej.

• Pierwsza osoba (wymyślony przyjaciel – wszystko robią razem): My wandalizujemy Nonsensopedię.
• Druga osoba (jest ich więcej niż dwóch – zaleca się wezwanie egzorcysty): Wy wandalizujecie Nonsensopedię.
• Trzecia osoba – często używany przez dzieci, które zwalają winę kiedy coś nabroją – zazwyczaj to duszki lub gremliny): Oni/One wandalizują Nonsensopedię.

Zobacz też

• koniugacja

Szablon:Stubjez Czasownik występuje też w ośmiu rodzajach w czasie przeszłym nd. os.1

l.poj

męski np.wandalizowałem nonsensobedie nijaki np.wandalizowałom nonsensobedie żeńskim np.wandalizowałam nonsensopedie

l.mnog.

męskoosobowy np. wandalizowaliśmy nonsensopedie niemęskoosobowy np. wandalizowałyśmy nonsensopedie żeńskoosobowy np. wandalizowałiśmy nonsensopedie nijakoosobowym(najczęściej używane przez górali) np. wandalizowołyśmy nonsensopedie nienijakoosobowym(też używane przez górali) np. wandalizowoliśmy nonsensopedie