Linkin Park: Różnice pomiędzy wersjami

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
(Cudzysłowy)
Linia 25: Linia 25:


== Znane utwory ==
== Znane utwory ==
*{{t|Bleed it out}} piosenka popularyzująca oddawanie krwi, o dziwo podczas kopania.
*{{t|Bleed It Out}} piosenka popularyzująca oddawanie krwi, o dziwo podczas kopania.
*{{t|Faint}} Mike i Chester użalają się nad sobą i nie chcą być ignorowani.
*{{t|Faint}} Mike i Chester użalają się nad sobą i nie chcą być ignorowani.
*{{t|Crawling}} Chester gada o byle czym, a w teledysku jakiś lachon zmywa makijaż. Iście twórcze.
*{{t|Crawling}} Chester gada o byle czym, a w teledysku jakiś lachon zmywa makijaż. Iście twórcze.
Linia 39: Linia 39:
*{{t|The Catalyst}}piosenka o ludziach poparzonych przez [[A Thousand Suns|tysiąc słońc]], czyli prawdopodobnie członków zespołu.
*{{t|The Catalyst}}piosenka o ludziach poparzonych przez [[A Thousand Suns|tysiąc słońc]], czyli prawdopodobnie członków zespołu.
*{{t|Burning In The Skies}}przynudzający hymn o paleniu <del>kościołów</del> mostów.
*{{t|Burning In The Skies}}przynudzający hymn o paleniu <del>kościołów</del> mostów.
*{{t|Waiting for the end}} denna piosenka z teledyskiem mogącym spowodować atak epilepsji.
*{{t|Waiting For The End}} denna piosenka z teledyskiem mogącym spowodować atak epilepsji.
*{{t|Given Up}} tu Chester przechodzi sam siebie i jęczy bite 4 minuty.
*{{t|Numb/Encore (noob hardcore)}}mash-up z [[Jay-Z]] nagrany z nudów tanim aparatem fotograficznym.
*{{t|Numb/Encore (noob hardcore)}}mash-up z [[Jay-Z]] nagrany z nudów tanim aparatem fotograficznym.
*{{t|99 Problems/One Step Closer (One problem - I'm a poser)}}j.w.
*{{t|99 Problems/One Step Closer (One problem - I'm a poser)}}j.w.

Wersja z 17:42, 25 paź 2011

Plik:Młody Linkin Park.png
Linkin Park dwie dekady wstecz

– Jeżeli ktoś nosi spodnie od dresu i bluzę Mayhem, to jest pozerem metalowcem, czy pozerem dresem?
– Jest z Linkin Parku.

Najlepsza definicja zespołu

Linkin Park[1] (ang. Linkujący Park) – amerykański zespół rockowy, pop, metalowy, rapcore'owy, pop rockowy, crossover. Dobrzy koledzy Davida Copperfielda, po wydaniu nowej płyty zawsze tajemniczo znikają.

Skład

  • Chester Bennington – wokal, czasami gitara (bardzo, bardzo rzadko);
  • Mike Shinoda – rap, klawisze, gitara, fortepian i to co się jeszcze nasunie;
  • Mr Hahn – DJ;
  • Phoenix – gitara, chórek, wiolonczela;
  • Brad Delson – gitara, fortepian;
  • Rob Bourdon – perkusja, fortepian.

Historia

Zespół powstał w 1996 roku jako „Xero”. Przez 4 lata nagrali kilka piosenek i zmienili nazwę. Trwało by to wiecznie, gdyby do zespołu nie doszedł Chester. Kazał im ruszyć dupy do przodu i w 2000 roku zespół wydał debiutancką płytę „Hybrid Theory”. Chłopcy zyskali popularność, zgarnęli pieniądze i kilka nagród. Wtedy postanowili, że ich druga płyta będzie z remiksami starych utworów. Tak powstała „Reanimation”. Oczywiście płyta spotkała się z krytyką fanów. W 2003 roku wydali drugą „normalną” płytę – „Meteora”. Zyskali kolejnych fanów, zgarnęli kolejne nagrody, zarobili dużo $ i znów znikli (wprawdzie wydali płytę koncertową oraz wspólnie z Jay-Z płytę z remiksami, ale kto o tym pamięta). W 2007 roku wydali kolejną płytę. Mimo iż zawierała ona nowe utwory, nikomu się ona nie spodobała. Członkowie zespołu się popłakali i znów zniknęli (choć w 2007 byli w Chorzowie, a w 2008 wydali płytę koncertową). Nagle po 3 latach wydali kolejną płytę (14 września 2010) której tytułem jest „Tysiąc Słońc” („A Thousand Suns”) czyli po prostu naoglądali się „Pitch Black”. Wszyscy ich ochrzanili, nawet fani, więc oni ochrzanili fanów, że wcale nie są fanami. Mimo wszystko płyta zyskała status złotej. Oni znowu zarobili mnóstwo $, więc pewnie znowu znikną.

Styl

Mike Shinoda od zawsze czuwał nad warstwą raperską, którą dodawał do już nagranych ryków Chestera Benningtona. Było ostro i buntowniczo, a patronat nad karierą zespołu sprawowało graffiti. Wszyscy zachwycali się, że wychodzi to dosyć nowatorsko, więc – żeby wychodziło jeszcze lepiej – na Minutes to Midnight uspokojono wokal do tego stopnia, że przy Linkinach spokojnie możesz na potupance pobujać „przytulańca”.

Popularność

Przez regularne kupno naszywek i koszulek, fani wspierają zespół finansowo. Linkin Park zyskało popularność u nastolatek, które usłyszały ich piosenkę w Zmierzchu. Są też normalni fani „Linkinów”.

Fani i antyfani

Przeciętny fan uważa, że słucha prawdziwego, niepowtarzalnego, świętego Rocka, wychwalając przy tym oryginalność i pomysłowość zespołu. Przeciętny antyfan uważa Linkinów za zdrajców, którzy świętego Rocka połączyli z wieśniackim popem i rapem. Przeciętny NORMALNY człowiek, zastanawia się, o co tu w ogóle chodzi.

Znane utwory

Zobacz też

Przypisy

  1. Na starym logo zespołu: „LIИKIN PARK”, by w jakiś sposób odwróconą literą nawiązać do KoЯna. Zonk, bo się nie udało.

Szablon:Stubmuz