Atom Heart Mother: Różnice pomiędzy wersjami
Ponury bot (dyskusja • edycje) M (Robot wykonał kosmetyczne poprawki) |
|||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
=== Alan's Psychedelic Breakfast === |
=== Alan's Psychedelic Breakfast === |
||
Myślałeś, że poprzednie utwory są chore? Ostatnia piosenka na albumie to instrumental, w którym solówki grają patelnia, smażony bekon i płatki śniadaniowe. Sam Alan, tworząc swoje "psychodeliczne śniadanie", prawdopodobnie był [[ |
Myślałeś, że poprzednie utwory są chore? Ostatnia piosenka na albumie to instrumental, w którym solówki grają patelnia, smażony bekon i płatki śniadaniowe. Sam Alan, tworząc swoje "psychodeliczne śniadanie", prawdopodobnie był [[Heroina (narkotyk)|pod wpływem]]. |
||
== Wreszcie status kultowości! == |
== Wreszcie status kultowości! == |
||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
{{Pink Floyd}} |
{{Pink Floyd}} |
||
[[Kategoria:Albumy muzyczne]] |
[[Kategoria:Albumy muzyczne]] |
||
Wersja z 12:16, 31 gru 2011
Atom Heart Mother (Matka z atomowym sercem[1]) – czwarta płyta zespołu Pink Floyd. Ogólnie Różowi po wypieprzeniu Barretta na zbity pysk odstąpili od psychodelii i w końcu zaczęli grać coś, co muzykę przypomina.
Album w zasadzie nie ma jakiejś logicznej treści. Jest tam imponująca historia o robieniu sobie śniadania i jeszcze coś tam o groupies[2]. W dodatku na okładce jest ładna krasula o imieniu Lulubelle III.
Piosenki
Atom Heart Mother
Początkowo nazwana Zdumiewający Pudding, czy nawet Epicki Zdumiewający Pudding, prawie półgodzinna suita o... no, nikt nie wie, o czym dokładnie, nawet Floydzi nic nie pamiętają. Jest tam trochę trąbek, pociągów i rżących koni, jeden motocykl, a oprócz tego parę słów. Mniej więcej w 11 minucie pojawia się coś w stylu "saa saa saa saa saaa.....brrrrrrrrrrrrrrrrrrrronnnnn". Dobra piosenka na bezsenność!
If
Waters coś tam krzyczy o tym, że "jakby był pociągiem, to by się spóźnił". Smuteczek po tym, że chyba Barretta olewali.
Summer '68
Solowa kompozycja Wrighta. Śpiewa tam sobie o przeżyciach z groupie po koncercie. Tekst jest cholernie hardrockowy (czyli w sumie o samych pierdołach), znowu trąbki. Jest ogólnie mniej epicko, niż tytułowa piosenka, ale nadal trzyma poziom.
Fat Old Sun
Folkrockowa ballada, którą Floydzi z 5 minut na koncertach rozszerzali do 15, bo nie mieli grać czego innego. Na albumie Gilmour grał jednocześnie na gitarze, basie, perkusji, a w dodatku śpiewał, olewając całą resztę zespołu (poza Wrightem, który potem dograł trochę Casio).
Alan's Psychedelic Breakfast
Myślałeś, że poprzednie utwory są chore? Ostatnia piosenka na albumie to instrumental, w którym solówki grają patelnia, smażony bekon i płatki śniadaniowe. Sam Alan, tworząc swoje "psychodeliczne śniadanie", prawdopodobnie był pod wpływem.
Wreszcie status kultowości!
Po nagraniu tego albumu Floydzi natrzepali w cholerę kasy i byli bardzo "hepi".
Przypisy
