Vim

Jak zrobić prosty generator losowych znaków? Posadzić człowieka przed vim i kazać mu wyjść z programu

Nieskomplikowana obsługa Vima

jedyny element wizualny w vim – logo

Vim – edytor tekstu w systemach typu UNIX. Nazwa pochodzi od czeskiego wyrazu nevím (nie wiem), będącego reakcją na wyjątkowo pokrętny sposób posługiwania się tym edytorem. Poprzednia wersja miała nazwę vi i pochodziła od łacińskiego wyrazu vi (na siłę) jako że posługiwanie się tym edytorem wymaga wyjątkowej siły fizycznej. Edytor nosi nazwę modalnego (łac. modus – nastrój) gdyż podczas pracy towarzyszą skrajne nastroje: od totalnego wkurwu po euforię, gdy wreszcie uda się coś napisać i zachować. Stan uspokojenia osiąga się wyłączając vim i odpalając MS Office Open Office emacs.

Obsługa

Po wpisaniu komendy vim oczom ukazuje się pusty ekran – znak, ze jesteśmy w edytorze. Program pracuje w kilku trybach:

• tryb wstawiania – gdzie litery oznaczają litery.
• tryb modalny – litery nie oznaczają liter a polecenia. Podobno powstały od angielskich skrótów, co nie jest do końca potwierdzone. I tak np. l oznacza: przesuń kursor w prawo. Praca w tym trybie przypomina nieco grę na fortepianie i jest zalecana do trenowania palcówek.
• tryb wizualny – stosuje się go, kiedy dwa pozostałe zawiodą.

Kontrowersje

Choć Vim uważany jest za najlepszy edytor tekstu^{[potrzebne źródło]}, jest zwalczany przez fanatyczną sektę nazywającą się Emacs.

Ponadto Vi\m/ został napisany tak, by potrafił działać wszędzie – nie wspominając już o Linuksie, istnieje na Windowsa, Mac OS, a nawet na takie abominacje jak Solaris i Haiku. Chodzą także słuchy, że potrafi działać nawet w promie kosmicznym, mikrofalówce a nawet w ekspresie do kawy – odpowiednie grupy społeczne już nad tym pracują.

Uwaga

Aby udowodnić, że edytor jednak do czegoś się nadaje, niniejszy tekst powstał właśnie przy użyciu Vima.