Tool

Typowa ofiara wychowania gender. Należy zwrócić tutaj uwagę na bardzo męski atrybut, jakim jest biustonosz

All this pain is an illusion.

Łysy i jego banda uświadamiają nam, czym jest ból

Tool (pol. Narzędzie) – hamerykański zespół artrockowo-progresywnometalowy pochodzący z zapadłej dziury, nie mający nic wspólnego z narzędziami, założony w 1990 roku przez Maynarda Jamesa Keenana, Danny'ego Careya i dwóch innych wyznawców skrajnie lewicowej ideologii bezrobotyzmu, którym znudziło się radosne wegetowanie, długie kolejki w pośredniakach i przychodniach przywodzące na myśl dzieciństwo w PRLu, kiedy za pomocą pieczątki z ziemniaka fałszowali kartki na żywność, lecz po przemyśleniu opcji przejścia na państwową rentę, postanowili zająć się ambitnym tworzeniem sklejanki dźwięków z gatunku kakofonii czy innego postępowego rocka. Jedno z ważnych wsi miast w prowincji Progressive w Federacji Metalu.

Historia

U schyłku kolorowych, przepełnionych brokatem i malachitową barwą lat 80., młodzi, gniewni, z nadzieją na znalezienie zarobku w branży pornograficznej filmowej, zafascynowani wesołą twórczością Marksa czy innego Engelsa, dwaj przyszli członkowie grupy, Adam i Paul, postanowili wyrwać się z okowów zapadłej wioski i wyjechać do wolnej Kuby, gdzie mogliby kontynuować karierę fałszerzy kartek na żywność. Jednak sforsowanie mórz pełnych zębiastych rekinów i żarłocznych glonojadów okazało się zbyt trudnym zadaniem na ich skromne możliwości umysłowe, więc z westchnieniem zakończyli swą podróż na Los Angeles.

Łysy z Jonesem poznali się przez wspólnego ziomka podczas wspólnego rytuału spożywania napoju bogów własnej produkcji. Ten, urzeczony skowytem kolegi postanowił wejść z nim w sojusz i porzucić dotychczasową karierę fałszerza kartek. Brakowało im jednakże garncarza, więc zdesperowany Adaś zasięgnął rady swojego kumpla z licbazy. Ten, również w desperacji, także zachwycony miłośnikiem bliźniąt polecił mu Danny'ego Careya, który w międzyczasie, gdy Adam stał pod ścianą płaczu w pośredniaku już naał na perkusji. Dołączył do nich, ponieważ odczuwał smutek, żal i ból, gdy inni grajkowie uliczni walczący ze szczepionkami i GMO, będący ponadto fanami prawego pasa ulicy, idei prywatyzacji kopalń i lasów państwowych, posyłania aktywistek organizacji feministycznych do kuchni i tak ciężkiej pracy, jaką jest wykładanie środków czystości na półki w Biedronce oraz abstynencji poproszeni na rytuał nie przychodzili. Jones, któremu ciągle było mało, zaprosił Paula na randkę, a zakochany we wdziękach kolegi zgodził się zostać basistą, lecz postanowili zakończyć swój związek kilka lat później. Z westchnieniem i świecą zaczęli szukać nowego basisty. Zrobili nawet casting, ale byli zbyt grymaśni i żaden im nie odpowiadał, wtem wspaniałomyślny Adam stwierdził, że trzeba uprowadzić sprowadzić swego koleżkę do bandy, więc zadzwonił do niego, jednak skończyło się to niepowodzeniem. Zmienny jak kobieta po chwili namysłu zmienił zdanie, chcąc jednak dołączyć do Narzędzi.

Członkowie zespołu

Obecni

• Maynard James Keenan – skowyt, plucie w mikrofon, pisanie tekstów, których nie powstydziłby się sam Paulo Coelho, produkcja napoju bogów i od czasu do czasu także gra na keyboardzie. Oprócz tego jest członkiem m.in. perfekcyjnego koła wzajemnej adoracji. W dzieciństwie padł ofiarą wychowania gender, lubuje się w uniseksowych ciuchach (1990–obecnie);
• Adam Jones – gitara źle się prowadząca (1990–obecnie);
• Justin Chancellor – głębokie szarpidructwo. Doszedł do łysego i spółki po tym, jak Brzoskwinia się rozpadła, rok później nagrywając album (1995–obecnie);
• Danny Carey – garnki. Przed powstaniem Narzędzia był w zespołach grających do kotleta (1990–obecnie).

Byli

• Paul d'Amour – gitara basowa, ciągle wydalany z zespołów, których nikt nie słucha. Odszedł z fochem w 1995 roku.

Dyskografia

• 72826 (1991);
• Obiad (1992);
• Odpływ (1993);
• Ænima (1996);
• Salival (2000);
• Lateralus (2001);
• Dziesięć tysięcy dni (2006).

Ciekawostki

• Im mniej włosów ma Maynard, tym ciężej grają;
• Prawdopodobieństwo powstania nowego albumu można przedstawić za pomocą wzoru:
  $P(A)={\frac {D*P}{O}}$

Gdzie:

• D – rok wydania ostatniego albumu;
• P – suma czasu, jaki był między innymi albumami i suma ilości przerw;
• O – opóźnienie.