Jens Lehmann: Różnice pomiędzy wersjami
(Literufki) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
==Biografia== |
==Biografia== |
||
Przygodę piłkarską rozpoczął w wieku 3 lat. Od [[1932]] do [[1954]] grał w klubie o niewymawialnej nazwie (gdzieś w [[Niemcy|niemczech]]. Następnie |
Przygodę piłkarską rozpoczął w wieku 3 lat. Od [[1932]] do [[1954]] grał w klubie o niewymawialnej nazwie (gdzieś w [[Niemcy|niemczech]]. Następnie przeszedł (do klubu o równie dziwnej nazwie) gdzieś do Essen, gdzie miał spędzić kolejne 33 lata. W [[1987]] został zakupiony do [[Schalke 04]]. W barwach tego klubu rozegrał 219 spotkań, jednak kuszony ofertami z [[Włoch|Włoskiego]] [[AC Milan|Milanu]], uciekł z Schalke przy najbliższej okazji. W Milanie nie zagrzał jednak zbyt długo miejsca, ponieważ już w rok później wrócił do ojczyzny gdzie miał od grać dla [[Borusia Dortmund|Borusii Dortmund]], gdzie grał do roku [[2003]]. |
||
==Arsenal== |
==Arsenal== |
||
Pod koniec sezonu 2002/2003 wypatrzony w Borusii przez [[Arsene Wenger|Arsene'a]], trafił do Arsenalu na zasadzie uprowadzenia, jako zastępstwo legendy klubu [[David Seaman|Davida Seamana]]. 18 maja 2006 jego Arsenal przegrał w finale Ligi Mistrzów z [[FC Barcelona|FC Barcelaną]] 2:1. Sam Jens Lehmann przejdzie do historii tych rozgrywek jako pierwszy |
Pod koniec sezonu 2002/2003 wypatrzony w Borusii przez [[Arsene Wenger|Arsene'a]], trafił do Arsenalu na zasadzie uprowadzenia, jako zastępstwo legendy klubu [[David Seaman|Davida Seamana]]. 18 maja 2006 jego Arsenal przegrał w finale Ligi Mistrzów z [[FC Barcelona|FC Barcelaną]] 2:1. Sam Jens Lehmann przejdzie do historii tych rozgrywek jako pierwszy piłkarz, który w finale otrzymał czerwoną kartkę. Warto także dodać że jest pierwszym piłkarzem w tych rozrywkach, który przerwał mecz (Arsenal-[[Villarreal]]), aby poganiać się z wiewiórką która wybiegła na murawę z szatni Arsenalu, podobno z szafki Jensa, tak przynajmniej twierdzi jego były kolega [[Aschley Cole]] w swojej nowo opublikowanej książce "Moja Obrona" |
||
==Reprezentacja== |
==Reprezentacja== |
||
W reprezentacji Jens rozegrał nie mniej nie więcej jak kilka meczów. Pod koniec kwietnia 2006 trener |
W reprezentacji Jens rozegrał nie mniej nie więcej jak kilka meczów. Pod koniec kwietnia 2006 trener reprezentacji Niemiec, [[Jürgen Klinsmann]], zdecydował, że to właśnie Jens a nie jego rywal, [[Olivier Kahn]], będzie kompromitował reprezentację na Mundialu 2006. Na tych mistrzostwach Lehmann wystąpił w 6 meczach, zagrał 600 minut, wpuścił 5 bramek, w meczu z Argentyną, w serii rzutów karnych przyjął 2 z nich na własną głowę (ostatnio wyszedł ze szpitala i wznowił treningi z drużyną). |
||
==Rodzina== |
==Rodzina== |
||
Wersja z 09:28, 31 mar 2007
Jens Lehmann (ur. 10 listopada 1929 w Essen) – niemiecki bramkarz, zawodnik Arsenalu Londyn.
Biografia
Przygodę piłkarską rozpoczął w wieku 3 lat. Od 1932 do 1954 grał w klubie o niewymawialnej nazwie (gdzieś w niemczech. Następnie przeszedł (do klubu o równie dziwnej nazwie) gdzieś do Essen, gdzie miał spędzić kolejne 33 lata. W 1987 został zakupiony do Schalke 04. W barwach tego klubu rozegrał 219 spotkań, jednak kuszony ofertami z Włoskiego Milanu, uciekł z Schalke przy najbliższej okazji. W Milanie nie zagrzał jednak zbyt długo miejsca, ponieważ już w rok później wrócił do ojczyzny gdzie miał od grać dla Borusii Dortmund, gdzie grał do roku 2003.
Arsenal
Pod koniec sezonu 2002/2003 wypatrzony w Borusii przez Arsene'a, trafił do Arsenalu na zasadzie uprowadzenia, jako zastępstwo legendy klubu Davida Seamana. 18 maja 2006 jego Arsenal przegrał w finale Ligi Mistrzów z FC Barcelaną 2:1. Sam Jens Lehmann przejdzie do historii tych rozgrywek jako pierwszy piłkarz, który w finale otrzymał czerwoną kartkę. Warto także dodać że jest pierwszym piłkarzem w tych rozrywkach, który przerwał mecz (Arsenal-Villarreal), aby poganiać się z wiewiórką która wybiegła na murawę z szatni Arsenalu, podobno z szafki Jensa, tak przynajmniej twierdzi jego były kolega Aschley Cole w swojej nowo opublikowanej książce "Moja Obrona"
Reprezentacja
W reprezentacji Jens rozegrał nie mniej nie więcej jak kilka meczów. Pod koniec kwietnia 2006 trener reprezentacji Niemiec, Jürgen Klinsmann, zdecydował, że to właśnie Jens a nie jego rywal, Olivier Kahn, będzie kompromitował reprezentację na Mundialu 2006. Na tych mistrzostwach Lehmann wystąpił w 6 meczach, zagrał 600 minut, wpuścił 5 bramek, w meczu z Argentyną, w serii rzutów karnych przyjął 2 z nich na własną głowę (ostatnio wyszedł ze szpitala i wznowił treningi z drużyną).
Rodzina
Jens Lehmann jest szczęśliwym ojcem sześciorga małych Lemaniątek: Adolf, Heinrich, Joseph, Hermann, Erwin oraz najmłodszy Joachim.
